ยั่ว นิยาย บท 30

เสือปล่อยให้นิราหลับไปสักพัก ก่อนจะจับให้เธอนอนด้วยท่าที่สบาย จริงๆ เขาก็ชอบเธอนะ สองเดือนที่รู้จักกันมา ยัยนี่อารมณ์ไม่ปกติสักวัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แถมขี้บ่นอีกต่างหาก อยู่ด้วยแล้วต้องใช้สมองมากกว่าตอนใช้สมองทำงานซะอีก

“อย่าทำตัวเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็พอ”

เสือพูดจบก็เดินไปอาบน้ำ ก่อนจะมานอนข้างๆ เธออีกครั้ง คิดว่าหมอนข้างแค่นี้จะกั้นเขาได้เหรอ คิดผิดแล้วละนิรา ถ้าเขาอยากจะกอดหรืออยากจะทำอะไรที่มากกว่านั้นเขาทำได้ทุกเมื่อ เพียงแต่เขาไม่อยากจะทำแค่นั้นเอง

งานเปิดตัวรถของบริษัทวันนั้น นิราไม่ได้ไปจริงๆ เพราะเธอเกิดปวดท้องประจำเดือนกระทันหัน คุณเสือก็เลยบังคับให้หยุดอยู่ที่ห้องไปอีกตั้งสองวัน คือมันก็เว่อไปปะ เธอกินยาก็หาย แทนที่จะเป็นเธอที่งอแงไม่อยากไปงาน กลับเป็นคุณเสือที่งอแงไม่ให้เธอไปซะเอง

“เป็นยังไงบ้าง” เสือแวะซื้อกับข้าวเข้ามาให้นิราที่คอนโด จริงๆว่าจะสั่งให้คนมาส่ง แต่วันนี้เขาว่าง จึงจะชวนเธอไปข้างนอกสักหน่อย อยู่แต่ในห้องคงจะเบื่อน่าดู

“มันหายตั้งแต่วันแรกแล้วไงค่ะ ปวดประจำเดือนนะคุณ ไม่ใช่มะเร็งจะได้เป็นนานขนาดนั้น”

“อืม ปากดีขนาดนี้คงหายจริงๆ นั่นแหละ ไปแต่งตัวซะสิ จะพาไปเที่ยว สงสารอะ พ่อแม่คงไม่เคยพาไปไหน”

“ฉันมีแค่แม่ ถึงแม่จะไม่มีเวลา แต่แม่ฉันก็เคยพาไปเที่ยวบ่อยๆ” นิราตอบเสียงเรียบ เวลาที่คนมาพูดถึงพ่อแม่ เธอจะรู้สึกเจ็บที่หัวใจทุกครั้ง และก็ไม่เคยเข้าใจว่าทำไม คนถึงชอบล้อเรื่องพ่อแม่เธอจังเลย

“แต่ที่ๆ ฉันจะพาไปมันพิเศษไง”

“มันมีไข่ดาวเหรอคุณ มันถึงพิเศษ ไปกับคุณเสือมันไม่มีอะไรพิเศษหรอก”

“ไม่ไปเหรอ มีของฟรีนะ”

“5 นาทีเจอกัน”

เสือละปวดหัว นี่เขาจะมีเมียหรือมีเด็กจริงๆ เด็กที่หมายถึงเด็กน้อยอะ อายุ25 แค่ร่างกายนั่นแหละ แต่นิสัยไม่ต่างจากเด็กสักนิดเลย พูดถึงของฟรีก็ทำหน้าระรื่นไปหาชุดใส่ ทั้งที่เมื่อกี้ยังตีหน้าตึงใส่เขาอยู่เลย

“อีก 1 นาที ช้ากว่านี้ไม่พาไปแล้ว”

“โอ้ยคุณ ช้าสักนาทีก็ไม่ได้เลยรึไง”

“ไม่ต้องแต่งหรอกหน้าอะ ไปแบบนั้นก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

นิราจึงต้องเดินหน้ามุยตามเสือไปอย่างขัดไม่ได้ เขาเตรียมตัวแล้วอะ ถ้าเธอช้าเธอก็อดไปอะสิ แค่จะเขียนคิ้วนิดเดียวก็ยังไม่ให้ทำ ไม่น่าจะต่อรองกับเขาตั้งแต่ทีแรก

“จะพาไปไหนอะ” นิราถามตอนที่ขึ้นมานั่งอยู่บนรถแล้วอย่างอยากรู้จุดหมายปลายทาง นิราไม่ยอมเรียกคุณเสืออีกเลยตั้งแต่วันนั้น ไม่รู้ทำไม เมื่อก่อนก็เคารพแหละ ในฐานะประธานผู้มากความสามารถ ตอนนี้เหรอ ก็เฉยอะๆ

“สยามโอเซียนเวิล”

“นี่คุณเห็นฉันเป็นเด็กจริงๆ สินะ” ทำไมต้องพาไปที่ๆ ผู้ปกครองพาลูกๆ หลานๆ ไปแบบนั้นละ เธอโตแล้วนะ แต่ก็ยังไม่เคยไปหรอก แอบตื่นเต้นนิดๆ ด้วย

“แล้ว จะไม่ไป”

“ไปสิ”

“ก็แค่นั้น ที่พารากอนมีงานเปิดตัวรถตอนเย็นอะ ดูปลาเสร็จแล้วจะพาไป”

เสือมองคนที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ ก่อนจะรีบหันหน้ากลับไปมองถนนต่อ ไม่ใช่ว่าหน้าสดเธอมันแย่ แต่พอไม่แต่งหน้ามันก็ดูแปลกตาดี แถมเวลาที่ยัยนั่นตื่นเต้นหรือดีใจ แก้มก็จะขึ้นสีแดงระเรื่อน่ามอง มันก็น่ามองกว่าสีของเครื่องสำอางที่เธอใช้นั่นแหละ

“ไม่เคยเห็นเสือมันว่างพาผู้หญิงมาเที่ยวสักครั้ง” อรุณที่นั่งเงียบตั้งแต่เห็นเสือเดินเข้ามาพูดขึ้นเบาๆ อย่างกลัวคนที่นั่งข้างๆ จะเสียใจ รู้ว่าเธอยังรักเขา แม้วันนี้เธอจะเลือกเขาแทนเสืออดีตคู่หมั้น แต่เธอก็ยังไม่ลืมเสือสักที

“คุณก็หัดทำตัวให้ว่างแล้วพาฉันเที่ยวบ้างสิ ถ้าไม่นัดมาก็ไม่คิดจะมา” มัลลิกาไม่เข้าใจผู้ชายที่นั่งข้างๆ สักนิด ทำไมชอบทำให้ใบหน้าหล่อเหลาดูเศร้าหมองด้วย แค่เคยรักปะ ไม่ใช่ว่าจะเลิกรักไม่ได้ซะที่ไหน เสือก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่ทุกอย่างมันก็ต้องใช้เวลา

“เหมือนคุณว่างอะมิล” อรุณก็ไม่ว่าง แต่คนที่ไม่ว่างเลยเป็นเธอมากกว่า ถ้าไม่ชวนมางานเปิดตัวรถของบริษัทเขา เธอก็คงไม่ยอมมานั่งให้เขามองหน้าอยู่แบบนี้หรอก

“ที่รัก เรากลับกันเถอะ เหมือนจะเป็นก้างขวางคอเด็กๆ เข้าไปทุกวัน” มติภพ เป็นคนอารมณ์ดี ไม่รู้สึกอะไรถ้าลูกจะเลือกคนใหม่แทนเสือ แถมอรุณก็ดูท่าว่าจะจริงจังกับลูกสาวของท่านมากกว่าพ่อเสือร้ายนั่นซะอีก

“คุณพ่อไม่ไปงานเปิดตัวรถของอรุณแล้วเหรอคะ” มัลลิกาถามบิดาที่จับมือคนรักเดินออกไปทันที ทั้งที่ชวนเธอมางานเปิดตัวรถรุ่นใหม่ของบริษัทอรุณแท้ๆ แต่จะเทเธอไว้กับเจ้าของบริษัทแบบนี้เหรอ

“พ่อแก่แล้ว ยืนนานๆ ไม่ไหวหรอก” แล้วท่านก็พาภรรยาเดินออกไปทันที มัลลิกาจึงมองตามเงียบๆ พ่อเธอดูรักภรรยาใหม่มาก ไม่ได้เสียใจที่พ่อเธอรักคนอื่นมากกว่าแม่ที่ตายไป แต่แอบทึ่งนิดๆ ที่พ่อเธอรออย่างใจเย็นเพื่อให้เธอเปิดรับภรรยาใหม่คนนี้ แล้วแต่งเธอเข้าบ้านทันทีหลังจากมัลลิกาอนุญาติ

“เสือดูจริงจังกับคนนี้”

“ไม่แน่หรอกอรุณ เสือเป็นคนอ่อนไหวง่ายนะ ถ้ามีอะไรมาทำร้ายจิตใจนิดหน่อย เสือก็จะกลายเป็นคนใจร้ายทันที และเด็กนั่นก็อาจจะถูกเสือโยนทิ้งไปสักวัน” มัลลิกาเคยประสบกับตัวเองมาแล้ว

“รู้จักกันกันดีจังเลยนะ ทั้งที่ถูกบังคับหมั้นแท้ๆ” อรุณแขวะคนที่เพิ่งจะตกลงคบกับเขาได้ไม่ถึงเดือน หลังจากเธอถอนหมั้นกับเสือไป

“ก็แค่เคยรู้จัก ตอนนี้อยากรู้จักคุณมากกว่า” ไม่ใช่ว่าเธอจะลืมเสือได้ง่ายๆ แต่เธอถอนตัวออกมาเอง เธอเลือกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ตอนนี้มากกว่าเสือที่ปิดปั้นตัวเอง

บางทีเธอกับอรุณอาจเดินไปกันได้ไกลกว่าเสือก็ได้ บางทีเส้นทางที่เสือเลือกเดินมันอาจจะไม่ได้มีเธอตั้งแต่แรก เพียงแต่เสือเลือกหมั้นกับเธอ เพราะตอนนั้นเธอเหมาะสมที่สุด แต่ตอนนี้เสือคงอยากเลือกทางที่หัวใจชี้ให้เดิน เหมือนกันเธอตอนนี้ เธอก็อยากเดินไปพร้อมกับอรุณตามที่หัวใจชี้นำ