ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 889

ดวงตาอู่เป่ยเปร่งประกาย "สวสัดีครับท่านผู้เฒ่า ปู่ของผมก็เคยต่อสู้กับพวกปีศาจอเมริกาที่นี่"

คนที่เขาพูดถึงคือปู่ของกังจือ ที่เคยต่อสู้อย่างดุเดือดกับปีศาจอเมิรกันที่นี่ ในเวลานั้น เงาของกลุ่มโปร่งแสงนั้นเต็มไปทั่วทุกพื้นที่เพื่อที่จะหยุดการต่อสู้ชั่วคราว

เรื่องนี้เขามีความประทับใจอย่างมาก ดังนั้นเมื่อเขาผ่านมาทีนี่เขาจึงลงมาชมดู

ผู้เฒ่าดีใจมาก "จริงเหรอ? เขามาจากกองทัพไหนล่ะ?"

อู๋เป่ยยังจำหมายเลขได้จึงพูดออกไปทันที ผู้เฒ่าจึ่งเริ่มตื่นเต้นขึน "ครั้งหนึ่งเราเคยต่อสู่เคียงข้างกัน อนิจจา หลายปีที่ผ่านไปแล้ว สุขภาพของพี่คนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ร่างกายแข็งแรงดีครับ"

จากนั้นเขาก็พูดว่า "ผู้เฒ่า ผมเคยได้ยินปู่บอกว่า ในสนามรบเคยเกิดเหตุการณ์แปลๆขึน ท่านพอจะยังจำได้ไหมครับ?"

ผู้เฒ่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ที่นายพูด คือเหตุการณ์ที่มีกลุ่มเงาโปร่งแสงวิ่งไปมาบนพื้นใช่ไหม? แน่นอนว่าฉันจำได้"

อู๋เป่ยพูด "ผู้เฒ่า นั้นคือสิ่งที่ผีสิงในตำนานหรือเปล่า?"

ผู้เฒ่ายิ้มแล้วตอบว่า "นั้นฉันก็ไม่รู้หรอก"

เขาชี้ไปข้างหน้า "เดินไปข้างหน้าไม่กี่สิบไมล์กจะถึง ตอนนี้ที่นั่นกลายเป้นเขตอนุรักษ์ธรรมชาติ แต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ปกป้องดีอะไร นั่นก็คือภูเขาสองลูกนั้น"

เขตอนุรักษ์ธรรมชาติ? อู๋เป่ยถาม "มีใครค่อยเฝ้าอยู่ที่นั่นบ้างไหมครับ?"

ผู้เฒ่า "ฉันเคยไปหลายรอบแล้วบนเขานั้นมีบ้านหลังเล็กๆสองหลัง กลางคืนเปิดไฟ ก็น่าจะมีคนอยู่ที่นั่น"

อู๋เป่ยหยิบเงินที่มีติดตัวออกมาห้าหมื่นแล้วส่งให้ผู้เฒ่าพร้อมกับพูดว่า "ท่านผู้เฒ่า ท่านคือวีรบุรุษที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับปู่ของผม ผมไม่มีอะไรติดตัวมา นีคือเงืนห้าหมื่นหยวน ขอให้ท่านรับไว้ด้วย เพื่อที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิต"

ผู้เฒ่าตกตะลึง แล้วรีบโบกมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า "ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันไม่สามารถขอเงินนายโดยเปล่าประโยชน์น่ะ"

อู๋เป่ยพูดตอบด้วยรอยยิ้ม "ผู้เฒ่าอย่าเกรงใจเลย ถ้าปู่รู้ว่าผมทำอย่านีก็จะต้องดีใจมากเหมือนกัน"

ผู้เฒ่าเห็นว่าเขาเป็นคนจริงใจและครอบครัวของเขาเองก็ยกจน เงินห้าหมื่นหยวนนี้ถือเป็นโชคดีสำหรับเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงยอมรับมันอย่างลังเลใจ

ในคาบสมุทรทางตอนเหนือ มีสกุลเงินของประเทศเหยียนหลงหมุนเวียนอยู่ อาจเป็นเพราะได้รับความนิยมมากกว่าสกุลเงินภายในประเทศ สามารถใช้ซื้อสินค้าของประเทศเหยียนหลงได้เป็นการส่วนตัวโดยตรง

ผู้เฒ่ารู้สึกขอบคุณมากๆ แลวพูดว่า "ขอบคุณมากนะพ่อหนุ่ม หลายชายของฉันกำลังจะแต่งงาน เขาต้องการเงินจำนวนหนึ่งจริงๆ"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ผู้เฒ่าอย่าเกรงใจผมเลย จริงสิ ผมอยากไปที่ที่เมื่อปีนั้นมีผีออกมา ผู้เฒ่าพาผมไปได้ไหม?"

ผู้เฒ่าตอบรับดวยความยินดีทันที เขาเรียกลูกชายของเขาซึ่งยังหนุ่มแข็งแรงและซือสัตย์ใหมาขับรถม้าพาเขาไปยังจุดหมาย

รถมาขับไปเร็วมาก ลูกชายของผู้เฒ่าไม่เข้าใจภาษาเหยียนหลง แต่ยังคงยิ้มให้อู๋เป่ยตลอดทาง เมื่อรู้ว่า ครอบครัวของเขามีรายได้อยู่ที่หนึ่งพันหยวรต่อเดือนเท่านั้น เมื่ออู่เป่ยนำเงินมาให้หาหมื่นหยวนนั้นเท่ากับเงินเดือนที่ครอบครัวเขาได้รับเป็นเวลาห้าปี มันเป็นเงินจำนวนมหาศาลสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน

ผู้เฒ่าหยิบซองบุหรี่ทองถิ่นส่งให้อู๋เป่ย นี่คือบุหรี่ของชนชั้นสูงในคาบสมุทรทางตอนเหนือ เรียกว่าเจ็ดสองเจ็ด ผู้ฒ่ามีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น โดยปกตอแล้วเขาไม่สูบบุหรี่ เขาถือว่าอู๋เป่ยเป็นชนชันสูงดังนั้นเขายินดีที่จะแบ่งปันกับเขา

อู๋เป่ยจุดบุหรี่แล้วพูดคุยกับผู้เฒ่าไป ไม่นานพวกเขาก็มาถึงหน้าภูเขาเตี้ยโดยไม่รู้ตัว พืชบนเขาเขียวขจีแต่รกมาก เห็นได้ชัดว่านี้เป็นเขาที่ถูกทิ้งร้าง

เม่อพวกเขามาถึงภูเขา ผู้เฒ่าก็พูดกับลูกชายว่า "ไป พาพ่อหนุ่มนี้ไปเดินบนรอบภูเขา"

ชายหนุ่มยิ้มให้อู๋เป่ย แลวหยิบเคียวมาฟันหญ้าด้านหน้าเพื่อเปิดทาง ขณะที่อู๋เป่ยก็เดินตามมาด้านหลัง