ยั่ว นิยาย บท 4

“แรดบ้างเถอะ อายุ 25 แล้ว ยังไม่มีแฟนเลย วันนี้เจ้จะแต่งให้นิราของเจ้ ถูกใจผู้หล่อๆ รวยๆ สักสิบคนไปเลย” เจ้พิมพูดแซวอย่างอารมณ์ดี ไม่สนใจที่นิราบอกสักนิด

“ถ้าเยอะอย่างเจ้ว่าจริงๆ หนูได้ตายก่อนแน่เลยค่ะ” นิรายิ้มให้กับความคิดของเจ้พิมอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นเมื่อเจ้พิมหยุดมือลง

“โซนวีไอพีนะ แล้วก็ห้องพิเศษ” เจ้พิมสั่งงานอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปดูร้าน เพราะตอนนี้ลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาแล้ว

นิราเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเป็นงาน โดยเริ่มที่โซนวีไอพีก่อนที่แรก เพราะห้องพิเศษนั้นลูกค้าที่จองไว้ยังไม่มาเลย

“น้อง! เหล้าเพิ่มครับ”

“น้องชงเหล้าหน่อยครับ”

น้อง น้อง !

นิราถูกเรียกตลอดเวลาจนไม่มีเวลาพักเลย รู้สึกหิวนิดๆ เพราะนี่ก็ผ่านมาสองชั่วโมงแล้วที่เธอทำงาน เธอกินข้าวตั้งแต่เช้าก่อนไปสัมภาษณ์งาน และกินแซนวิชไปอันเดียวก่อนจะงีบหลับ ตอนนี้เธอรู้สึกหิวมากจนจะทนไม่ไหว

“พี่ค่ะ นิวขอไปหาอะไรกินก่อนได้ไหมอะ”

นิราถามพี่อีกคนที่ทำโซนเดียวกัน พี่คนนั้นยิ้มแล้วพยักหน้าให้ทันที ตอนนี้ไม่มีอะไรมากแล้ว เพราะลูกค้าเริ่มเมาได้ที่แล้ว เหลือแต่ห้องพิเศษที่ยังไม่มาถึง

นิราเดินหลบไปหลังร้านที่เป็นโซนห้องครัว ก่อนจะลงมือตักข้าวที่แม่ครัวตักให้ทันที แม่ครัวเห็นถึงส่ายหน้ากับการกินข้าวของเธอ

ในขณะที่นิราตักข้าวเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย แขกห้องพิเศษที่เธอต้องดูแล ก็เดินเข้ามาในร้าน แล้วตรงไปที่ห้องทันที

“ที่นี่ไม่มีพนักงานเหรอวะ”

ผู้ชายรูปร่างสูง หน้าตาหล่อเหลา ใบหน้าประดับด้วยดวงตาสีน้ำตาลอ่อนรับกับผมสีดำ พูดเสียงดังอย่างหงุดหงิด ที่เข้ามาในห้องแล้วไม่เจอใครสักคน

วันนี้เขาอารมณ์ไม่ดี เพราะเพิ่งถูกคู่หมั้น ขอถอนหมั้น น้องชายจึงพามาระบายอารมณ์ที่นี่ เพราะเขาจองห้องนี้ไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว

“เดี๋ยวผมไปถามข้างนอกเอง”

ผู้ชายที่หน้าตาคล้ายกัน แต่มีผมสีเทาสวยบอกก่อนจะลุกเดินออกไป ทิ้งพี่ชายไว้คนเดียว

“เอ่อ! พนักงานที่จะมาดูแลผมกับพี่ชายไม่อยู่เหรอครับ” ถามพนักงานสาวที่ง่วนอยู่กับการชงเหล้า เธอหันมาเจอเขาก็ทำสีหน้าตกใจ ก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานคนนึงมาหา

“ไปตามนิราที่ห้องครัวที”

เธอพูดเร็วๆ พนักงานคนนั้นก็ออกวิ่งทันที ส่วนคนที่ยืนรอกลับเลิกคิ้วกับชื่อที่ได้ยิน วันนี้เขาได้ยินชื่อนี้ที่ไหนนะ

“มาแล้วค่ะ”

นิราที่ถูกตามวิ่งมาด้วยความเร็ว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง เมื่อคนที่ตามเธอบอกว่าแขกพิเศษมาแล้ว เธอไม่สนใจคนข้างนอกที่เดินผ่านมาด้วยซ้ำ

“เอ่อ! ขอโทษค่ะที่มาช้า”

นิรารีบขอโทษแขกทันทีที่เข้ามาในห้อง ก่อนจะก้มหน้านิดๆ แล้วเลียริมฝีปากมันแผ่บของตัวเองออก

ทุกอย่างที่นิราทำ อยู่ในสายตาของคนให้ห้องตลอด เพราะเขาจ้องมองเธอตั้งแต่เปิดประตูเข้ามา และภาพตอนที่เธอเลียริมฝีปาก มันก็ชวนให้ตัวโตคิดไปไกลที่สุด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน