เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1152

ในห้องทำงาน เชนน์นั่งอึนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

บนหน้าจอ แสดงเวลาลงชื่อเข้าใช้บัญชีทวิตเตอร์เวลา 13.10 นาฬิกาจากมือถือในเมืองเล็ก ๆ ของคอตส์โวลด์ ที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของออกฟอร์ดเซอร์ ประเทศอังกฤษ

คอตส์โวลด์ ประเทศอังกฤษ

ช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้?

หัวใจของเชนน์เต้นรัวราวกับจะหลุดออกมาจากอก ก่อนเขาจะตรวจสอบหมายเลข IP ประจำเครื่อง เขาคาดเดาผลลัพธ์ไปต่าง ๆ นานาแต่ไม่คิดว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้

เพราะมันเหมือนเป็นได้แค่ฝัน

ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนหัวใจกำลังพุ่งทะยานสูงสุด เขาอุ่นใจขึ้นมาแต่ก็กลัวผิดหวังอย่างมากเช่นกัน

ความกังวลนั้นรุนแรงเป็นร้อยเท่ามากกว่าการก้าวเท้าบนอากาศที่ไม่มีอะไรรองรับ

‘เธออาจยังมีชีวิตอยู่’

ความคิดนั้นแวบเข้ามาให้หัว เชนน์รอไม่ได้อีกต่อไป

เขาสั่งเฮนรี่ “หาเที่ยวบินไปออกซฟอร์ดเชอร์ ประเทศอังกฤษที่เร็วที่สุดให้ฉัน”

เฮนรี่ได้ยินเสียงของเชนน์สั่น แหบแห้งและไม่มีความสุขุมเหลืออยู่ ดูผิดปกติ

นานแล้วที่คุณชายเชนน์ไม่ได้หลุดมาดแบบนี้

“คุณชายเชนน์ครับ คุณจะเดินทางไปทำธุรกิจที่อังกฤษเหรอครับ?”

ธุรกิจของบริษัทเขาในอังกฤษส่วนใหญ่จะอยู่ที่ลอนดอน ไม่ใช่ออกซฟอร์ดเชอร์

สายตาของเชนน์กลับมาเคร่งขรึม เขาจ้องหน้าจอแล้วพูดขึ้น “แยนนี่อาจยังมีชีวิตอยู่ที่ออกซฟอร์ดเชอร์”

เฮนรี่ตกใจ

ไม่อยากจะเชื่อ

แต่เพราะคุณชายเชนน์พูดมาแบบนั้น เขาต้องไปเจอเบาะแสอะไรมาแน่

เชนน์พูดขึ้น “แปลกมาก ไปเช็ครายงานผลชันสูตรศพและตรวจสอบดีเอ็นเอให้ที อาจมีใครสักทำอะไรเอาไว้”

“ครับ คุณชายเชนน์”

…

ขณะเดียวกันที่คอตส์โวลด์…

พอแยนนี่ออกจากระบบบัญชีทวิตเตอร์ เปลือกตาของเธอก็กระตุก

เชนน์ส่งข้อความมหาศาลหาเธอในทวิตเตอร์ เหมือนเขาจะยังใช้บัญชีของเธออยู่ การที่เธอลงชื่อเข้าใช้ไปเมื่อครู่เป็นการเผยเบาะแสของเธอก็ได้ เขาต้องหาหมายเลข IP ประจำเครื่องเจอแน่ ๆ

แยนนี่โทรหาซามูเอล “เชนน์...อาจรู้แล้วก็ได้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันอดไม่ได้แล้วเผลอลงชื่อเข้าใช้บัญชีทวิตเตอร์ในมือถือ”

ซามูเอลถาม “เธออยากให้เขาหาเธอเจอไหม?”

แยนนี่เม้มปากแล้วตอบ “เขาจะมานี่แน่ ๆ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะเจอเขาในตอนนี้ ซามูเอล ช่วยฉันที”

…

เชนน์ยุ่งทั้งวันทั้งคืนเพื่อมีเวลาไปยังออกซฟอร์ดเชอร์

เมืองคอตส์โวลด์ที่ปรากฎหมายเลข IP อยู่ทางตอนใต้ของออกซฟอร์ดเชอร์และสแตรทฟอร์ ทันทีที่เชนน์มาถึงยังออกซฟอร์ดเชอร์ เขารีบเรียกแท็กซี่แล้วมุ่งหน้าสู่ชนบท

พอไปถึงยังเมืองเล็ก ก็เกือบหกโมงเช้าเข้าไปแล้ว

ตามหมายเลข IP เขาสามารถระบุพิกัดบ้านที่ปรากฎหมายเลขได้ สำหรับอดีตทหารรับจ้างที่ทำงานให้องค์ข้ามชาติมาแล้วมากมาย มันไม่อยากเลย

หลังใช้เวลาทั้งวันในเมือง เชนน์เดินตามเนินยาวคดเคี้ยว เขาเดินตามเส้นทางที่แยนนี่อาจใช้สัญจรนับครั้งไม่ถ้วน มองดูภูเขาและแม่น้ำที่แยนนี่อาจได้เห็นตลอดเส้นทาง

เชนน์ยืนอยู่หน้าประตูของบ้านสไตล์อังกฤษ เขายกมือขึ้นแล้วชะงักค้างอยู่พักใหญ่ ไม่กล้าเคาะประตู

ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ตลอดสองปีมานี้ เธอจะสบายดีไหมนะ?

เสียงปลดล็อคประตูดังจากข้างใน ก่อนจะเปิดออกมา

เชนน์เงยหน้าขึ้น