ยั่ว นิยาย บท 18

เสือมองคนสองคนที่เดินจากไปโดยไม่สนใจเขาสักนิด จึงได้แต่หอบเอกสารเดินไปขึ้นรถ แล้วขับไปทันที จุดมุ่งหมายมีเพียงที่เดียว คือคอนโดของเขา ที่มีห้องของนิราอยู่

ติ๊ดดด

เสือแตะคีการ์ดก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องไปมองหานิรา ที่น่าจะมาถึงก่อนแล้ว แต่กลับไม่เจอ จึงเดินไปทางระเบียงที่มีเสียงเจื้อยแจ้วของเธอดังมาแผ่วเบา

“คิดถึงมากๆ เลยค่ะ” นิรายิ้มแย้ม สีหน้าดูอ่อนโยนต่างจากปกติ

“เดี๋ยวนิวไปรับน้องโอ้มาอยู่ด้วยนะคะ ตอนนี้ให้รายจ่ายอยู่ตัวก่อน หนูไม่ได้ไปทำร้านเจ้พิมแล้วค่ะแม่ โธ่!แม่ไม่ต้องกลัวนิวหิ้วใครมาอยู่ด้วยหรอกค่ะ นิว25แล้วนะคะ ค่ะ เดี๋ยวนิวโทรหาใหม่นะคะ นิวรักแม่ที่สุดนะคะ” นิราปาดน้ำตาที่เอ่่อคลอก่อนจะหยดลงมาตามพวงแก้มใส คิดถึงคนที่ทิ้งให้อยู่คนเดียวเหลือเกิน

“จะไปไหนต่อ/ คุณเสืออออ” เสือถามนิราทันทีที่เธอวางสายแล้วเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นเขา

“ไปกินเหล้ากับคุณเจนค่ะ” นิราตอบด้วยเสียงฉุนๆ เขาถือวิสาสะเข้ามาห้องเธออีกแล้ว

“ไม่ให้ไป วันนี้เธอต้องนวดให้ฉัน” เสือพูดเสียงดัง ทั้งยังมองชุดที่นิราใส่ไม่วางตา มันไม่ได้ดูแย่ แค่มันยั่วอารมณ์ เธอควรใส่มันอยู่กับเขาคืนนี้ มากกว่าใส่ไปกินเหล้ากับเจนจิรา

“เสียใจค่ะคุณเสือ นิราตกลงกับคุณเจนแล้ว เชิญใช้ห้องตามสบายนะคะ เพราะยังไงคุณเสือก็จ่ายค่าห้องแทนนิราอยู่แล้วนี่!” นิราพูดเสียงสูงอย่างขุ่นเคือง ตลอดสองเดือนมานี่เธอไม่ต้องจ่ายค่าห้องเพราะเขาชิงจ่ายล่วงหน้าไปแล้วหนึ่งปี ทั้งที่เธอไม่ได้ขอสักนิด เธอรับผิดชอบตัวเองได้

“ไม่! จะไปด้วย” เสือพูดจบก็ถลกแขนเสื้อเชิต ก่อนจะพับมันขึ้นลวกๆ กระดุมเสื้อก็ปลดจนเกือบหมด เผยให้เห็นแผงอกไร้ขนที่น่าลูบไล้ จะมาอ่อยใครตรงนี้ เธอไม่หลงไปกับร่างเย้าย้วน และท่าทางแสนเซ็กซี่นี้หรอกนะ นิรารีบเบือนหน้าหนีทันที

“คุณเสือรู้ตัวไหมคะว่าเป็นคนที่เอาแต่ใจที่สุด” นิราพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้เสือยกยิ้มกับคำชมน่ารักๆ ของเธอ

อะไรที่นิราด่ามา เขาไม่เคยโกรธหรอก รู้สึกดีซะอีกที่ได้ฟังเสียงเธอ ทั้งที่ปกติตอนทำงานทำแต่หน้านิ่งๆ เพราะได้เจนจิราสอนงานรึเปล่า ถึงได้ถอดแบบเจนจิราหน้านิ่งมาเปะขนาดนั้น

“ฉันเอามันส์ด้วยนะ ไม่ใช่เอาแต่ใจอย่างเดียว ไปร้านไหนเหรอ” เสือปิดประตูให้ทั้งยังถามนิราที่ตั้งหน้าตั้งเดินไปแบบไม่รอเขาเลย ส่วนเสือได้แต่ล้วงกระเป๋าเดินตามไปแบบสบายอารมณ์

“ร้านG ค่ะ” นิราหยุดยืนอ่านไลน์ที่เจนจิราส่งมา ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก เจนจิราเลยบอกมาว่าไม่ต้องรีบก็ได้

“เสือ?? คุณเสือ มาได้ไงคะ” เสียงผู้หญิงคนนึงทักเสือจากทางด้านหลัง เสือจึงหันไปมอง ก่อนจะยกยิ้มเมื่อเห็นหน้าคนที่ทักเขา

“อ่า! คุณสิงค์ก็มาเหรอคะ” นิราถามขึ้นทันทีที่มาถึงโต๊ะ ก่อนจะนั่งลง เมื่อสิงค์ลุกขึ้นมาดึงเก้าอี้ให้เธอนั่ง

“ถ้ากลัวว่ามีผมแล้วมันจะไม่สนุก ผมไปนั่งที่อื่นก็ได้นะครับ” สิงค์เอ่ยอย่างเกรงใจ ส่วนเจนจิรา ก็นั่งดื่มเงียบๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ หลายคนสนุกดี จริงไหมคะคุณเจน” นิรายิ้มแย้มให้เจนจิรา แม้เธอกับเจนจิราจะอายุเท่ากัน แต่นิราก็ยังติดเรียกคุณอย่างให้เกียรติอยู่เสมอ

“เรียกเจนเฉยๆ เถอะค่ะ เราเพื่อนกันนี่นา ถ้าไม่สะดวกใจก็ค่อยเรียกแบบปกติตอนทำงานละกันนะคะ” เจนจิรายกยิ้ม เธอเป็นคนที่ยิ้มได้สวยมากๆ แต่นิราแทบจะไม่เคยเห็นเจนยิ้มเลย หรือเห็นแทบจะนับครั้งได้

“ยิ้มแล้วสวยมากครับ” สิงค์เอ่ยชม กับภาพที่เขาเห็น ตอนนี้เจนจิราหน้าขึ้นสีนิดๆ อย่างน่ามอง ไหนจะรอยยิ้มที่แต่งแต้มใบหน้าสวยหวานของเธอนั่นอีก

“สวยแต่ไม่ถูกใจ” เจนจิราพูดเบาๆ อยู่คนเดียว เพราะสิงค์หันไปชนแก้ว กับผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ที่ยิ้มให้สิงค์อย่างยั่วยวน

นิรามองภาพนั้นอย่างเห็นใจ เจนจิราที่เธอเห็นมักจะมีแววตาเจ็บปวดทุกครั้ง ที่มองแผ่นหลังของสิงค์ และทำหน้าเย็นชาทุกครั้งที่เขาหันกลับมา แต่นิราก็มองเห็นมันอยู่ดี