ยั่ว นิยาย บท 32

นิรานั่งทำงานอย่างเหม่อลอย หลังจากวันนั้นที่คุณเสือพาเธอไปดูปลา เธอก็ไม่ได้เจอกับคุณเสืออีกเลย เพราะคุณเสือต้องบินไปต่างประเทศอย่างกระทันหันในคืนนั้น จนวันนี้ผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้ว เธอก็ยังไม่ได้เจอคุณเสือเลย

“คุณนิรากลับพร้อมเจนไหมคะ” เจนจิราเดินมาถามนิราที่นั่งเหม่ออยู่บนเก้าอี้ทำงาน พอประธานอย่างคุณเสือไม่อยู่งานของนิราเบาลงมาก เพราะมันถูกโอนถ่ายไปหาคุณสิงค์ และคนที่รับหน้าที่ทั้งหมดนั่นคือคุณเจน คือพวกเธอเป็นเบ้ของแท้เลยละ

“คุณเจนกลับเลยค่ะ นิราว่าจะไปธุระสักหน่อยค่ะ” วันนี้เธอได้รับโทรศัพท์จากทับทิม โทรมารบเร้าให้ไปเจอ ซึ่งก่อนหน้านั้นนิราบ่ายเบี่ยงเธอมาตลอด แต่วันนี้กลับต้องตอบตกลง เพราะทับทิมเอ่ยแกมบังคับว่าถ้าไม่ยอมไป เธอจะมาหาถึงที่ทำงาน นิราไม่อยากให้ทับทิมมาเจอเจ้านายของเธอเท่าไหร่นัก

“โอเครค่ะ” เจนจิราจึงยิ้มให้นิดๆ ก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไปทันที

นิรามองตามเจนจิรานิ่งๆ แอบเป็นห่วงนิดๆ เพราะวันนี้เธอไม่ได้กลับพร้อมคุณสิงค์อย่างเคย ไม่รู้ทะเลาะอะไรกัน แต่เหมือนวันนี้ทั้งวันเจนจิราจะเมินคุณสิงค์ จนนิราแอบเห็นว่าคุณสิงค์เดินคอตกเข้าห้องไปทำงานเงียบๆ อย่างน่าสงสาร

นิราเลือกใช้บริการรถแท็กซี่ในการเดินทาง เพราะจุดหมายปลายทางที่นัดกับทับทิมนั่นอยู่ค่อนข้างไกล ใช้เวลาเดินทางเกือบชั่วโมง รถที่เธอโดยสารก็จอดลงหน้าร้านเหล้าที่เป็นจุดหมายของผู้โดยสารสาวอย่างนิรา

“ขอบคุณนะคะ” นิราจ่ายเงินก่อนจะเอ่ยขอบคุณ จากนั้นก็รวบรวมความกล้าอีกครั้ง แล้วเดินช้าๆ เข้าไปในร้านที่ทับทิมเป็นคนนัด

“นิวทางนี้จ้า” ทับทิมเห็นนิราก็รีบเรียกแข่งกับเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ ทันที

“สวัสดีค่ะพี่ภพ” นิรายกมือไหว้คนอายุมากกว่าที่ยืนข้างๆ ทับทิม ภพรักที่มาส่งเธอวันนั้นดูแปลกตาไปมากทีเดียว แต่ใบหน้านั้นก็ยังประดับรอยยิ้มอ่อนโยนอยู่เหมือนเดิม

“ถ้าเราไม่บังคับก็ไม่ยอมมา” ทับทิมมองหน้าเพื่อนนิ่งๆ ก่อนจะพูดอย่างน้อยใจ

“นิวงานยุ่งนิดๆ เลยไม่ค่อยมีเวลาเลย ขอโทษนะ” นิรานั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคนทั้งคู่ ไม่อยากมาเพราะแบบนี้ รู้ดีว่าต้องมาเจอทับทิมกับพี่ภพอยู่ด้วยกันแน่ๆ ไม่ได้เสียใจ แต่เธอสงสารพี่ชายข้างบ้านของตัวเอง

“นึกว่าได้งานดีจนลืมเราไปแล้ว นี่รอให้นิวมาช่วยอยู่ตลอดเลย ไม่คิดอยากมาช่วยเราบ้างเหรอ” ทับทิมเปิดร้านอาหาร เธอเลยอยากได้ความสามารถของนิรามาช่วยบริหารร้านของเธอ

“นิวเกรงใจจริงๆ นะ ทับทิมช่วยนิวกับแม่เยอะแล้ว” นิราไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอเริ่มรู้สึกเกรงใจเพื่อนคนนี้ อาจจะเป็นตอนที่เธอรู้ว่าเจ้าหนี้มหาโหดของเธอ คือพ่อแม่ของทับทิมมั้ง เธอจึงเริ่มทิ้งระยะห่างออกมาอีก มันเหมือนพวกเธอหวังดี แต่บางทีมันก็ไม่ใช่

“ก็เพื่อนกันอะ” ทับทิมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะมองภพรักที่นั่งอยู่ข้างๆ

“พี่ภพไม่บอกนิวละคะ ว่าเราจะแต่งงานกัน” ทับทิมนัดนิรามาเพื่อบอกเรื่องนี้แหละ เพื่อนเธอควรรู้แล้วตัดใจจากว่าที่สามีเธอสักที แม้จะสงสารนิราที่เป็นเพื่อน แต่เธอไม่อยากให้คนทั้งคู่มีเยื่อใยอะไรต่อกันอีก

วันนั้นทับทิมเอาแต่ร้องไห้กอดภพรักที่นั่งอยู่ข้างๆ ไว้แน่น จนนิราไม่กล้าเข้าไปแทรกกลาง จึงถอยออกมาทั้งที่เสียใจไม่ต่างกัน

“พี่ผิดเองครับ” มันผิดที่เขานั่นแหละ ถ้ามีสติสักนิดก็คงรู้ว่าคนที่เขามีอะไรด้วยไม่ใช่นิราคนที่เขารัก

“ถ้านัดมาเพื่อพูดเรื่องนี้ไม่ต้องนัดนิวมาแล้วนะ เรื่องมันผ่านมาตั้งนานหลายปี แต่ละคนก็ใช้ชีวิตตามที่ตัวเองเลือกแล้ว จะมาโยนกันไปมาทำไม ใครทำอะไรก็รับผิดชอบกันเอาเอง ไม่ต้องมาห่วงความรู้สึกนิวแล้ว” นิราพูดจบก็เดินออกจากร้านทันที คิดผิดจริงๆ ที่มา

นิราอยากจะรีบหนีออกไปจากตรงนี้ อยากจะอ้วกขยะแขยง คนที่เรียกตัวเองว่าเพื่อน คนที่แสดงออกว่าหวังดี แต่แทงข้างหลังเธอทุกเรื่อง

เธอเคยรักทับทิมมาก เพราะทับทิมช่างแสนดีกับเธอมาตลอด แต่ไม่กี่ปีก่อนที่เธอรู้ว่าเจ้าหนี้ของเธอคือพ่อแม่ของทับทิม นิราก็เริ่มเปลี่ยนความคิด ก่อนจะเริ่มถามจากเพื่อนที่ไม่ได้สนิทกันมากมายนัก จนรู้ความจริงบางอย่าง

ทับทิมเป็นคนวางยาภพรักในงานวันเกิดนิรา แล้วแอบมีอะไรกันกับเขา เพราะนิรารักทับทิมมากจึงเชื่อและเห็นใจเธอที่ร้องไห้ปานจะขาดใจ และถอนตัวออกมาตามแผนที่ทับทิมวางไว้

ไม่ใช่ว่านิราไม่เชื่อในความรักที่ภพรักมีต่อเธอ แต่เธอรู้จักพี่ชายข้างบ้านคนนี้ดีที่สุด เขาเป็นคนจริงจังและให้เกียตริผู้หญิงมาก เขาจะไม่มีวันหนีจากสิ่งที่ต้องรับผิดชอบเป็นอันขาด แม้จะต้องเสียใจและเสียนิราที่รักที่สุดไปก็ตาม