ยั่ว นิยาย บท 62

ก๊อกๆๆๆ

เสือกำลังจะหยิบโทรศัพท์ต่อสายหามัลลิกา ต้องหยุดชะงักมือ ก่อนจะมองไปทางประตูที่ถูกเคาะอย่างหวาดระแวง เขากับเธอไม่รู้จักใครที่นี่แน่ๆ แล้วใครกันที่มาเคาะประตู

“นิว เดี๋ยวพี่มา” เสือเดินไปหยิบอะไรสักอย่างที่พอจะเป็นอาวุธได้ ก่อนจะได้แจกันกระเบื้องใบเล็กที่มีดอกไม้ปลอมปักอยู่ ติดมือไปด้วย

เสือมองผ่านตาแมวออกไปดูภายนอก แต่ข้างนอกไม่มีใครเลย

ก๊อกๆๆ

เหมือนผีจะหลอกเขากลางวันแสกๆ เพราะเสือไม่เห็นใครเลยแต่เสียงเคาะประตูยังดังอย่างต่อเนื่อง เสือจึงต้องเปิดประตูออกไปดู ว่าผีที่ไหนมาเคาะประตูบ้านกลางวันแสกๆ

“Gruetzi”

ทันทีที่เสือเปิดประตูออกไป ก็เจอเด็กคนนึงยืนยิ้มกว้าง ก่อนจะพูดอะไรก็ไม่รู้

“????” เสือทำหน้างงอย่างหนัก เด็กผีนี่มาจากไหน ทำไมพ่อแม่ปล่อยออกมาเล่นคนเดียวแบบนี้ แถมพูดอะไรที่เขาฟังไม่รู้เรื่อง

“Was musst du tun, Kind?” เสียงผู้หญิงที่ออกมาจากบ้านข้างๆ ตะโกนมาทางเขาและเด็กชายตัวน้อย

เสือเข้าใจว่าคนสวิตฯส่วนใหญ่ใช้ภาษาเยอรมันในการสื่อสาร แต่เขาไม่มีความรู้เรื่องภาษาเยอรมันเลย เพราะเขาทำธุรกิจอยู่โซนเอเชีย ที่เน้นหลักทางจีน ภาษาจีนกับอังกฤษจึงเป็นภาษาที่เขามั่นใจมากที่สุด

“สวัดดีค่ะ” ผู้หญิงที่เพิ่งออกมาจากบ้านข้างๆ เดินมาใกล้ก่อนจะพูดเป็นภาษาไทย เมื่อคนตรงหน้าเธอมีสีหน้างงๆ

“ครับ?? คนไทย?”

“เปล่าค่ะ แต่สามีฉันเป็นคนไทย” ผู้หญิงที่ดูยังไงก็เป็นชาวต่างชาติ พูดด้วยภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัด แต่เสือกลับฟังรู้เรื่องกว่าภาษาที่เธอกับเด็กคนนี้พูดออกมาก่อนหน้านั้น

“แพทริค ทำไมไม่สวัสดีละ แล้วการที่มาเคาะบ้านคนอื่น รู้ไหมมันเสียมารยาท” เสียงดุๆ ถูกส่งไปให้เด็กชายที่อายุไม่น่าจะเกิน 5 ขวบ หรืออาจจะมากกว่านั้นแค่นิดหน่อย

“…….ขอโทษ ครับ” เด็กน้อยชั่งใจนิดๆ ก่อนจะขอโทษเป็นภาษาไทย ที่ถูกคนเป็นพ่อสอนให้พูดมาตั้งแต่เริ่มพูดได้

“ผมกับภรรยามาเที่ยว ไม่ทราบว่าที่นี่พอจะมีร้านอาหารที่เหมาะกับคนท้องอ่อนๆ หรือซุบเปอร์ใกล้ๆ ไหมครับ” เสือถามสิ่งที่อยากรู้ทันที เขาเสียเวลาไปพอสมควร ป่านนี้เมียกับลูกเขาต้องหิวมากแน่ๆ

“เดี๋ยวฉันเขียนแผนที่ให้ค่ะ” เธอจากไปอย่างรวดเร็วพร้อมลูกชาย ก่อนจะกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกับเด็กอีกคนในอ้อมกอด ที่อายุน่าจะไม่เกิน 1 ปี

“ขอบคุณครับ ลูกชาย?” เสือรับกระดาษจากมือของเธอ ก่อนจะถามถึงเด็กที่เธออุ้มไว้ในอ้อมกอด ส่วนเด็กอีกคนที่ตามมาด้วย เสือมั่นใจว่าผู้ชายแน่ๆ

“ค่ะ ผู้ชายทั้งคู่ แพทริค 5 ปี กับ เพเทอร์ 1 ปี”

“พี่เสือ” เสียงนิราที่เรียกอยู่ไม่ไกล เรียกให้ทุกคนที่ยืนอยู่หันไปมอง

“Gruetzi” นิราเอ่ยทักทายผู้หญิงที่อุ้มเด็กทารกอยู่หน้าบ้าน ทันทีที่ออกมาเห็นว่าสามียืนคุยกับเธออยู่ ส่วนเสือกลับมีสีหน้าทึ่งๆ กับภรรยาของตัวเอง

“พูดภาษาเยอรมันได้เหรอครับ” เสือกระซิบถามคนที่มายืนข้างๆ

“ไม่ค่ะ แต่การทักทายเป็นพื้นฐานที่เราควรรู้ นิวจึงฝึกมา ได้แค่คำเดียวนั่นแหละคะ” นิราบอกเสียงเบา ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ

“พูดภาษาไทยก็ได้ค่ะ ฉันฟังรู้เรื่อง ฉันเมลานี นี่แพทริค กับเพเทอร์”

“ผมพยัคฆ์กับนิราภรรยา และลูกสาว”