ยั่ว นิยาย บท 14

เสือที่นั่งประชุมอยู่ได้แต่มองนาฬิกาตลอดเวลา ป่านนี้เจนจิราจะพาเธอกลับมารึยังนะ หรือเธอจะแอบหนีไปแล้ว

“ท่านคะ แผนงานปีหน้า จะทำยังไงดีค่ะกับยอดขายที่ลดลง” พนักงานฝ่ายขายเอ่ยถามความเห็นจากประธานบริษัท

“เราจะเปลี่ยนแผนการนำเข้าและส่งออกทั้งหมด ลดการนำเข้า แต่เน้นส่งออกแทน” เขาจำที่นิราเสนอมาให้เมื่อเช้าได้ขึ้นใจ

“แต่ส่งออกมันได้กำไรน้อยกว่านำเข้านะคะ” พนักงานอีกคนแย้ง

การนำเข้ารถแพงๆ มาขาย ได้กำไรเยอะกว่า ส่งออกรถราคากลางๆ ไปขายซะอีก แม้กำลังซื้อในประเทศจะลดลง แต่มันก็น่าจะมีกำไรมากกว่าส่งออกอีกนะ

“ถ้านำเข้ารถ10 ล้านมาขาย ได้เดือนละคันสองคัน กับส่งออกรถราคา 2 ล้าน เดือนละ 30-40 คัน คุณคิดว่ายังไงละ” เสือถามกลับ รถที่ผลิตในไทยภายใต้การนำของเสือ มีคุณภาพเทียบเท่ารถจากต่างประเทศ แต่ที่เขานำเข้ามาขายมากกว่าจะโปรโมทรถตัวเอง เพราะคนไทยคิดว่าอะไรที่มาจากต่างประเทศจะดีกว่ารถที่ผลิตในไทย ทั้งที่รถที่ผลิตในไทยหลายรุ่นดีกว่ารถนอกด้วยซ้ำ

“มีใครค้านเรื่องนี้ไหม หรือถ้าคำนาณแล้วผลกำไรมันไม่คุ้มค่า ก็เตรียมเปิดธุรกิจใหม่” เสือยังคงพูดต่อ

“คะ/ครับ ธุระกิจใหม่” คนในห้องประชุมต่างส่งเสียงอื้ออึง นี่พวกเขาทำงานด้านรถมาตลอด จะเปลี่ยนแผนใหม่ด้านไหนอีกละท่านประธาน

“ธุรกิจอะไรคะ/ครับ” ทุกคนต่างถามออกมา

“เอาไว้ผมจะบอกอีกครั้ง ตอนนี้ผมมีธุระ พวกคุณไปทำแผนการส่งออกมาเสนอคราวหน้าละกัน เปลี่ยนประเทศกลุ่มเป้าหมายมาด้วยนะ” เสือพูดจบก็เดินออกจากห้องทันที

การประชุมนี้กินเวลานานมากแล้ว เพราะกว่าจะสรุปยอดของปีนี้ และเสนอแผนงานในครึ่งปีหลังเสร็จ แต่โชคดีที่แผนงานของปีหน้า ถูกนิราสรุปมาให้เขาฟังแล้วเมื่อเช้า เขาจึงไม่ต้องยืดเยื้ออะไรไปมากกว่านี้

“คุณเจนยัยนั่นละ” เสือเดินตรงมาถามเจนจิราที่นั่งอยู่หน้าห้องของน้องชาย ในมือเธอก็พิมงานยุกยิกใส่ไอแพดเครื่องบาง

“ในห้องค่ะ” เจนจิราพูดจบก็ไม่เห็นร่างเสืออีกเลย

“พี่เสือดูรีบๆ ในห้องนั่นมีอะไรดีเหรอคุณเจน” สิงค์เดินตามพี่ชายมาแต่ไม่ทัน จึงต้องมาถามเอาความกับเลขาสาวคนสวย