ยั่ว นิยาย บท 26

นิราเดินเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี คิดว่าเธอจะยอมตลอดเหรอ ไม่แล้ว เมื่อคืนเธอคิดแผนการเอาคืนคุณเสือมาทั้งคืนตอนหลบอยู่ในห้องน้ำ เธอจะทำให้เขาไม่อยากขึ้นเตียงกับเธอตลอดไปเลย คอยดูเถอะ

เสือมองผู้หญิงที่เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี ก็ยังดีที่เธอยังมีสีหน้าแบบนั้น นึกว่าตื่นมาจะเจอเธอร้องไห้ซะอีก กังวลว่าจะปลอบเธอกับเรื่องเมื่อคืนยังไง แต่คงเป็นเขาซะมากกว่าที่ต้องปลอบตัวเอง ยัยบ้านั่นแรงเยอะมาก หยิกจนเขารู้สึกแสบหัวนมไม่หายเลย

“เร็วๆ เลย ฉันจะใช้ห้องน้ำ สายแล้วเนี้ย” เสือตะโกนบอกคนที่อยู่ในห้องน้ำ คือเมื่อคืนก็ไปหลบอยู่ในนั่นทั้งคืน จะอาบอะไรนักหนาน้ำเนี้ย

“ไอ้อ้วน มานี่ดิ” เสือเดินไปเปิดประตูห้องที่เขาจับแมวอ้วนไปขังไว้เมื่อคืน ก่อนจะเจอไอ้แมวส้มนอนหลับสบายอยู่บนที่นอนขนาดพอดีตัว บนคอนโดแมว

“เอ้า ไอ้นี่ดื้อเหมือนเจ้าของเลยวะ” แมวอ้วนทำแค่ลืมตามอง ก่อนมันจะบิดขี้เกียจแล้วมุดหัวเข้ากับเบาะนุ่มๆ เหมือนเดิม ไม่ยอมมาหาเสืออย่างที่เขาสั่ง

“คุณจะทำอะไรแมวฉัน อย่านะคุณเสือ” นิราออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดพร้อมทำงาน ก่อนจะเดินมาตามเสียงของเสือที่อยู่อีกห้องทันที เห็นชัดเลยว่าคุณเสือจะจับแมวเธอ อย่าแกล้งแมวฉันนะยะ

“ดูเฉยๆ น่า ฉันไม่ชอบแมว” เสือเดินผ่านนิราออกไป ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วห้องน้ำไปอย่างรีบๆ วันนี้เขาคงไปทำงานสายแน่ๆ ถ้ามัวแต่คุยกับยัยคนดื้อนี่

“ฉันไปก่อนนะ ล็อกห้องให้ฉันด้วย โอ้เดี๋ยวแม่กลับมานะ อย่าดื้อละ เหงาหน่อยนะ” นิราลูบหัวแมวอ้วนเบาๆ หลังจากเทอาหารให้แมวอ้วนเสร็จแล้ว มันทำแค่มองนิ่งๆ แล้วหลับต่อ

นิราออกไปได้สักพัก เสือก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ นี่เขาเป็นเจ้านายหรือลูกน้อง ทำไมยัยนั่นถึงกล้าสั่งเขา แถมยังไม่รอเขาอีกต่างหาก เสือจึงใส่เสื้อผ้าแบบรีบๆ ด้วยชุดเดิมนั่นแหละ สงสัยต้องกลับไปขนเสื้อผ้าที่บ้านมาไว้นี่แล้วละ

“ไอ้อ้วน อยู่ดีๆ ละ ห้ามร้องงอแง เดี๋ยวจะรีบกลับมา” เสือเดินไปดูแมวอ้วน ที่นอนหลับอยู่ ก่อนจะบอกมันเสียงเบา แล้วปิดประตูลง ห้องนั่นมีพร้อมทุกอย่าง ไม่ต้องกลัวว่าแมวจะอดตาย หรือขี้เละเทะ เพราะมันมีกะบะทรายไว้ให้มันแล้ว

เสือแวะซื้อเสื้อก่อนเข้าบริษัท และไม่ลืมซื้อของกินติดไม้ติดมือเข้าไปด้วย ยัยเลขานั่นยังไม่ได้กินอะไรหรอก รีบออกไปแบบนั้น ก็แค่สงสารหรอกนะ คงไม่เคยกินอะไรแพงๆ แบบนี้

เสือมองสเต็กเจ้าเด็ดที่ชอบกินนิ่งๆ ร้านนี้เด็ดมาก แถมเปิดแต่เช้า แต่ถ้าเขามาสายกว่านี้อดแน่ๆ เพราะมันจะหมดก่อน บุญปากเธอแล้วนะ ที่ฉันแวะมาแถวนี้ ยัยนิรา

ปึ่งงงงง

“อะไรของคุณเสือ” นิราถามเสือเสียงเบา อยู่ดีๆ ก็วางของลงบนโต๊ะเธอซะแรงเชียว แรงนี่มีไว้ข่มคนอื่นอย่างเดียวรึไง

“แกะใส่จานให้ด้้วย” เสือไม่อยู่ฟังนิราบ่นหรอก พูดจบก็เดินเข้าห้องไป นิราจึงได้แต่มองด้วยสายตาขุ่นเคือง ไม่เห็นรึไงว่าเธอเคลียร์งานที่ค้างอยู่ งานเยอะด้วย จะใช้อะไรนักหนา

ปึ่งงงงงงง

นิราวางจานเสต็กลงบนโต๊ะของเสือแรงๆ เหมือนที่เขาทำนั่นแหละ ในเมือคุณเสือไม่อ่อนโยน เธอจำเป็นต้องอ่อนโยนไหมละ

“กินซะสิ”

“คะ??”

“ยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่รึไง ตั้งแต่เมื่อวาน” สงสารนั่นแหละ เมื่อวานเขาก็ไม่ได้อ่อนโยนเลย แถมยังทำแบบเอาแต่ใจอีก ยิ่งคิดถึงใบหน้าที่มีแต่น้ำตายิ่งรู้สึกสงสาร

“คุณเสือทานเถอะคะ นิราจะไปทำงานที่มันค้าง แต่ละฝ่ายเขารองานอยู่” นิราก้มหน้าลงนิดๆ ตอนที่บอกเสือ เขาไม่ได้มองเธอต่างไปจากเมื่อคืนนัก แต่เธอกลับรู้สึกหวั่นไหว กับแววตานั่นซะเอง

“ไปเอามาทำในนี้ เร็ว อย่าให้พูดซ้ำนะ” เสือพูดจบก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองที่ค้างไว้ นิราจึงทำได้แค่เดินออกไปหยิบเอกสารทั้งหมด เข้ามาในห้องทำงานของคนชอบสั่ง