ยั่ว นิยาย บท 42

“แต่คนร้ายๆ แบบคุณเสือ ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันช่างโชคดีเหลือเกิน ได้ได้มาอยู่ในกำมือของเสือร้ายอย่างคุณ” นิราหันหน้ามาเผชิญกับเสือร้ายที่เธอกล่าวหา ก่อนจะวางมือกับอกกว้างของคนที่หันหน้ามามองเธอเช่นกัน

“ฉันรักคุณเสือนะคะ รักตั้งแต่เจอครั้งแรก” นั่นคือความรู้สึกจริงๆ ของเธอ เธอรู้สึกหลงไหลเขาตั้งแต่ครั้งแรก แม้จะปฎิเสธมาตลอดว่าไม่ใช่ แต่ความจริงคือคือความจริงนั่นแหละ

“มาบอกในสิ่งที่ฉันรู้อยู่แล้วนี่นะ” ไม่ใช่ว่าไม่รู้เพียงแต่ไม่คาดคิดเท่านั้น แม้จะอยู่ด้วยกันไม่นาน แต่เขาก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเธอก็อาจจะรักเขา ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าเอ่ยปากขอเธอจากแม่เธอหรอก เขาก็กลัวถูกปฎิเสธเหมือนกันนั่นแหละ แต่นี่เขามั่นใจ ว่าเธอจะไม่ปฎิเสธแน่ๆ

“ค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนโง่ เหมือนฉัน” นิรายิ้มกว้างแอบสะใจนิดๆ ที่ได้จิกกัดคนตรงหน้า และเขาก็ดูไม่ใส่ใจกับคำพูดเธอด้วยซ้ำนะ

“แล้วคิดว่าไหวไหม ถ้าจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ อัศวโยธินกุล งานหนักนะ สังคมรอบข้างก็ด้วย”

“ฉันเปลี่ยนใจได้ไหมละคะ”

“ไม่ทันแล้วละ ถ้าเธอเปลี่ยนใจ ฉันจะโยนเธอลงเดี๋ยวนี้เลย” เสือมองนิรานิ่งๆ และตั้งท่าว่าจะโยนเธอลงจากเรือจริงๆ ถ้าเธอเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา

“คุณเสือไม่คิดจะอ่อนโยนกับฉันเลย” เอะอะก็โยน อะไรก็จะตี นิดหน่อยก็ดุ

“ฉันจะอ่อนโยนก็ได้ แต่เป็นที่เตียงเท่านั้นนะ” เสือยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ตอนนี้อยากจะทำอะไรกับเธอหลายๆ อย่าง แต่เพราะตรงนี้มีคนมองเขากับเธออยู่ตลอด จึงต้องพับความคิดเก็บไว้ เดี๋ยวไปจัดการทีเดียว ที่ห้อง

เมื่อเรือกลับมาเทียบท่าลงที่ร้านเดิม ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ เพราะนี่ก็เริ่มดึกแล้ว หลังจากที่เรือเริ่มล่องไปตามลำนำเจ้าพระยา และพาทุกคนกลับมาแบบอิ่มท้องและอิ่มเอมไปกับความสุขของครอบครัว

และก่อนที่คุณหญิงทิพย์อาภาจะกลับไปพร้อมคนขับรถประจำบ้าน ท่านได้เอ่ยกำชับลูกชายคนโตอีกครั้ง ให้พานิราไปเรียนมารยาทกับท่านทุกเดือน และยังย้ำหนักย้ำหนา ว่าให้หาอย่างอื่นให้เธอทำแทนงานเลขา เธอจะได้ไม่ต้องถูกติฉินนินทา ว่าเอาตัวเข้าหาเจ้านายจนได้แต่งเป็นภรรยา

“ขอบคุณนะคะคุณเสือ ที่พาแม่กับนิวไปกินอาหารที่ดีที่สุด” แม่ของนิราเอ่ยขอบคุณ หลังจากที่เสือพาท่านกับนิรามาถึงคอนโดแล้ว

“ยังมีที่ดีกว่านี้นะครับ ถ้าขาดเหลือ หรืออยากทำอะไรบอกได้นะครับ ไม่ต้องเกรงใจ” เสือพูดพลางจับจูงมือท่านให้มานั่งพักที่โซฟา

“ก่อนจะเข้ารับการรักษาอย่างจริงจัง ไปพักผ่อนสักหน่อยไหมครับ เผื่อจะรู้สึกดีขึ้น ต่อจากนี้อาจจะต้องเข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่องเลย ผมกลัวแม่จะเบื่อเอา” เสือถามคนที่นั่งข้างๆ

“ไม่ค่ะ แม่ไม่อยากรบกวนคุณเสือ ขอรับไว้แค่ค่ารักษานะคะ วันนี้ดึกมากแล้ว ไปพักเถอะค่ะ” คุณนิตยา บอกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ แค่นี้เขาก็ดีกับท่านและลูกมากแล้ว แค่นี้มันพอแล้วจริงๆ