ยั่ว นิยาย บท 44

สามเดือนต่อมา

“คุณเสือเร็วค่ะ จะสายแล้ว” นิราที่แต่งตัวเรียบร้อย เอ่ยเร่งคุณเสือที่แต่งตัวอยู่ในห้อง ในขณะที่เธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย คุณเสืิอมัวแต่หยิบนั่นจับนี่มาใส่ ไม่ต้องแต่งเยอะ จะแต่งไปอ่อยใครกัน

“ไม่อยากไป ทำไมต้องไปก็ไม่รู้ ญาติก็ไม่ใช่ ให้เงินไปก็จบ”

ไม่รู้จักจำเลย โดนยัยนั่นดูถูกสารพัด พอเขาส่งการ์ดแต่งงานมา กลับตอบตกลงว่าจะไป ไม่รู้จักเข็ดหลาบ

“คุณเสือไม่อยากไปทำไมไม่บอกละคะ จะไปตัดชุดให้เปลืองเงินทำไม” นิราเดินมาบอกคนตัวโตที่ยืนอยู่หน้ากระจก

วันนี้เธอต้องไปร่วมงานแต่งของภพรักกับทับทิม เธอไม่ได้ตัดสินใจไปเพราะทับทิมแน่นอน แต่ไปเพราะภพรัก ที่เอ่ยขอร้องให้ไปร่วมงานแต่งของเขา

รู้อยู่แก่ใจว่าพี่ภพคงโดนทับทิมหลอกให้มาขอร้องเธอแน่ๆ ยัยนั่นไม่ยอมปล่อยเธอให้มีความสุขมากกว่าหรอก และเธอก็ต้องไปตามแผนที่ยัยนั่นวางไว้นั่นแหละ

“ก็สงสารเธอไง ทำหน้าแบบนั้นจะให้ฉันห้ามรึไง” วันที่นิรามาถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล ว่าเขาจะอนุญาติให้เธอไปร่วมงานแต่งของสองคนนั้นได้ไหม มันดูน่าสงสารมากๆ คงอยากไปส่งแฟนเก่าครั้งสุดท้ายแหละมั้ง

“แล้วมาบ่นทำไมละคะ ไปเร็วเดี๋ยวเขาก็ไม่ให้เข้างานหรอก” นิราพูดจบก็เดินออกไปนั่งรอกับแม่ของเธอที่ห้องรับแขก ไม่สนใจคุณเสือที่ทำหน้าเรียบเฉยใส่เธออีกเลย

เสือได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เขาคงต้องสอนบทเรียนอะไรสักอย่างให้คนอย่างนิราได้รับรู้บ้าง ว่าไม่ควรใจอ่อน ไม่ว่ากับใครก็ตาม ความใจอ่อนเป็นบ่อเกิดแห่งความสงสาร และความสงสารนั่นไม่ได้มีแต่สิ่งดีๆ เสมอไป

คนทั้งสาม มาถึงบริเวณที่จัดงานแต่ง ขนาดไม่ใหญ่โตนัก เพราะสถานที่จัดงานทางภพรักเป็นคนเลือกเอง ถึงเขาจะค่อนข้างมีฐานะ แต่มันก็แค่ที่ขอนแก่นเท่านั้น และการจัดงานที่กรุงเทพตามคำขอของทับทิม มันช่างสินเปลืองโดยเปล่าประโยชน์ แขกที่มาส่วนใหญ่ก็เป็นแขกทางฝ่ายหญิงทั้งนั้น

“สวัสดีจ๊ะแม่นิต หนูนิว คุณพยัคฆ์ ขอบคุณมากนะคะที่มาร่วมงาน” คุณเกสรอยู่ในชุดไทยเรียบง่าย เอ่ยทักคนทั้งสามที่ให้เกียตริมาร่วมงาน ก่อนจะเดินนำเข้าไปหาที่นั่งในบริเวณงาน

พิธีบายศรีสู่ขวัญกำลังดำเนินไปอย่างช้าๆ ตามขนบธรรมเนียมของทางภาคอีสาน แม้จะมาอยู่กรุงเทพหลายปี แต่คนบ้านนี้ก็เลือกจัดงานแต่งตามประเพณี มากกว่าแต่ตามสมัยนิยม

หลังจบพิธีบายศรี ก็ถึงคราวที่ต้องผูกข้อไม้ข้อมือให้บ่าวสาวเพื่อเป็นศิริมงคลแก่คู่รักที่จะใช้ชีวิตร่วมกันในอนาคต แต่นิราที่มองคนทั้งคู่อยู่กลับไม่คิดแบบนั้น เจ้าบ่าวที่ควรจะดีใจมีสีหน้าเรียบเฉยขนาดนั้น จะเอาอะไรมาเป็นศิริมงคล

มันเกิดอะไรขึ้น ปกติพี่ภพไม่เคยทำหน้าแบบนั้นเลย แม้จะรู้สึกไม่ดี พี่ภพก็ไม่เคยแสดงออกว่าเขาไม่พอใจขนาดนั้น ตอนนี้สิ่งที่นิราเห็นคือพี่ภพกำลังไม่พอใจมากๆ

“นิวไปผูกแขนให้ภพสิลูก” ที่ทุกคนมาวันนี้ เพราะภพรักมากกว่าทับทิม แม่ของนิราที่รู้เรื่องก่อนหน้านั้นจึงเลือกให้ลูกสาวไปผูกแขนให้เจ้าบ่าว มากกว่าเจ้าสาวที่เป็นอดีตเพื่อน

นิราไม่ลืมถือซองใส่เงินไปด้วย ก่อนจะคลานเข่าไปตรงกลางพิธี ที่มีพานบายศรีแสนสวย และเจ้าบ่าวเจ้าสาวนั่งอยู่

“นิวขอให้คนทั้งคู่มีความสุขมากๆ นะคะ” นิราไม่รู้จะอวยพรอะไร ตอนนี้คนทั้งคู่ดูเหมือนอยากจะตายมากกว่าอยากจะแต่งงานอีก

“จะไปไหนคะ” อยู่ดีๆ คุณเสือก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปทันทีที่พูดเสร็จ นิราได้แต่มองตามอย่างงงๆ วันนี้คุณเสือเป็นอะไร ตั้งแต่มาถึงก็เอาแต่นิ่งเงียบ

เสือเดินหลบออกมาบริเวณซุ้มดอกไม้ด้านนอก ทั้งยังต้องก้มหน้านิดๆ ให้ผู้หญิงในงานที่ส่งยิ้มทักทายอย่างไม่ขาดสาย ก่อนเขาจะเดิินเลี่ยงออกไปอีกด้านที่มันเงียบกว่าตรงนี้นิดหน่อย อย่างคนที่ต้องการพื้นที่ส่วนตัว

“ทำไมหนีออกมาละคะ เบื่อ?” ผู้หญิงที่อยู่ในชุดไทยสีขาวเดินเข้ามาถามเสือที่ยืนอยู่คนเดียว

ทันทีที่เธอเห็นเขาเดินออกมา เธอก็รีบลุกตามมาทันที จนแขกในพิธีที่กำลังผูกแขนให้เธอทำสีหน้าตกอกตกใจแทบทุกคน

“อืม” เสือมองเจ้าสาวของงานที่เดินมาใกล้เขา ก่อนเธอจะหยุดยืนตรงหน้า แล้วเลื่อนมือขึ้นมาทาบทับบนอกแกร่ง

“วันนั้นทำไมรีบกลับละคะ ยัยนั่นโทรตามรึไง” ทับทิมได้มีโอกาศเจอกับเสืิอเมื่อหลายวันก่อน เพราะเพื่อนของเขานัดเธอกับคนที่ทำงานเหมือนๆ กันให้ไปดูแลในงานเลี้ยงสักอย่าง และเธอก็รู้สึกสนใจผู้ชายตรงหน้ามากๆ

“ยุ่ง!!” ปกติเสือไม่ค่อยพูด ยกเว้นกับนิรานั่นแหละ

“ก็อยากยุ่ง วันนั้นยุ่งกว่านี้อีก ถ้ายัยนั่นไม่โทรมา เราอาจจะได้ยุ่งกันมากกว่านี้” ทับทิมส่งสายตาหวานหยดให้เสือ พลางขยับมือขึ้นลงไปตามสาบเสื้ออย่างยั่วยวน และไล้มือลูบเนื้อแน่นๆ ที่อยู่ใต้สาบเสื้อแผ่วเบา