ยั่ว นิยาย บท 35

“มาเห็นแล้วสบายใจเลยใช่ไหมละ เพราะนิวเป็นถึงเลขาของประธานบริษัทเชียวนะ แถวเจ้านายยังหล่อมากด้วย” นิราเดินมานั่งลงข้างๆ ภพรัก ก่อนจะวางมือไว้บนมือของผู้ชายที่นั่งกำหมัดแน่น

“นิวว่าทับทิมดูแลพี่ภพไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะเนี้ย ดูสิผอมหมดแล้ว” นิราลูบไล้มือไปตามกรอบหน้าภพรักแผ่วเบา ไม่มองทับทิมด้วยซ้ำ

“หึ ไหนบอกว่าเป็นแค่พี่น้องไง” ทับทิมตะโกนขึ้นมาเสียงดังอย่างโกรธๆ คนทั้งคู่บอกเธอตลอดว่า ความรู้สึกที่เหลือให้กันมีเพียงความเป็นพี่เป็นน้อง แล้วดูตอนนี้สิ

“ดูแลพี่ชายนิวดีๆ หน่อยสิ ให้สมกับที่วางแผนแย่งเขาไป แล้วก็เลิกมาทำแบบนี้กับนิวสักที นิวไม่เคยอิจฉาทับทิม มีแต่ทับทิมนั่นแหละที่อิจฉานิวมาตลอด เลิกเอาความรู้สึกของตัวเองมาโยนให้นิวรับผิดชอบสักที” นิราพูดออกไปอย่างอัดอั้น ภพรักจึงต้องกุมมือเธอไว้แน่นอย่างสงสาร

“เราอิจฉาอะไรนิวเหรอ นิวมีตรงไหนให้น่าอิจฉา” เป็นครั้งแรกที่นิรามองว่านี่คือตัวตนจริงๆ ของเพื่อนเธอ ก็ดี แบบนี้แหละที่เธออยากเห็น ไม่ใช่แกล้งตีหน้าเป็นเพื่อนที่ดี ให้เธอรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา

“ทุกตรงเลยไงละ ทั้งสวยกว่า เรียนเก่งกว่า เป็นที่รักของทุกคน และยังได้ผู้ชายที่ดีที่สุดและรวยที่สุดมาเป็นแฟน มันก็ทุกตรงเลยไม่ใช่เหรอที่ทำให้ทับทิมอิจฉามาโดยตลอด”

“นิว!! นี่เรายอมเป็นเพื่อนเธอมาตลอด แต่เธอกล้าพูดกับเราแบบนี้เหรอ”

“ถ้าทับทิมเห็นเราเป็นเพื่อนจริงๆ ทุกสิ่งที่ทำกับเรามันจะไม่เกิดขึ้นเลย เลิกเอาคำว่าเพื่อนจอมปลอมของทับทิมมากดให้เราอยู่ใต้เท้าได้แล้ว”

“หึ ปากเก่งขนาดนี้ หาเงินมาคืนบ้านฉันเลยนะ” เมื่อเอาชนะยัยนั่นไม่ได้ ก็จะเหยียบให้ตายอยู่ใต้ตีนนั่นแหละ

“ก็จะหาไปคืนอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าจะไม่ได้เงินก้อนสุดท้ายที่ครอบครัวเหลืออยู่ ก่อนที่ครอบครัวจะล้มละลายอะ” ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า แต่ได้ข่าวว่าบ้านเธอถูกฟ้อง เมื่อมันไม่เหลือความเป็นเพื่อนให้เธอรักษาแล้ว เธอก็เหนื่อยจะปั้นหน้ายิ้มทำหน้าที่เพื่อนแล้วเหมือนกัน

“นิราเธอมัน” ทับทิมลุกขึ้นมาหวังจะตบนิราที่ยืนยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่าสักทีสองที

“พอสักที” เป็นภพรักที่ยืนขว้างไว้ ก่อนที่มือของทับทิมจะฟาดลงบนใบหน้าของเขา แทนนิรา

“กลับบ้านแล้วไปคุยกัน เงินนั่นพี่จะชดใช้คืนให้เอง”

“ไม่ต้องเลย/ไม่นะคะพี่ภพ” นิรากลับทับทิมพูดขึ้นพร้อมกัน ภพรักจึงต้องหยุดยืนนิ่งๆ

“บ้านมันเป็นคนมายืม มันต้องจ่าย”

“พี่ภพช่วยนิวมาเยอะแล้ว ขอบคุณมากนะคะ นิวส่งแค่นี้นะ นิวมีงานต้องทำ” พูดจบนิราก็เดินจากไป ไม่อยู่ฟังเสียงทับทิมที่ตะโกนอยู่ในห้องรับรองแขกนั่นสักนิด

ประสาทจะกิน เหนื่อยกว่ารบกับคุณเสืออีก แต่แค่นี้ก็รู้สึกโล่งใจแล้ว แม้จะยังรู้สึกเสียใจทุกครั้ง แต่ชีวิตเธอต้องเดินหน้าต่อ

“ไปแอบอู้ที่ไหนมา แล้วนั่นเกิดอะไร” เสือนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ทำงานของเธอมาสักพัก ก่อนจะมองเลยไปทางความวุ่นวายที่เดินออกมาจากห้องรับรองแขก

“คุณเสือห้ามมองนะคะ” นิรารีบเดินไปปิดตาเสือที่มองไปทางนั้นทันที แต่เสือกลับจับมือเธอออกไปแล้วมองคนทั้งสองที่ทะเลาะกันนิ่งๆ