ยั่ว นิยาย บท 33

นิรากลับมาที่คอนโดด้วยสภาพที่ต่างไปจากเดิมมาก ตอนนี้เธอเดินไม่ตรงทางด้วยซ้ำ เพราะเหล้าที่ซื้อไปนั่งดื่มริมสวนสาธารณะสักสวน ก่อนจะกลับเข้ามานั่นแหละ

ปึ่งงงงงงง

นิราปิดประตูเสียงดังจนแมวอ้วนที่นอนอยู่ตกใจ วิ่งเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว เธอจำได้ว่าเธอยังไม่ได้กลับมาห้องเลยสักครั้ง แล้วใครเปิดไฟ นิราเดินช้าๆ ไปที่เตียงก่อนจะทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง ช่างหัวขโมยเถอะ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว

เสือมองคนที่ทิ้งตัวลงนอนไปกับเตียงนิ่งๆ เขายืนพิงระเบียงโดยหันหน้าเข้าหาห้องนอน เห็นทุกอย่างที่ยัยนั่นทำ และสภาพนั้นดูก็รู้ว่าเมา

ไปไหนมาจนดึกดื่น เขารีบกลับมาก็ไม่เจอ โทรก็ไม่ติด เป็นห่วงจนต้องลงไปซื้อบุหรี่มาดูดทั้งที่ปกติไม่เคยดูดด้วยซ้ำ สงสัยต้องตีให้หนัก ไม่ก็ลากไปต่างประเทศด้วย แต่เพราะครั้งนี้งานมันเร่งด่วนเขาถึงต้องไปคนเดียว แต่คราวหน้าไม่แล้ว ถ้าปล่อยให้อยู่คนเดียวแล้วจะเละเทะขนาดนี้

เสือยืนดูดบุหรี่มวนสุดท้ายจนหมด ก่อนจะทิ้งมันลงไปกองรวมกับพวกของมันที่เขาทิ้งไปก่อนหน้านั้น เสือถอนหายใจแรงๆ เพื่อไล่ความโกรธ เขาไม่อยากพลาดเหมือนวันนั้น จึงต้องดับอารมณ์โกรธที่มันคุกรุ่นนี่ลงก่อน

“คุณเสือบ้า ไปไหนก็ไม่ยอมบอก เหงาจะตายอยู่แล้ว” เสือที่กำลังก้าวขาเดินถึงกับหยุดชะงักทันที นิราเล่นตะโกนเสียงดังจนมันทะลุประตูที่เขาเปิดอ้าไว้ออกมาด้านนอก เดี๋ยวห้องข้างๆ ได้มาด่าหรอก ยัยขี้เมา

“เหงาเหรอ” เสือเดินมาหยุดข้างเตียง ที่มีคนเมานอนคว่ำหน้าอยู่ ตะโกนเสร็จยัยนี่ก็ซุกหน้าลงกับที่นอนเฉยเลย เขาอยากจะรู้จัง ว่าหน้าตอนที่พูดประโยคเมื่อกี้เป็นสีหน้าแบบไหน

“อื้อ เหงาจะตายอยู่แล้ว หิวด้วย ไม่มีคนเลี้ยงข้าวเลย” นิราหันหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาไปมองคนถามที่ยืนอยู่ข้างเตียงนิดๆ ยิ่งเห็นหน้าเขาเธอยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีก

“ยัยตะกละ” เสือดึงเธอขึ้นมากอดแรงๆ เขาก็เหงา เหงามากๆ เสือกอดเธอไว้นานจนเธอหยุดร้องไห้และเงียบไป

“คิดถึง”

“คิดถึงนะนิรา”

“ยัยบ้าเอ้ย อย่าหลับดิ” นิราหลับไปจริงๆ เพราะปริมาณแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มมาอย่างหนักหน่วง ไม่รู้ว่าฝันไปรึเปล่า พอบอกว่าเหงาก็เจอคุณเสือทันที แค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว อยากจะประคองสติให้ดีกว่านี้ แต่เธอเหนื่อยเหลือเกิน เรื่องที่เจอวันนี้ ทำเธอเหนื่อยไปทั้งใจเลย

“ตื่นมาจะตีให้หนัก” เสือมองคนที่เขากอดไว้ในอ้อมแขน อยากจะตีให้หลาบจำจะได้ไม่ทำแบบนี้ แต่ใบหน้าที่หลับอยู่ตอนนี้กลับดูน่าสงสารมาก แถมเธอยังกอดเขาแน่นทั้งที่ไม่มีสติ เขาจะยอมให้วันนึง แต่ถ้าอ้วกใส่เขา เขาจะปลุกขึ้นมาตีทันที

เสือจัดให้นิราได้นอนสบายๆ ก่อนจะหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เธอ ทั้งยังมองสำรวจร่างที่เปลือยเปล่าตรงหน้านิ่งๆ มองไปทุกส่วนที่เป็นเธอ ก่อนจะสัมผัสแผ่วเบาที่หน้าท้อง ถ้ามีเด็กสักคนสองคนอยู่ในนี้บ้างก็คงจะดี

เสือเดินไปหยิบเสื้อผ้าของเธอมาใส่ให้ ก่อนจะเดินไปอาบน้ำ แล้วจัดการกับตัวตนที่มันแข็งขืนตั้งแต่มองเห็นร่างเปลือยเปล่าของนิรา มันก็แทบจะเป็นปกติแล้วที่เขาทำแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเขาชอบมือตัวเอง เพียงแต่ไม่อยากบังคับเธออีกแล้ว ก็แค่นั้น

หลังจากเสร็จธุระในห้องน้ำเสือก็ออกมานอนกอดนิรานิ่งๆ ทั้งทบทวนความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง เขามั่นใจระดับนึงว่ารู้สึกกับนิราเป็นพิเศษ แต่เขาก็ยังกลัว กลัวว่าเธอจะเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะผู้หญิงที่เป็นจุดเริ่มต้นให้เขาเป็นคนแบบนี้

ไม่รู้เสือใช้เวลาในการคิดนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีเขาก็ตื่นมารับเช้าวันใหม่ซะแล้ว ก็ปกตินะ กอดยัยนี่ทีไร สมองปลอดโปร่ง แล้วชอบเผลอหลับไปทุกที

“ตื่นเลยยัยเมรีขี้เมา” เสือปลุกคนที่ซุกตัวในอ้อมกอด เธอทำแค่เพียงซุกหน้ากับอกเขาแน่นขึ้นเท่านั้น เสือรู้นิสัยของนิราอีกอย่างก็คือ ต่อให้เธอนอนดึกแค่ไหน เธอก็ตื่นเช้าเสมอ และก็ไปนั่งเอ๋อๆ อยู่ที่ทำงานนั่นแหละ

“ง่วง”