ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 10

ตอนที่ 10 สัตว์เลี้ยงใหม่

เหมือนผ่านไปเป็นศตวรรษหนึ่ง เตชิตจึงหยุดทรมานเธอ

นัชชาอดไม่ได้ที่จะอาเจียนออกมา น้ำตาไหลลงบนใบหน้าซีดเซียวเล็กๆของเธอ เธอนอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ ร่างกายยังสั่นไปเล็กน้อย

ปากของเธอชาจนเหมือนไม่มีความรู้สึก และแก้มทั้งสองของเธอก็มีอาการเจ็บ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้สงสารเธอแม้แต่นิดเดียว

เตชิตมองผู้หญิงที่ล้มอยู่บนเตียง ริมฝีปากที่สีชมพูบวมอยู่ ทรงผมที่ยุ่งหยิง สีหน้าที่ไร้เดียงสาดูเป็นสิ่งเซ็กซี่ที่หาจากผู้หญิงคนอื่นไม่ได้

เขาจับคางของเธอไว้ และดึงผมที่ติดอยู่บนหน้าเธอออกอย่างเผด็จการ “นัชชา ในเมื่อเธออยู่กับผมแล้ว ก็อย่าไปคิดผู้ชายคนอื่นอีก ไม่ว่าจะสามีเก่าหรือว่าใครคนอื่น ผมไม่อนุญาต ”

สิ่งของของเขา มันเป็นเฉพาะของเขาเท่านั้น

นัชชาพูดไม่ออก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ยังทำให้เธอรู้สึกกลัวอยู่ ถ้าจะบอกว่าก่อนหน้านี้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาคือหวั่นเกรง งั้นความรู้สึกในตอนนี้ของเธอก็คือหวาดกลัว

นัชชาเหมือนเข้าใจแล้ว เมื่ออยู่หน้าเตชิต เธอห้ามพูดถึง นึกถึง ผู้ชายคนอื่น

เมื่อกี้นั้นก็เป็นการลงโทษที่เขาทำกับเธอ เขามองเธอเหมือนเครื่องมือระบายอารมณ์โดยไม่สนใจความรู้สึกเธอเลยแม้แต่น้อย

นัชชาค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ฉากในวันนี้ก็แวบเข้าในสมองของเธอ มันช่างอัปยศจริงๆ

เตชิตมองเห็นเธอเหมือนจะสูญเสียความรู้สึกไป เลยขมวดคิ้วขึ้น ฝ่ามือใหญ่ๆบีบแก้มของเธอ “พูดสิ!”

นัชชาตอบด้วยเสียงแหบๆ “ฉันรู้แล้ว”

…….

คืนนี้ นัชชานอนหันหลังให้กับชายคนนั้น ตอนแรกเธอไม่กล้านอน กลัวว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และพุ่งเข้ามาอีก หลังจากมีประสบการณ์ที่ไม่เต็มใจหลายครั้ง ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวกับเรื่องนี้มาก

ผ่านไปได้ครึ่งคืน นัชชาก็ผล็อยหลับไปเพราะรู้สึกปวดหัว

เช้าวันที่สอง เตชิตตื่นนอนเป็นปกติ หกโมงครึ่งเขาจะตื่นนอนตรงเวลา เมื่อลืมตาก็มองหันรูปร่างเปราะบางของนัชชาที่นอนห่มผ้าห่มอยู่

ผู้ชายแปลกใจไปเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังคุ้นหาความจำอยู่ว่าทำไมถึงมีผู้หญิงนอนอยู่บนเตียงของเขา แต่ไม่นานเขาก็จำได้แล้ว

ยังไม่ตื่น ?

เขามีนิสัยออกกำลังกายตอนเช้า และเขาอยากให้นัชชาออกกำลังกายตอนเช้าด้วยกัน เลยใช้มือผลักไปที่ร่างกายของผู้หญิงตัวเล็กๆ “ตื่นได้แล้ว”

เห็นเธอไม่มีการตอบสนอง เขาใช้แรงผลักเธออีกสองครั้ง “นัชชา ตื่นมาออกกำลังกายตอนเช้า”

เธอยังคงหลับอยู่และลมหายใจหนักหนาขึ้น

มือของเตชิตที่จะผลักไปอีกก็หยุดลง และเอื้อมไปแตะที่หน้าผากของเธอ เพิ่งสัมผัสไป ความร้อนที่บนหน้าผากของเธอทำให้มือของเขาซบไปทันที

อุณหภูมินี้น่าจะประมาณไม่น้อยกว่า 39องศาแล้ว

เตชิตขมวดคิ้ว ดึงร่างกายของเธอมายังฝ่ายเขา เห็นหน้าของเธอแดงเหมือนโดนเผาไหม้

“ตายละ !” เขาสบถออกมา รีบไปเอากล่องยาออกมา แล้วเอาแผ่นแปะลดไข้แปะไว้ที่หน้าผากของเธอ และหยิบยาลดไข้ออกมาชงให้เรียบร้อย วางแก้วยาอยู่โต๊ะข้างๆหัวเตียง แล้วเรียกเธอ “ลุกมากินยา”

นัชชาหลับเป็นตาย เธอไม่ชอบที่ถูกรบกวน จมูกก็รู้สึกหนักจนหายใจไม่ค่อยสะดวก “ออกไป ..”

“กินยาซะ เดี๋ยวผมจะออกไป ” เตชิตพยายามเกลี้ยกล่อมอย่างอดทน