ยั่ว นิยาย บท 29

“คุณพูดเหมือนรู้จักคุณเสือดี”

“ฮาฮา นี่เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นอดีตคู่หมั้นของเสือ”

“แล้วตอนคุณมา คุณได้บอกไหมละคะ ฉันไม่รู้จักคุณหรอกนะคะ”

“หึ ยัยคนพิลึก เก็บช่วงเวลาดีๆ นี้ไว้ละ เพราะตอนเสือจะไป เขาไม่ค่อยส่งสัญญานเตือนอะไรเลย” มัลลิกาเธอแค่แวะมา เพราะเห็นเสือกับผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้จะต้องไปแล้ว บางทียัยนี่อาจจะจับเสืออยู่ก็ได้ เพราะคนแปลกๆ แบบนี้หายาก แต่ไม่รู้จะจับอยู่ไหมนะ เพราะเสือเกลียดการถูกจับที่สุด

“มาทำอะไรเหรอ มิล” เสือเดินมาทักเงียบๆ คนทั้งคู่จึงหันไปมอง พ่อตัวต้นเรื่องเพิ่งจะมา ตอนที่สงครามมันสงบลงแล้วนี่นะ นิราได้แต่บ่นขมุบขมิบอยู่เงียบๆ ทั้งยังเดินไปอีกมุมทันที เขาคงอยากคุยกับอดีตคู่หมั้นนั่นแหละ เพราะคุณเสือไม่ได้มองมาที่เธอเลย

“มาเฉยๆ แล้วก็จะไปแล้วด้วย เป็นไงคะเสือ กับชีวิตที่ไม่มีบ่วงผูกคอ” มัลลิกามองหน้าอดีตคู่หมั้นนิ่งๆ อยากมองให้มันทะลุไปถึงหัวใจเขาสักครั้ง ว่ามันมีความรู้สึกอะไรกับผู้หญิงบ้างไหม

“ก็ดี จะไปก็ไปเถอะ เสียเวลา” แม้น้ำเสียงจะกระด้างเย็นชา แต่แววตากลับวูบไหวเจือแววเสียใจ ก่อนมันจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว เสือไม่คิดจะกลับไปรื้อฟื้นอดีต อดีตก็คืออดีต แม้จะเคยรู้สึกอะไร เขาก็ไม่กลับไปอีกแล้ว

“จุ๊ฟ ดูแลตัวเองดีๆ นะคะเสือ อย่าโยนหัวใจตัวเองทิ้งอีกละ” มัลลิกาจุ๊บแก้มเสือเบาๆ ก่อนจะเอ่ยเตือนสติ เธอรู้ว่าเสือรู้สึกกับเธอมากกว่าคนอื่น แต่เขาไม่เคยคิดจะกลับมาง้อเธอเลย เอาแต่ทำร้ายหัวใจตัวเองโดยไม่รู้ตัวสักนิด และเธอไม่อยากจะให้เขาทำแบบเดิมอีก

นิรามองภาพนั่นนิ่งๆ ก็ปกติไง คนเขาเคยหมั้นกัน จะเสียใจทำไม ผู้ชายคนนั้นก็แค่ผูกมัดเธอไว้ด้วยเงินนั้นแหละ จะไปหลงรักเขาไม่ได้เด็ดขาด ต้องทำให้ 3 เดือนต่อจากนี้ เป็นนรกสำหรับเขาให้ได้

นิราเดินออกไปจากงานเงียบๆ ไม่สนใจกลับเข้าไปในงานด้วยซ้ำ รวมทั้งเจ้านายที่พาเธอมาด้วย กล้าทิ้งเธอ เธอก็ทิ้งเขาให้ดูงานอยู่คนเดียวนั่นแหละ ดูให้เยอะๆ เลยนะคุณเสือ

“ทำไมไม่รอ” เสือถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบหลังจากเข้ามาในห้องนอนภายในคอนโด นิราทำแค่มองแล้วกลับไปฟัดแมวอ้วนต่อ

เธอมาถึงก่อนตั้งนาน คุณเสือเพิ่งจะกลับมา ตอนนี้ก็ดึกมากๆ แล้วด้วย พาเธอไปงานนั่นตั้งแต่บ่าย ตัวเองไม่สนใจเธอด้วยซ้ำแถมกลับมาดึกดื่น ล็อกห้องแล้วแต่มันใช้คีการ์ดเปิดได้ยังไงละ ไม่งั้นคุณเสือไม่มีโอกาศได้เข้าห้องด้วยซ้ำ

“แล้วคุณสนใจฉันบ้างไหมละ ก็ไม่ แล้วทำไมฉันต้องรอ” นิรากอดแมวอ้วนแน่นขึ้นก่อนจะฟัดพุงมันแรงๆ ไม่สนใจเสือด้วยซ้ำ

“โกรธเหรอ” เสือเดินมาทิ้งตัวลงข้างๆ ก่อนจะลูบหัวแมวอ้วนของเธอ นิราจึงมองด้วยสายตาขุ่นเคือง อย่ามายุ่งกับแมวฉันนะยะ

“ทำไมต้องโกรธ พรุ่งนี้ฉันไม่ไปงานนะ งานสำคัญขนาดนั้น ถ้าฉันถูกทิ้งให้ตอบคำถามคนในงานอยู่คนเดียวฉันต้องแย่แน่ๆ” ไม่อยากไปให้ขายหน้าประธานแบบคุณพยัคฆ์หรอก

“ไม่ได้ งานสำคัญเธอต้องไป” เสือรวบตัวทั้งคนทั้งแมวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แม้จะโดนแมวอ้วนตบที่หลังมือเสือก็ไม่ยอมปล่อย

ตอนอยู่ในงานเขาเดินตามหายัยนี่ตั้งนาน แต่ไม่เห็นแม้เงา รู้สึกใจร้อนรุ่มแปลกๆ โทรหาก็ไม่ยอมรับ โกรธก็โกรธ แต่พอเปิดประตูเข้ามาเจอเธอกอดแมวอยู่ ความรู้สึกโกรธที่มีมันก็จางหายไปทันที มีแต่ความดีใจที่เธอไม่ได้รับอันตรายใดๆ

“กอดทำไม”

“ไม่ได้เหรอ”

“ฉันเป็นคนหวงตัวนะ”

“เหรอ!!” เสือยิ้มน้อยๆ หวงตัวแต่ก็ยังยอมอยู่นิ่งๆ ให้กอด

“คุณจะปล่อยได้รึยัง”

“ไม่อะ ไม่ปล่อย”

“ค่ะ/โอ้ยยยยย ยัยบ้าเป็นอะไรกับนมฉันห่ะ” นิราบิดหัวนมเสือแรงๆ จนเขาร้องลั่น แมวอ้วนที่ตกใจเสียงร้อง รีบวิ่งเข้าห้องตัวเองไปทันที

“เอาคืนที่คุณแกล้งฉัน พาฉันไปให้ช่างทำผมเฉือดไง มันเจ็บรู้ไหม”

“หยิกที่อื่นไม่ได้เหรอ อย่าหยิกนมสิมันเจ็บ” เสือตาละห้อยลูบบริเวณหัวนมปอยๆ

“คุณเสือ ลืมกินยาเหรอ ทำไมวันนี้แปลกๆ” นิรามองคนที่มีน้ำเสียงอ้อนๆ ตอนบอกเธอให้หยิกที่อื่น คือเขาไม่โกรธที่เธอทำร้ายร่างกายเลยเหรอ แต่จะให้เปลี่ยนไปหยิกที่อื่นมันก็ไม่สะใจไง

“คุณมันบ้า ฉันแค่ครางเถอะ”

“อือ อยากครางมากกว่านี้ไหมละ” เสือยิ้มกริ่มให้คนที่ลืมตามอง ก่อนจะเห็นว่าเธอตาโตกว่าเดิม เมื่อเห็นสายตาของเขาที่ทอดมองอยู่ก่อนแล้ว

“ไม่ ฉันไม่อยากคราง ลุกออกไปสักทีคุณเสือ มันหนักนะ” จะมองอะไรนักหนา ฉันเขินนะยะ แถมไอ้นั่นที่อยู่ในกางเกงผ้าเนื้อดีนั่น ยังดุนดันเบาๆ จนเธอต้องก้มลงไปมอง

“ฉันเงี่ย..นะ ไม่ไหวแล้วอะ” เสื้อก้มลงไปกระซิบข้างหูเธอเบาๆ เพื่อบอกความต้องการของตัวเอง ที่เธอก็น่าจะรู้ดีที่สุดว่ามันมีมากแค่ไหน

“คุณเสือมีมือ ไปชักเองสิคะ ฉันไม่พร้อม” นิราหลับตาแน่น ไม่อยากจะยอมเขาหรอก ตอนที่เขากระแทกตัวลงมาที่เธอแรงๆ มันไม่ได้รู้สึกดีสักนิด

“เรื่องมาก อยู่นิ่งๆ ถ้าไม่อยากทำ” เสือล้มตัวลงไปนอน ก่อนจะดึงนิราขึ้นไปเกยอยู่กับหน้าอกกว้าง ไม่ทำก็ไม่ต้องทำ เขาก็ไม่ชอบบังคับใครอยู่แล้ว วันนั้นก็แค่โมโห แต่วันนี้เขาอารมณ์ดีนะ อารมณ์ดีมากๆ

“คุณมันสมองไม่ปกติ” ผู้ชายอะไรอารมณ์ไม่ปกติสักวินาที นี่คือร่างที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ดีได้ไม่ถึง10 นาทีก็ร้าย ร้ายอยู่ดีๆ ก็นิ่ง ตามอารมณ์ไม่ทันเลย

“อื้อ”

“ไม่ต้องโยกเลยฉันไม่ใช่เด็ก” แล้วทำไมชอบทำเหมือนกล่อมเด็กตลอดเลย แม้จะพูดไปแบบนั้นแต่ก็แอบเคลิ้มไปกับการโยกตัวน้อยๆ ที่คุณเสือกำลังทำเหมือนกัน

“นอนเถอะน่า รำคาญ ยัยขึ้บ่น”

“คุณไม่อาบน้ำรึไง”

“ไม่นอนฉันจะกดเธอให้จมเตียง”

เท่านั้นแหละนิราจึงต้องข่มตานอน แล้วหลับไปอย่างรวดเร็วกับการกล่อมนอนของคุณเสือ เขาเห็นเธอเป็นเด็กรึไงถึงได้ทำแบบนี้ ทั้งที่เธออายุ 25 แล้ว ยังมาโยกตัวกล่อมเธอเป็นเด็กๆ ไปได้