ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 887

จี้รัวเฟยพยักหน้า "ไม่ผิด การดูดซับหลังงานคุณภาพสูงถือเป็นสิทธิพิเศษของเผ่าราชวงค์ แต่ตอนนี้ไม่มีเผ่าราชวงค์แล้ว และมีคนเพียงไม่กี่คนที่สามารถดูดซีบพลังงานระดับสูงนี้ได้ ดังนั้นจึงไม่มีใครสนใจมัน"

จากนั้นเธอก็พูดว่า "เมื่อเวทย์ปีศาจสงบลง ฉันจะพาคุณไป ใช่สิ คุณเปิดช่องเทพแล้ว?"

อู๋เป่ย "เปิดแล้ว"

จี้รัวเฟยพยักหน้า "พวกเราก็ไม่ต่างกันมาก ฉันก็เปิดช่องเทพแล้ว แต่ว่าระดับพลังในการดูดซับนั้นเทียบกับฉันแล้วสูงกว่า ดูเหมือนคุณจะมีปรมาจรย์ค่อยชี้แนะ "

อู๋เป่ย "ใช่แล้ว พลังการดูดซับยิ่งมาก พลังยุทธ์ก็ยิ่งแข็งแกร่ง"

จี้รัวเฟย "ร่างของคุณเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ แสดงว่าเปิดช่องวิญญาณทั้งเห้าแล้ว ในอนาคตช่องวิญญาณก็จะเปิดออกทั้งหมด คุณก็จะเป็นอัจฉริยะอันดับต่นๆ ไม่น่าจินซวินไป๋จึงไว้ใจส่งคุณมา เขาดูออกนานแล้วว่าคุณจะมีอนาคตที่ดี"

อู่เป่ยถามเธอ "ตระกูลจี้ของคุณ มีอัจฉริยะเปิดช่องเทพไหม?"

จี้รัวเฟย "แน่นอนว่ามี ตระกูลจี้ของพวกเรา กลุ่มอัจฉริยะได้ถูกส่งไปยังสวรรค์เพื่อรับการพัฒนานานแล้ว ตอนี้พวกเขาได้เข้าร่วมกับกองกำลังหลักที่แตกต่างกันไป เมื่อถึงเวลาตระกูลจี้จะเข้าสู่กองทัพของดินแดนแห่งเซียน และมีตำแหน่งที่นั่ง"

อู๋เป่ยตกตะลึง "ส่งคนไปดินแดนแห่งเซียนนานแล้วเหรอ? ยอมเยี่ยม"

จี้รัวเฟยยิ้มแล้วพูดว่า "คุณเป็นบุตรที่ภาคภูมิแห่งสวรรค์ ความสำเร็จในอนาคต เกรงว่าแม้แต่ฉันตระกูลจี้ ก็ยังห่างไกล"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "มองฉันสูงขนาดนั้นเลยเหรอ?"

จี้รัวเฟยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง "อย่างน้อยฉันกเป็นอัจฉริยะของตระกูลจี้ แต่ไม่มีใครสามารถเทีบยกับคุณได้"

สองคนดื่มชาพูดคุย ไม่รู้ว่าพระอาทิตย์ขึ้นสูงถึงเสาไม้ไผ่สามต้น มันเริ่มเป็นเวลาสายแล้ว อู๋เป่ยจึงขอตัวลาไปก่อน เขาอยากกลับไปที่รอบๆเกาะชิงหลง เพื่อป้องกันการบุกรุกของเวทย์ปีศาจ

เมื่อกลับมาที่ค่ายทหารก่อน เขาก็เห็นโจวเทียนกังกำลังนับจำนวนหัวของเวทย์ปีศาจก็ถามว่า "หัวพวกนี้ทำไมไม่โยนทิ้งไป?"

โจวเทียนกังยิ้มแลวพูดว่า "ใต้เท้า พวกนี้เป็นคุณธรรมทหาร ทิ้งไม่ได้"

อู๋เป่ยตกตะลึง "คุณธรรมทหาร?"

โจวเทียนกังพยักหน้า "ใต้เทียน หัวเวทย์ปีศาจนี้สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินยันต์อย่างน้อยสิบเงินยันต์ ยิ่งเวทย์ปีศาจมีระดับสูงราคาก็ยิ่งแพง"

เขาคิดอยู่ครู่แล้วพูดว่า "หัวพวกนี้ กองทัพจวินไม่ต้องการเหรอ?"

โจวเทียนกัง "ใต้เท้า นี้คือแม่ทัพจี้แห่งจตุรเทพมอบให้พวกเขา มีมากว่าสามหมื่นตัว ถือเป็นคำขอบคุณของเธอ"

อู๋เป่ยพยักหน้า "พูดเช่นนี้ ที่พวกเราฆ่าเวทย์ปีศาจก็สามารถนำมาเปลี่ยนเปนเงินได้"

โจวเทียนกัง "ใช่ขอรับใต้เท้า คุณธรรมทหารที่ได้รับจะถูกแบ่งให้เท่าๆกัน ท่านมอบให้ใครก็เท่าไหร่ ใครก็มีเท่านั้น"

ตอนนีอู๋เป่ยมีตำแหน่งสูงที่สุด เทียบเท่ากับทำหน้าที่แทนแม่ทัพแห่งจตุรเทพ พลังอำนาจยิ่งใหญ่นัก

อู๋เป่ยพยักหนา "นั้นก็ไม่เลว มีโอกาส พวกเราไปฆ่าเวทย์ปีศาจเยอะหน่อย"

เมื่อเห็นว่าค่ายทหารไม่มีเรื่องอะไร เขากบินไปที่เกาะชิงหลง

เมื่อร่อนลงที่ค่ายใหญ่ อู๋เป่ยรู้สึกว่าบรรยากาศไม่ถูกต้องนัก ทหารทั้งหมดก็ไม่อยู่ในที่ลานฝึก และมีคนยืนอยู่หน้าค่ายของแม่ทัพแห่งจตุรเทพเต็มไปหมด

เขารีบมาที่หน้าค่าย คาดไม่ถึงจะมียามเฝ้าประตูสองคน พวกเขาหยุดและพูดอย่างเย็นชา "พลโทซงกำลังประชุม หามคนนอกเขา！"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว "ฉันคือมือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพ คุณไม่รู้เหรอ?"

ทั้งสองคนเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส "ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นมือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพหรือมือขวาแม่ทัพแห่งจตุรเทพ ต่อหน้าพลโทซงคุณไม่ใช่อะไรทั้งนั้น！"

อู๋เป่ยโกรธมากเขาคือผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ จะทนต่อความโกรธเช่นนี้ได้อย่างไร? โบกมือใส่ยามเฝาประตูทั้งสองกถูกกระแทกออกด้วยพลังอันน่าสะพรึง หลังจากนั้นล้มลงกับพื้นพวกเขาก็กระตุกทั้งตัว น้ำลายฟูมปาก