ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 11

ตอนที่11 ลงมือทำกับข้าวด้วยตัวเอง

ปรัณขับรถออกจากไวโรจน์วิลล่า ในหัวย้อนคิดถึงแต่คำพูดของเตชิต “ผมเหมือนหายดีแล้ว”

สายตา น้ำเสียงบวกกับคำพูดเมื่อกี้ ถ้าเขายังดูไม่ออกว่าเตชิตหมายความว่ายังไงก็โง่เต็มทีแล้ว

เพียงแต่.......

พอคิดถึงผู้หญิงที่อยู่บนเตียงคนนั้น ก็ทำให้ไฟที่อยากรู้อยากเห็นของเขาเผาผลาญขึ้นมา คนอย่างที่ติเตชิตไม่เคยสนใจผู้หญิง แต่กลับยอมให้เด็กผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว

เธอดูขึ้นมาก็แค่อายุ20ต้นๆคนหนึ่ง มีดวงตาสดใสหวานๆ พอดูๆไปมากสุดก็แค่พอมองได้ดูแล้วไม่ขัดหูขัดตา ไม่ได้ถึงขั้นดูสวยสง่าน่าทึ่งน่าหลงใหล

เขาคิดหาวิธีมากมายแต่ก็ยังไม่สำเร็จ ทำให้เขากังวลชีวิตชาติต่อไปของเตชิตเป็นอย่างมาก แต่อยู่ๆเธอก็เอาชนะใจเขาได้ ทำให้ปรัณรู้สึกแปลกๆในใจ

พอคิดไปคิดมา ก็เลือกที่จะนิ่งเงียบไม่แสดงอารมณ์ เพราะถึงยังไงเมื่อกี้เขาก็แค่พูดเล่น แต่เตชิตกลับมองเขาด้วยสายตาอาฆาต ถ้าเกิดทำอะไรขึ้นมาจริงๆเขาก็คงโดนฉีกเป็นชิ้นๆแน่

ปรัณเบ้ปากแล้วทุบพวงมาลัย “เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน”

เตชิตมีประชุมตอน10โมงเช้า เขาก้มดูเวลา แล้วกดเบอร์โทรหาเลขาตรัณ “การประชุมเช้านี้เปลี่ยนเป็นประชุมผ่านทางวิดีโอ เพราะฉันน่าจะไปไม่ทัน ส่วนเอกสารประกอบการประชุมให้ส่งมาทางอีเมล์ตอนนี้”

ตรัณรู้สึกแปลกใจแต่ก็ส่งเอกสารตามที่เขาสั่ง หลังจากวางสายเขาก็ประกาศเรื่องนี้ให้กับทุกคนที่ร่วมประชุมครั้งนี้รับรู้ หลังจากนั้นก็มีเสียงซุบซิบแล้วมีเสียงแผ่วเบาถามขึ้น “ทำไมอยู่ดีๆถึงเปลี่ยนเป็นการประชุมผ่านทางวิดีโอล่ะ”

“เจ้านายคงมีงานด่วนนอกสถานที่”

ตรัณก็รู้สึกตกใจ เพราะปกติเจ้านายของเขาเป็นคนตรงต่อเวลาไม่เคยสาย คนที่เข้างานแปดโมงครึ่งทุกวันแต่วันนี้กลับขาดการประชุม เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมาก

เตชิตประชุมผ่านทางวิดีโอในห้องหนังสือของเขา แต่ระหว่างการประชุมเขาก็คอยสังเกตเวลาตรงหน้าจอไปด้วย เขาไม่ลืมคำสั่งของเตชิตอีก1ชั่วโมงจะต้องเปลี่ยนขวดยา

“พอแค่นี้สำหรับการประชุมวันนี้ ถ้าใครสงสัยอะไรไว้มาถามฉันทีหลัง” พอพูดจบก็ตัดสายไป แล้วกดเบอร์โทรหาตรัณเป็นการส่วนตัว “บริษัทจะมีการจัดหาพนักงานใหม่ตอนไหน”

ตรัณคาดไม่ถึงว่าจู่ๆเขาจะถามเรื่องนี้ขึ้นมา จึงเปิดดูสมุดจดบันทึก “ใกล้แล้วครับ วันที่13ที่จะถึงนี้ ตรงกับวันมะรืนนี้”

ทุกๆปีทางบริษัทจะประกาศรับสมัครพนักงานใหม่2ชุด และแต่ละคนต้องเป็นคนที่เก่งจริง มีความโดดเด่นหรือมีพรสวรรค์ ถึงแม้ว่ามาตรฐานการรับพนักงานเข้าทำงานจะสูงมากแต่ก็ยังคงมีคนนับพันมาสมัคร หลังจากผ่านการคัดเลือกต่างๆนานาแล้วจะเหลือเพียง5คนสุดท้ายเท่านั้นที่จะได้อยู่ต่อ

“เพิ่มชื่อคนนี้เข้าไปด้วย”

ตรัณตกใจอึ้งกว่าเดิม เพราะเคยมีหัวหน้าในบริษัทเพิ่มชื่อญาติของตัวเองเข้าไป หลังจากที่ถูกเตชิตจับได้ พนักงานคนนั้นก็ถูกไล่ออก แต่พอมาวันนี้......

ตรัณงงใจ รู้สึกว่าโลกเปลี่ยนไปมีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้น “เชิญว่ามาได้เลยครับ”

“นัชชา”

...................

หลังจากที่นัชชาตื่นมา ก็เป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆ เธอค่อยๆลืมตาและลุกขึ้นนั่งบนเตียง หยิบโทรศัพท์จากหัวเตียง มองดูเวลา

เธอไม่รู้ตัวว่าจะหลับไปนานขนาดนี้

สายตาก็ไปสะดุดเห็นหลังมือมีพาสเตอร์สีขาวแปะอยู่ แถมข้างๆยังมียาวางอยู่ พอเห็นก็นึกขึ้นได้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

แสงแดดอ่อนๆที่ส่องผ่านกระทบที่เตียงข้างๆที่ว่างเปล่า เธอใส่รองเท้าแตะแล้วเดินลงจากเตียง หลังแปรงฟันล้างหน้าเสร็จ เขาก็ก้าวลงบันไดอย่างย่องเบาๆ ชั้นหนึ่งก็เงียบสนิทไม่มีคนอยู่ เขาลองตะโกนเรียก “เตชิต”

แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ หรือว่าจะไม่อยู่บ้าน

นัชชารู้สึกโล่งใจ พอหันหลังกลับมาก็ต้องตกใจ