ตอนที่14 สามีเก่าที่ไร้ยางอาย
กลิ่นคาวเลือดที่ไหลออกจากปาก ความเจ็บทำให้นัชชาอ้าปากอย่างลืมตัว ระหว่างที่ดวิษกำลังคิดที่จะจู่โจมเธอ ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก
“ดวิษ ฉันเอาซุป...หางวัวที่คุณชอบมาให้ คุณ.... ว้าย” ปณิตาเห็นภาพที่เกิดขึ้นก็อดร้องตกใจไม่ได้
ข้าวของกระจัดกระจาย ผู้หญิงที่มีผู้ชายคร่อมอยู่บนตัว มือหนึ่งจับคอเสื้อขึ้นส่วนอีกมือก็จับเอวไว้เพื่อไม่ให้เธอขยับหนีได้ ตัวของทั้งสองก็แนบชิดกันมากแล้วปากก็ประกบจูบกัน
ปณิตาอึ้งกับเห็นการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เธอสติแตกทำอะไรไม่ถูก
เธอเดินเอากระติกไปวางไว้บนโต๊ะ แล้วตะโกน “นัชชา ทำบ้าอะไรของเธอ”
ตอนแรกที่เห็นเธอตกใจแล้วแอบรู้สึกผิดที่เห็นปณิตาแต่พอหลังจากที่เธอเห็นจรรยาเดินตามมาข้างหลังทำให้เธอก็เปลี่ยนใจ
เธอหนีออกจากบ้านไปไม่นาน แต่จรรยากลับพาปณิตาเข้าบ้าน
นัชชาจัดการชุดให้เข้าที่เล็กน้อยแล้วยกแขนโอบคอดวิษ แล้วพูดว่า “จะให้ทำอะไรละ ก็ทำเรื่องปกติที่ชอบทำกันนะสิ”
“หน้าด้าน” ปณิตาตะโกนด่า
นัชชาเงยหน้ามองดวิษแต่นึกไม่ออกว่าควรพูดหรือทำอะไรต่อ อยู่ๆก็รู้สึกรังเกียจเขาขึ้นมาเธอจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปทางปณิตา “ฉันเคยบอกแล้ว เธอจะไม่ใช่คนสุดท้ายของเขาระวังตัวไว้ให้ดี จะไปไหนก็ไปก่อนที่ฉันจะโกรธ แล้วอยากแก้แค้นขึ้นมา”
ตอนแรกปณิตาอยากจะตอบโต้แต่ก็ไม่รู้จะโต้ตอบยังไง
เธอหันหน้าไปทางจรรยา ทำหน้าใสซื่อน่าสงสาร “คุณป้า หนูแค่เป็นห่วงที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หนูกลัวจะไม่มีคนคอยดูแล เลยมาหาเขาแต่เท่าที่สังเกตเห็นหนูน่าจะคิดผิด งั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ”
ดวิษไม่ได้แสดงออกอะไร แต่ต่างกับจรรยาที่ทำเหมือนไม่เห็นนัชชาอยู่ในสายตาหันไปกุมมือแล้วพูดว่า “ณิตา อย่าเพิ่งรีบ กลับอยู่ดูแลดวิษก่อนจะได้ไม่เสียเวลาเปล่า ”
“นั่นนะสิไหนๆก็มาแล้วจะรีบกลับทำไม เตรียมทุกอย่างมาขนาดนั้นไม่เสียดายแย่หรอ” คำพูดของนัชชาทำให้เธอหน้าชาเหมือนโดนตบ “เดี๋ยวฉันไปเอง”
ทั้งสามคนยืนมองแผ่นหลังของเธอที่เดินจากไป แล้วหันมาถามปณิตาที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆเขา “ใครใช้ให้เธอมา”
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเธอตอนนี้เขาคงได้เห็นหน้านัชชาตอนที่ขอร้องอ้อนวอนเขาอยู่ใต้ร่าง
ปณิตาเห็นสีหน้าไม่พอใจของเขา เธอจึงยิ้มเปลี่ยนเรื่อง “แม่บอกว่าคุณยังไม่ได้ทานข้าวกลางวัน ฉันเลยทำซุปมาให้ รีบกินตอนมันยังร้อนๆอยู่”
ดวิษดันเอามือดันเธอออก “ฉันไม่กิน”
ดวิษหันหลังเดินขึ้นชั้นสองโดยไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไรต่อ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องนอนดังมาจากชั้นบน
จรรยายื่นมือไปขวางเธอ “เป็นเพราะดวิษเขาอารมณ์ไม่ดีอยู่ หนูช่วยเข้าใจเขาหน่อย”
เธอพยักหัวทำหน้าเข้าใจ แต่กลับกำมือไว้แน่น
นัชชา นัชชา ฉันไม่มีทางยอมให้เธอได้สิ่งที่ต้องการแน่
หลังจากที่นั่งรถออกมาได้สักพัก เธอก็ก้มดูใบหย่าในมือ ในตาก็รู้สึกร้อนเธอจึงหันหน้าออกไปทางหน้าต่างแล้วลดกระจกลงเพื่อให้ลมพัดเข้ามาโดนหน้าเธอ
ความหน้าด้านของคนในครอบครัวดวิษ เธอไม่จำเป็นต้องคอยตามเพราะหลังจากนี้พวกเขาคงแสดงทุกอย่างออกมาเอง
ดวิษ.......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...