ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 15

ตอนที่15 การรักษาแบบไม่เหมือนใคร

ทุกอย่างจะยังไม่สายถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา

อยู่ดีๆหูเธอก็เริ่มแดงเพราะอายที่จู่ๆก็มีคนพูดเรื่องอย่างว่ามาขึ้นมากลางสาธารณะ จินต์ดูก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโดยที่ไม่ต้องรอให้นัชชาตอบ คงสายไปแล้วเพราะอะไรที่ควรหรือไม่ควรทำ ดูเหมือนทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นแล้ว

“เธอ.....” จินต์หมดคำพูด

นัชชากลัวว่าจินต์จะไม่เข้าใจ “มันเป็นเรื่องที่ฉันห้ามไม่ได้ เรื่องที่เรารู้จักกันมันก็เป็นเพียงเรื่องที่ผิดพลาด...... ”

“นัช เธอก็รู้ว่าเตชิตเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาหยามง่ายๆ” เธอก็พอได้ยินคนพูดถึงเตชิตมาบ้าง เป็นผู้ชายที่โหดเหี้ยม เย็นชา ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาสนใจได้

ไม่ได้หมายความว่านัชชาไม่ดี เธอก็ดี ด้วยความที่เธอดูใสซื่ออ่อนโยนมันเลยทำให้เธอกับเขากลายเป็นคนที่ต่างกันมาก มากจนเหมือนอยู่กันคนละขั้วโลก

เธอกลัวว่าสุดท้ายแล้วจะกลายเป็นนัชชาเองที่เจ็บ

จินต์ถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูกของนัชชาแล้ว “หยุดทุกอย่างแล้วถอยออกมาตอนนี้ได้มั้ย อะไรที่เขาตกลงจะช่วยหลังจากฉันจะเป็นคนช่วยเธอเอง เธอไม่ต้องห่วง”

นัชชารู้สึกงงไปหมดทำตัวไม่ถูก “ฉ้นไม่รู้ หรือควรเปิดใจคุยกับเขาไปตามตรง”

“ช่างมันเถอะ” จินต์พูดค้าน “เท่าที่ดูๆมาถ้าเรื่องอะไรที่เขาตัดสินใจไปแล้วคงไม่มีอะไรหรือใครที่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจได้”

เห็นนัชชาทำหน้าเครียด จินต์เลยไม่อยากพูดทำร้ายเธออีก “ปล่อยๆมันไปเถอะเรื่องก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ในเมื่อตอนนี้เธอกับเขาก็โสดกันทั้งคู่จะลองคบหาดูใจกันมันก็ไม่เลว แต่ถ้าเขาเกิดรังแกเธอขึ้นมาให้รีบบอกเดี๋ยวฉันจะจัดการให้เธอเอง ”

นัชชาคิดในใจคบหาดูใจหรอ คงไม่มีทางเพราะเธอเป็นได้แค่เพียงเครื่องมือที่เขาใช้ระบาย

เธอคุยกับจินต์ไปได้สักพัก หลังจากกินข้าวเสร็จก็ประมาณ1ทุ่มแล้ว เธอจึงขอตัวกลับก่อน

“เธอจะรีบไปไหน” จินต์ถาม

นัชชาตอบไปตามตรง “เตชิตบอกให้ฉันกลับบ้านก่อน2ทุ่ม”

จินต์ตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เย็นชาอย่างเตชิตก็จะมีมุมแบบนี้กับคนอื่นเป็นด้วย

เธอตั้งสติได้แล้วจึงลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“ไม่เป็นไร เธอไปๆมาๆก็ไม่สะดวกเปล่า เดี๋ยวฉันต่อรถกลับเอง”

จินต์ก็ไม่ได้พูดเซ้าซี้เธอ “โอเค งั้นระวังตัวด้วย”

………………………..

40นาทีผ่านไป รปภ.ไม่สามารถปล่อยให้เข้าไปได้เพราะเป็นรถรับจ้าง เธอจึงลงจากรถหลังจากจ่ายค่าโดยสารเสร็จ พอรปภ.เห็นจึงขับรถของวิลล่าไปส่งเธอที่หน้าบ้าน

หลังจากถึงหน้าบ้านเธอก็พูดคำขอบคุณแล้วหยิบกุญแจบ้านออกจากกระเป๋าเปิดประตูเข้าไปเห็นเขานั่งดูข่าวอยู่บนโซฟาห้องรับแขก

เขาหันหลังจากได้ยินเสียงคนเปิดประตู “ดีมาก ตรงต่อเวลาดี”

นัชชาโล่งใจเลยก้มถอดเตรียมเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ ข้างหลังก็มีอกที่แข็งแรงเหมือนกำแพงและมือหนาก็ดึงรั้งเอวเธอไว้ ทำให้ก้นเธอชนเข้ากับน้องชายของเขา

“ว้าย” ด้วยความที่ตกใจนัชชาจึงจะหันหลังแต่กลับโดนเขาดันตัวไปชิดกับตู้รองเท้ามือ2ข้างของเธอจับขอบตู้ไว้แน่น หัน หน้ากลับเล็กน้อย “เตชิต.....”

เธอรู้สึกเจ็บมากแต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกมาเพราะผู้ชายตรงหน้าของเธอดูนิ่งและน่ากลัว

เธอโกหก

เขาประกบจูบหนักๆไปอีกหนึ่งที่ “พูดความจริงมา”

เธอตกใจแล้วพูดว่า “ขอ ขอโทษ”

รอยยิ้มของเขาน่ากลัวจนขนลุก “แสดงว่าเธอโกหกฉันใช่มั้ย”

นัชชากำลังจะอ้าปากพูดแต่เสียงอยู่ในลำคอ “ฉันไม่ชอบคนโกหก” เตชิตมองเธอด้วยสายตาอันแหลมคม เขายกมือขึ้นบีบคางเธอ “ว่ามาสิ ฉันควรลงโทษเธอยังไงดี”

พูดจบเขาก็กระชากผมเธอให้หันหน้าขึ้นมองเขา เตชิตเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะฉีกกัดคอของเหยื่อทำให้เหยื่อไม่สามารถดิ้นหนีไปไหนได้

นัชชาเอื้อมมือตะเกียกตะกายไม่ทันระวังทำให้กระเป๋าที่อยู่บนตู้ลงพื้นข้าวของตกกระจัดกระจาย

เตชิตก็ไม่ได้กะจะหยุดแต่สายตาเหลือบไปเห็นเอกสารใบหย่า ทำให้เขาหยุดกะทันหัน

เขาเห็นเธอตัวเธอสั่นก่อนที่จะก้มเก็บเอกสารทำให้เขารู้เหตุผลทำไมเธอต้องโกหกเขา “ไปเจอมันมาหรอ”

นัชชาเอามือโอบกอดตัวเอง ดวงตาแดง พยักหน้ารับ“เขา โทรหาแม่บอกว่าฉันทำตัวไม่เหมาะสมมั่วไปทั่วเพราะแม่ยังไม่รู้เรื่องที่เรากำลังจะหย่ากัน”

เตชิตวางใบหย่าลงแล้วยื่นมือจับคางเธอยกขึ้น “รอยที่ปากเขาเป็นคนทำใช่มั้ย”