ยั่ว นิยาย บท 22

เสือนั่งทำงานนิ่งๆ ไม่มีกะจิตกระใจทำงานเท่าที่ควร ทั้งที่งานกองเต็งหน้า แต่เขากลับไม่หยิบมันมาดูสักนิด ปล่อยให้มันกองท่วมหัวอย่างนี้แหละ

“พี่เสือ คุณนิรายังไม่กลับมาอีกเหรอ ลาเกือบ 5 วันแล้วนะครับ” สิงค์เดินถือแฟ้มงานมาให้เสือ แต่หน้าห้องกลับว่างเปล่า ไร้เงาของเลขาคนสวย เขาจึงต้องเดินเอามาให้เอง

“เห็นใครไหมละ ถ้าลาเพิ่มอีก 2 วัน หาคนใหม่มาแทนด้วย” เสือพูดจบก็หันหลังหนีหน้าน้องชายอย่างหงุดหงิด

“อ่าาาาา ครับ” สิงค์รีบเดินออกไปจากห้องเร็วๆ ก่อนจะโดนระเบิดลง

“คุณเจน ไปกินข้าวกัน” สิงค์เดินกลับมาเรียกเลขาตัวเองที่นั่งทำหน้าเรียบเฉยอยู่

“ไม่ไป” เจนจิราตอบห้วนๆ อย่างไม่ชอบใจเจ้านายตอนนี้เอามากๆ

“โกรธอะไรอีก หืม” สิงค์เอามือมาไล้ใบหน้าสวยของเธอ

“คุณสิงค์ไปยกเลิกงานหมั้นของเจนได้ยังไง” เจนจิราถามเสียงดุ เจ้านายเธอถือวิสาสะอะไร ไปยกเลิกกับทางนั้นเอง ทั้งที่คืนนั้นคุยกันแล้วว่าเธอจะเป็นฝ่ายไปคุยเอง

“อยากหมั้นกับมันรึไงครับ ทั้งที่มีผัวแล้วนี่นะ” สิงค์นั่งลงกับโต๊ะของเธอตรงส่วนที่มันว่างเปล่า ก่อนจะมองมาที่เธอยิ้มๆ

“นั่นมันเพราะคุณสิงค์บังคับ” เจนจิราพูดเสียงเบา กับสิ่งที่เขาทำกับเธอคืนนั้น

“ถ้าให้ความร่วมมือ ผมไม่ถือว่าบังคับนะ ผมเพิ่งรู้นะครับว่าคุณเจนเร่าร้อนกว่าผมอีก” สิงค์โน้มหน้าลงไปใกล้เธอก่อนจะกระซิบข้างหู

“อื้อ เดี๋ยวคนมาเห็นค่ะคุณสิงค์” เจนจิรายกมือตีอกของสิงค์แรงๆ ตอนนี้ใบหน้าที่ปกติจะเรียบเฉยของเธอมันแดงปรั่งน่ามอง ถ้ารู้ว่าทำให้เธอเป็นของตัวเอง แล้วเธอจะเปิดใจ เขาทำไปนานแล้ว ไม่ควงผู้หญิงมายั่วโมโหเธอแบบนั้นหรอก

“ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ ผัวเมียก็แบบนี้แหละ” สิงค์จับผมของเจนจิรามาสูดดมกลิ่นหอมๆ อย่างมีความสุข

“คุณสิงค์นี่มันที่ทำงานนะคะ เดี๋ยวคนมาเห็น” เจนจิราเพิ่งจะเคยเจอสิงค์มุมนี้ด้วยตัวเอง ทุกทีได้แต่มองเขาทำกับผู้หญิงคนอื่น

“เดี๋ยวเย็นนี้พาไปดูแหวนแต่งงาน” สิงค์ยังไม่ปล่อยผมเธอ และก็ไม่คิดจะปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะได้ตัวเธอมาครอง แต่เพราะเขารักเธอนะสิ

“คุณสิงค์รีบเหรอคะ” เจนจิราจับมือหนาออกจากผมเธอ ก่อนจะเอางานมาทำต่อ

“ครับ ผมรีบ” สิงค์ก็ไม่ได้อยากรีบขนาดนั้น แต่เพราะเมื่อก่อนเขาใจเย็นมาก จนทางบ้านของเธอจับคู่ให้เธอกับคนอื่น ตอนนี้เขาไม่อยากช้า แม้จะอยากทำให้เธอรักเขาก่อนแต่งงาน แต่ตอนนี้แต่งก่อนแล้วค่อยทำให้รักก็ได้นี่นา

ปังงงงงงงงงงง

ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะคุยกันรู้เรื่องมากไปกว่านี้ เสือก็เปิดแล้วปิดประตูเสียงดังก่อนจะเดินมาทางคนที่คู่

เสือขับรถมาจอดหน้าคอนโดของตัวเอง เขาตั้งใจจะเข้ามาดูงานที่สั่งคนทำห้องให้ยัยนั่นกับแมว เผื่อยัยนั่นกลับบ้านไปพาแมวมาจริงๆ จะได้มีห้องอยู่

“ขอบคุณพี่ภพนะคะ ที่มาส่ง” เสียงผู้หญิงที่เสือคุ้นหูมากที่สุด ดังออกมาจากลิฟท์ที่กำลังเปิดออก ในขณะที่เสือจะเข้าไปดูห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นเดียวกับห้องเธอ

“แบบนี้พี่คิดถึงไอ้อ้วนนี่แย่เลยครับ” ผู้ชายร่างสูงที่ก้าวออกมาจากลิฟท์พร้อมนิรา พูดขณะที่ลูบหัวไอ้แมวส้มที่เธออุ้มอยู่

“พี่ภพก็มาหาโอ้บ่อยๆ สิคะ จะได้หายคิดถึง” นิราพูดก่อนจะก้มลงไปฟัดไอ้แมวอ้วน ตรงที่ผู้ชายคนนั่นเคยลูบหัวมัน มองจากตรงนี้ดูยังไงก็เหมือนคนรักกัน เสือได้แต่เหยียดยิ้มกับภาพที่เห็น

“ครับ แล้วนี่นิวอยู่คนเดียวเหรอ แล้วเจ้าของให้เช่าอยู่ไหม เห็นบอกว่าเขาไม่ชอบแมวนี่ แบบนี้จะไม่แย่เหรอ” ก่อนจะมานิราเล่าให้ภพฟังแล้ว ว่าเจ้พิมไม่ชอบแมว แบบนี้เธอจะอยู่กับไอ้อ้วนนี่ได้นานแค่ไหน

“เดี๋ยวนิวก็ย้ายออกแล้วค่ะ สิ้นเดือนนี้แหละ เกรงใจเจ้พิม ไหนจะค่าเช่าที่ถูกกว่าราคาห้องนี่อีก ไหนจะเจ้าโอ้อีก คงไม่กล้ารบกวนเจ้พิมมากไปกว่านี้แล้วค่ะ” นิราอธิบายให้ภพฟัง

“พี่ภพจะเข้าห้องไหมคะ หรือจะกลับเลย” นิราถามภพที่ลังเลอยู่หน้าห้อง ส่วนเสือที่ยืนฟังมานาน กลับมีสีหน้าบึ้งตึงทันทีที่ได้ยิน ยัยบ้านี่ชวนผู้ชายคนอื่นเข้าห้องง่ายๆ ทีกับเขาเอาแต่ไล่ตลอดเวลา

“พี่ไม่กล้าเข้าห้องผู้หญิงตัวคนเดียวหรอกครับ พี่กลับเลยดีกว่า ไปแล้วนะไอ้อ้วน” ภพลูบหัวแมวอ้วนก่อนจะลูบหัวนิราอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วเดินกลับไปขึ้นลิฟท์ที่มันยังอยู่ชั้นเดิม

นิราไม่มีมือที่จะไหว้ลาภพจึงได้แต่อุ้มเจ้าอ้วนไว้แล้วมองภพที่หันกลับมาโบกมือให้เธอ ก่อนจะมองเลยไปอีกด้านของคอนโดที่มีร่างสูงที่คุ้นเคย ยืนพิงกำแพงมองมาที่เธอนิ่งๆ