ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 13

ตอนที่13 ผู้ชายเกรี้ยวกราด

นัชชา “คุณก็คอยดูว่าฉันจะกล้าหรือไม่กล้า เพราะยังไงตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรให้เสียอยู่แล้ว”

“เธอก็แค่ต้องการหย่าใช่มั้ย ก็ได้ ฉันจะยอมหย่าให้” จากนั้นเขาก็หยิบเอกสารบางอย่างออกจากลิ้นชัก แล้วโยนใส่เธอ

พอเธอก้มมองก็เห็นใบหย่า

นัชชาตกใจกับสิ่งที่เห็นเพราะเธอไม่นึกว่าเขาจะยอมหย่าให้เธอง่ายๆ ที่แท้เขาก็วางแผนหาทางป้องกัน เพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองเดือดร้อนเอาไว้แล้ว

เพราะเธอจบจากด้านกฎหมาย มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นใบหย่า นัชชาค่อยๆไล่ลงมาทีละข้อ หลังจากอ่านจบก็รู้ว่าเงื่อนไขทั้งหมดคือ: หลังจากหย่ากัน เธอจะไม่ได้อะไรเลย

เธอรู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกเพราะถ้าเธอได้ผลประโยชน์ เขาคงไม่รีบยอมหย่าให้เธอเร็วขนาดนี้ ที่ยอมเพราะเขาวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว

“อยากหย่านักไม่ใช่หรอ ได้โอกาสแล้วหนิ รีบเซ็นสิ” ดวิษพูดเร่ง ทำให้ความรู้สึกของเธอพังทลายลง

เธอรู้สึกพ่ายแพ้ เพราะในตอนท้ายที่สุดเธอก็ไม่สามารถเห็นความจริงใจของผู้ชายคนนี้

น้ำตาคลอเบ้า นัชชากำใบหย่าแน่นพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ดวิษ ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณไม่เคยรักฉันเลยใช่มั้ย”

ดวิษยิ้มเยาะ ตอบแบบไม่ลังเล “ไม่เคย”

นัชชาไม่กลั้นปล่อยให้น้ำตามันไหลลงเป็นทาง เงยหน้าจ้องมองเข้าไปในดวงตา “แล้วคุณแต่งงานกับฉันตั้งแต่แรกทำไม แค่เพียงเพราะตอนนั้นคุณได้ประโยชน์จากพ่อของฉันจริงๆหรอ”

ดวิษไม่นึกว่าเธอจะร้องไห้ ตอนแรกคิดแค่ว่าเธอคงแค่มาขอเคลียร์ เพราะตลอด1ปีที่อยู่ร่วมกัน นัชชาเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยเชื่อฟัง ไม่เคยร้องไห้ให้เห็น แต่พอมาวันนี้เธอกลับร้องไห้เธอคงจะรู้สึกเจ็บปวดน่าดู

เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วยความกังวลใจ “มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด ตอนนั้นคุณกับผมเราตัวติดกันตลอดเวลา ถ้าไม่รู้สึกอะไรก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่หลังจากที่เราอยู่ด้วยกัน นัชชา คุณลองถามตัวเองดู คุณไม่เคยบอกหรือเล่าอะไรเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นของบ้านคุณให้ผมฟังเลย คุณเห็นผมเป็นตัวอะไร ”

นัชชาฟังเขาอย่างนิ่งเงียบด้วยความเจ็บปวด

ดวิษดูดบุหรี่เข้าไปแล้วพ้นออกมา ทำให้รอบๆเต็มไปด้วยควันเธอจึงมองหน้าเขาไม่ค่อยชัด ได้ยินแต่เสียง “ตอนนั้นที่บ้านของคุณฐานะค่อนข้างดี ถึงแม้ว่าพ่อแม่ฉันจะไม่ค่อยมีฐานะ เธอกล้าพูดมั้ยว่าตอนนั้น ตอนที่พ่อแม่เราเจอกันครั้งแรก พ่อของคุณไม่เคยพูดดูถูกครอบครัวของผม”

“ก็เพราะแบบนี้ใช่มั้ย คุณถึงรู้สึกสะใจหลังจากที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับพ่อ”

ดวิษยิ้มมุมปาก “ใช่”

นัชชาตกใจถอยหลัง เอามือกมปากตัวเองกลัวว่าจะเผลอร้องไห้ออกมาเสียงดัง

ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอไปตั้งแต่แรก……

“ทำไม....” สติหลุดลอย “ทำไมต้องเป็นปณิตา......”

เพราะถ้าเกิดเป็นคนอื่นเธออาจจะไม่รู้สึกเจ็บขนาดนี้ พอมาวันนี้คนที่หักหลังเธอกลับกลายเป็น2คนที่สนิทใกล้ชิดกับเธอมากที่สุด เธอไม่กล้าคิดมากเพราะกลัวตัวเองจะเจ็บปวดมากขึ้นกว่าเดิม

“เพราะเขาต่างกับเธอมาก อะไรที่อยากได้เธอสามารถให้ฉันได้ทุกอย่าง”

เพราะฐานะทางบ้านปณิตาไม่ดี พ่อแม่ทำงานรับจ้างทั่วไป เธอจึงต้องคอยสังเกตสีหน้า เอาใจใส่คนรอบข้าง ทำให้รู้ว่าต้อง ทำตัวยังไงให้คนอื่นรู้สึกเอ็นดู อาจจะเพราะเหตุนี้ดวิษถึงต้องการเธอ