“คุณพ่ออย่าทำแบบนี้ค่ะ/ อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ” นิรากับแม่รีบถลาลงไปรับมือของธวัชชัยที่กำลังจะก้มกราบแทบเท้าคนทั้งคู่
“พวกเราไม่กล้าโกรธคุณพ่อหรอกคะ เรื่องมันนานมาแล้ว แค่นี้เราก็รู้แล้วค่ะ ว่าพ่อของเราไม่ได้ทิ้งเราไปไหน และเป็นนิวที่ต้องขอบพระคุณคุณพ่อ ที่ให้ทุนนิวได้ร่ำเรียนจนจบ” นิรากราบลงที่ตักของธวัชชัย แค่นี้เธอก็รู้สักทีว่าพ่อที่เธอรักไปอยู่ที่ไหน
“แบบนี้เรายิ่งต้องดูแลคนทั้งคู่ในดีกว่าเดิม ใช่ไหมเสือ” คุณหญิงทิพย์อาภา เอ่ยกับชับลูกชายอีกครั้ง สิ่งที่พลาดไปมันชดเชยให้กันไม่ได้ แต่ต่อไปต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อชดเชยให้แม่ลูกคู่นี้ได้อยู่สุขสบาย
“นิวขอพาพ่อกลับบ้านได้ไหมคะ” นิราหันไปถามความเห็นจากเสือ อย่างน้อยพ่อเธอก็ต้องได้กลับบ้าน แม้จะเหลือทิ้งไว้ให้เธอกับแม่แค่ชื่อก็ตาม
“ไปสิ จะได้ไปดูบ้านใหม่เธอด้วย” นิรามีสีหน้าตกใจอีกครั้งที่เสือพูดถึงบ้าน
“แอบทำอะไรอีกแล้วคะ”
“ก็แค่สร้างบ้านหลังเล็กๆ ให้เธอกับแม่ และไม่ได้แอบทำด้วย ถ้ารอเธอตกลง ชาติหน้าก็ไม่ได้ทำหรอกบ้าน”
“พ่อกับแม่ช่วยเตรียมสินสอดทองหมั้นด้วยนะครับ เราจะไปขอนิราที่นู้น หลังจากทำบุญให้พ่อของเธอเสร็จ เดินทางพรุ่งนี้นะครับ เสือขี้เกียจรอ”
“สิงค์จะไปหรือเปล่า ถ้าไม่ไปฝากงานที่บริษัทด้วย”
“ผมจะรอไปงานแต่งทีเดียวแล้วกันครับ ช่วงนี้งานเยอะ ผมสงสารเจน” สิงค์ตอบด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย งานช่วงนี้หนักจริงๆ สงสารก็แต่คนรักที่ทำหน้าที่เลขาทั้งของเขาและของพี่ชาย
“หาคนเพิ่ม ยังไงก็ต้องหาอยู่แล้ว เอาคนที่มีความสามารถมาก็พอ”
ตอนนี้เสือไม่ต้องการอะไรแล้ว งานของเขาต้องการแค่คนมีความสามารถ ส่วนคนที่จะอยู่ข้างๆ เขามีนิราคนเดียวก็พอ
“ครับ คุณทัศนัยสั่งรถเพิ่ม พี่เสือจะขยายการผลิตออกไปอีกหรือเปล่า”
“จัดการได้เลย”
แล้วหัวข้อการสนธนา ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องธุรกิจทันที จนคุณหญิงทิพย์อาภาส่ายหน้า ก่อนจะชักชวนผู้หญิงทั้งหมด ไปอีกห้องทันที ปล่อยให้สามคนพ่อลูก เขาคุยกันเรื่องธุรกิจกันนั่นแหละ
“นิวอยากรู้ความลับของเสือไหมลูก” คุณหญิงทิพย์อาภา เป็นประเภทที่ชอบเผาลูกชาย วีรกรรมต่างๆ ของเสือและสิงค์ ถูกเธอนำมาเล่าให้ นิรา และเจนจิราฟังบ่อยๆ ส่วนคุณนิตยาถูกพาไปพักผ่อนอีกห้อง เพราะเธอเป็นคนป่วยจะให้นั่งนานๆ ก็เกรงจะไม่สะดวกสบาย
“ยังมีอีกเหรอคะ” นิราถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ส่วนเจนจิรา ได้แต่ยกขาหลบแมวอ้วนของนิรา เพราะเจนจิรากลัวแมว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่ว