ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 970

ซูเฟยโกรธจนใบหน้าซีดขาว พูดอย่างเย็นชา : “ฉันไม่พบ!”

หลังจากนั้นเธอดึงอู๋เป่ยหนึ่งที พูด : “อู๋เป่ย พวกเราไปกันเถอะ!”

พี่ใหญ่ลุกขึ้นทันที พูดด้วยความโกรธ : “เธอหยุดเดี๋ยวนี้!”

ซูเฟยหันกลับไปมองพี่ใหญ่ พูด : “พี่ใหญ่ วันนี้เป็นครั้งแรกที่อู๋เป่ยมาที่บ้านของพวกเราอย่างเป็นทางการ พวกคุณทำไมถึงทำแบบนี้!”

พี่ใหญ่พูด : “เสี่ยวเฟย เธออายุไม่น้อยแล้ว อย่าไร้เดียงสาเกินไปในการมองปัญหา แม้ว่าอู๋เป่ยจะโดดเด่นอย่างมาก แต่คนที่โดดเด่นกว่าเขามีอยู่เต็มไปหมด อย่าสูญเสียตัวเองเพราะสิ่งนี้”

คำพูดนี้พูดจน ทำให้อู๋เป่ยที่ปลอมตัวเป็นแฟนหนุ่ม ก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ซูเฟยพูด : “ยังไงสะฉันก็ไม่มีทางไปพบโหวเว่ยตงคนนั้น”

พ่อของซูเฟย ชายชราคนหนึ่งที่เกษียณจากสถาบันสาธารณะ เขากระแอมหนึ่งที พูด : “เสี่ยวเฟย อันที่จริงเจอหน่อยก็ดีเหมือนกัน ฉันกับตระกูลโหวมีความสัมพันธ์ที่ไม่เลว ตอนเด็ก เธอมักจะไปเล่นบ้านของตระกูลโหว”

แม่ของซูเฟยสับสนเล็กน้อย พูด : “นี่คุณ ทำไมเรื่องเหล่านี้คุณไม่เคยพูดกับฉันเลย”

พ่อของซูเฟยพูด : “คุณคิดแค่ว่าเสี่ยวอู๋ดี ผมพูดออกไปคุณจะตอบตกลงเหรอ ผมคิดว่า วันนี้เป็นการแข่งขันที่ยุติธรรม ให้เสี่ยวโหวและเสี่ยวอู๋มายืนอยู่ตรงหน้าพวกเรา ให้ทุกคนดูพร้อมกัน ใช่ไหม”

ซูเฟย คุณอา คุณลุงและคนอื่นๆ ต่างพูดว่าดีทีละคน

อู๋เป่ยหมดคำพูด คนของตระกูลซูต้องการสร้างรายการการจับคู่ให้เหรอ

พี่สะใภ้ของซูเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวเฟย ผู้หญิงล่ะนะ จะต้องเลือกผู้ชายให้ถูก อย่ามาเหมือนกับฉัน แต่งงานกับคนที่มีความสามารถบนผิวเผิน อันที่จริงไม่มีเงินและไม่มีความสามารถ ถึงเวลาเธอจะเสียใจในภายหลัง”

พี่ใหญ่ไม่พอใจแล้ว พูด : “ภรรยา อยู่ดีๆคุณมาว่าผมทำไม”

พี่สะใภ้ของซูเฟยฮึหนึ่งที : “คุณเป็นเจ้าหน้าที่ระดับแผนก รายได้ต่อเดือนเพียงหนึ่งหมื่น ไม่พอให้ฉันซื้อเครื่องสำอางเลยด้วยซ้ำ ฉันพูดผิดเหรอ”

ซูเฟยโกรธจนอยากหันตัวแล้วจากไป อู๋เป่ยดึงเธอเอาไว้ พูดด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวเฟย ผมคิดว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”

ในเมื่อเขามาถึงแล้วก็อยู่อย่างมีความสุข ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำภารกิจของวันนี้ให้สำเร็จ

ซูเฟยเห็นว่าอู๋เป่ยไม่โกรธ ทำได้แค่ถอนหายใจ ยอมรับการจัดการของคนในครอบครัว

ระหว่างนั้น เขาไปเข้าห้องน้ำ ที่หน้าต่าง มีองครักษ์หลงเว่ยลอยอยู่คนหนึ่ง เขาพูด : “ท่านผู้นำ พวกเราจะเฝ้าอยู่รอบๆ”

อู๋เป่ย : “ที่สวนสาธารณะมีผู้กลับชาติมาเกิดคนหนึ่ง น่าจะเป็นชนเผ่าลึกลับ ก่อนหน้านี้เขาส่งคนมาสะกดรอยตามผม พวกคุณไปตรวจสอบสักหน่อย ถ้าหากพวกเขามีแผนการร้ายต่อผม ก็ฆ่าทิ้งได้เลย”

องครักษ์หลงเว่ยพูด : “รับทราบ!”

ที่สวนสาธารณะ ชายวัยกลางคนกำลังเล่นหมากรุกกับคนอื่นๆ เขาชนะสามตาติดแล้ว

ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าคนรอบตัวเขาน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ลุกขึ้นและพูด : “ไม่เล่นแล้ว เก็บร้าน”

หญิงสาวคนนั้นเดินเข้ามา ช่วยเขาเก็บร้าน หลังจากนั้นทั้งสองเดินเข้าไปในส่วนลึกของสวนสาธารณะ

มาถึงสถานที่อันเงียบสงบ ผู้หญิงพูดอย่างเย็นชา : “ออกมาได้แล้ว!”

องครักษ์หลงเว่ยสิบนาย ปรากฏตัวอยู่รอบๆพวกเขา มองเห็นองครักษ์หลงเว่ย สีหน้าของผู้หญิงเปลี่ยนทันที : “พวกคุณเป็นใคร”

องครักษ์หลงเว่ยคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา : “ก่อนหน้านี้ เธอเคยสะกดรอยตามท่านผู้นำใช่ไหม”

หัวใจของผู้หญิงเต้นแรง : “เขาคือท่านผู้นำเหรอ”

องครักษ์หลงเว่ย : “เธอยอมรับแล้วใช่ไหม”

ผู้หญิงพูด : “ฉันสะกดรอยตามเขาจริงๆ แต่ฉันไม่มีเจตนาร้ายต่อเขา เพียงแค่ต้องการยืนยันสักหน่อย เขาพบตัวตนของพวกเราหรือยัง”

องครักษ์หลงเว่ย : “เธอไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร ตามพวกเราไปที่พรรคเทียนหลงหนึ่งรอบ ทำการสอบสวน”