ยั่ว นิยาย บท 16

เสือขับรถมาที่คอนโดของนิรา และเดินเข้าห้องเธอเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของ

“คุณเอาคีการ์ดห้องฉันมาจากไหน” นิรากอดอกมองเสือ ที่ทำทุกอย่างเหมือนเป็นห้องตัวเอง

“กระเป๋าคุณไง ผมให้นิติทำมาให้ใหม่แล้ว ส่วนอันนี้ของผม” เสือพูดจบก็เดินไปทิ้งตัวกับเตียงกว้างทันที เตียงที่มันมีร่องรอยของเรื่องเมื่อคืนชัดเจน

“อ่ะ คุณ ฉันยังไม่ได้เอาที่นอนไปซัก มันเลอะ ลุกออกมา คุณจะทำเหมือนห้องตัวเองไม่ได้นะ” นิราส่งเสียงแวดๆ ใส่เสือที่ไม่สนใจเสียงเธอสักนิด

ปกติเสือไม่นอนค้างห้องใคร ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะทำเรื่องนั้น แต่ตอนนี้เขาง่วงมาก เขาต้องการนอนจริงๆ

“โอ้ยย! คนดื้อด้าน ทำไมไม่เหมือนเมื่อคืนเลยสักนิด” นิราบ่นเสียงดัง เสือคนเมื่อคืนดูนิ่ง ดูลึกลับน่าค้นหา ส่วนคนที่นอนหลับบนที่นอนเธอตอนนี้เหรอ ก็แค่ผู้ชายเอาแต่ใจ

“เมื่อคืนทำไมเหรอ ฉันเด็ดละสิ” เสือหันมานอนตะแคงข้างแล้วเอามือค้ำหัวมองเธอ ก่อนจะส่งรอยยิ้มมายั่วยวนทันทีที่พูดจบ

“ฉันคงต้องหาเช่าห้องใหม่ ที่นี่ไม่ปลอดภัยสักนิด” นิรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เขามีคีการ์ดเธอ แถมบอกนิติทำอันใหม่มาให้อีก หาความปลอดภัยไม่มีเลยสักนิด ถ้าคนอื่นขอ นิติก็ทำให้หมดเลยสินะ

“ทำไมต้องเช่า นี่ไม่ใช่ห้องคุณเหรอ” เสือเลิกคิ้วถาม ยัยนี่อยู่กับใครวะ

“ของเจ้พิม ฉันเช่าอยู่ แต่คุณทำแบบนี้ฉันรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย ถ้าเกิดคนอื่นมาขอให้นิติทำคีการ์ดให้ แล้วบุกมาข่นขืนฉันจะทำยังไง” นิราหน้าเครียดขึ้นทันทีที่พูดจบ

“ไม่มีทาง นิตินั่นฉันขอร้องเขาเอง และเขาก็ทำให้เพราะฉันเป็นเจ้าของที่นี่” เสือตอบเธอเมื่อเธอทำหน้าสงสัย

“แต่คุณจะทำแบบนั้นไม่ได้ไง ฉันเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวนะคุณ จะให้เกิดเรื่องแบบเมื่อคืนอีกเหรอ ฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอแม่ละ” นิราไม่เข้าใจเสือเลยสักนิด เขาควรดีใจสิที่เธอไม่เรียกร้องอะไร ทำไมถึงยังมาตามติดชีวิตเธอ

“นี่นิรา มาเป็นเด็กฉันไหม ฉันถูกใจเธอ เรียกเงินเท่าไหร่ก็ได้ตามที่เธอต้องการ”

เสือยอมพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการออกไปทันที

“ไม่มีทางค่ะ ถ้ารู้แล้วก็ออกไปเลยนะคะ” นิราตอบชัดเจนมาก เธอไม่มีวันไปเป็นของเล่นให้ใคร ไม่มีวันซะหรอก

“5 แสน เป็นผู้หญิงของฉัน2 เดือน” เขาคิดว่าสองเดือนก็น่าจะเบื่อเธอแล้วแหละ เพราะคนอื่นๆ ก็ไม่เกิน 2ครั้งด้วยซ้ำ แต่ตั้งไว้สองเดือน ก็เผื่อติดใจเธอ จะได้ไม่ต้องเริ่มคุยใหม่

“เอาเงินไปบริจากเถอะค่ะ” นิราพูดจบก็เดินไปที่เตียงก่อนจะรวบผ้าห่มดึงออกจากตัวเขา

“ลุกค่ะ นิราจะเปลี่ยนที่นอน นอนไปได้ยังไงทั้งที่มันเลอะขนาดนั้น” นิรามองเตียงสีชมพูที่มันเลอะเลือดของเธอ เขาไม่อายแต่เธออายไง