ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 133

ตอนที่133ตั้งใจปกปิด

“แกจะปิดยังไง”ปรัณปวดหัว“นี่มันไม่ใช่อย่างอื่นคนทั้งคนนะเว้ยแกจะเอาไปซ้อนที่ไหนมันคงจะค่อนข้างยาก”

เตชิตพูดต่อ“ทางจอร์จฉันจะคอยถามให้แน่ใจอีกรอบถ้าเกิดไม่มีอะไรร้ายแรงฉันจะไม่ห้ามถ้าจินต์อยากกลับมาที่เขตเหนือมีบ้านหลังหนึ่งเหมาะแก่การพักรักษาตัวฉันก็คงจะให้คนคอยดูแลเธอ”

“เขตเหนือหรอ”ปรัณคิดสักพักวิลล่าที่เขาอยู่เขตใต้มันคนละทิศทางกับเขตเหนือถ้าเป็นแบบนี้ก็คงจะห้ามไม่ให้เกิดเรื่องที่ไม่ควรเกิดง่ายๆ

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเมืองที่เจริญมีคนมากมายพื้นที่กว้างขวางแต่คนที่อยู่เมืองเดียวกันมันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่นัชชากับจินต์จะไม่มีทางเจอกันเลย

เขาอดถามไม่ได้“เออใช่แล้วจินต์รู้เรื่องนัชชามั้ย”

“คงยังไม่รู้แต่ข่าวของฉันกับนัชชาเต็มเลยสักวันเธอก็คงจะรู้”

“แล้วเธอจะคอย........นัชชามั้ย”

“ฉันจะอธิบายกับเธอเอง”เรื่องนี้เตชิตตัดสันใจที่จะบอกอยู่แล้ว

ปรัณอึ้งแต่เขาก็ดีใจ“ในที่สุดแกก็ตัดสินใจเผชิญหน้าได้แล้วความรู้สึกจินต์ที่มีต่อแกมันไม่ธรรมดาถ้าแกไม่สามารถให้ในสิ่งที่เธอต้องการได้แกก็ต้องตัดมันให้ขาดยิ่งเร็วยิ่งดี”

เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วชาที่มีควันร้อนลอยออกมามือเย็นสัมผัสได้ถึงความร้อนที่มาจากแก้ว

ตัดขาดหรอ

เขาก็อยากแต่กลัวเขาใจแข่งไม่พอแล้วมันจะกลับกลายเป็นทำร้ายหัวใจของผู้หญิงที่เขารัก

.........................

คืนนั้นนัชชากับเตชิตกลับไปพักที่เดิมเขาซื้อตั๋วนั่งชั้นหนึ่งที่นั่งกว้างมากมากพอที่จะยืดขาออกได้มองดูวิวนอกหน้าต่างเธอรู้สึกว่ามันเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง

กลับมาง่ายๆแบบนี้

นัชชามองดูวิวเพลินมือที่วางอยู่หน้าตักถูกคนจับขึ้นแล้วมีเสียงพูดข้างๆหู“คิดอะไรอยู่”

นัชชาหันกลับมามองเขาสายตาที่ตึงเครียดตอนนี้กลับจ้องมองเธออยู่

เธอยกยิ้ม“เปล่าแค่รู้สึกเศร้าๆ”

เขามองดูแววตาของเธอเหมือนต้องการจ้องให้เธอทะลุเนิ่นนานเขาเอื้อมมือไปห่มผ้าให้เธอ“ไม่ต้องคิดมากพักผ่อนเถอะ”

ผ้าห่มยังมีไออุ่นๆของเขาเธอรู้สึกอุ่นใจ

เขาหรี่ไฟที่อยู่บนหัวให้มืดลงนัชชาเริ่มมีความรู้สึกง่วงเธอสะบัดเอาความคิดในหัวออกหลับตาลงไม่นานเธอก็หลับไป

บินมาตลอดทางพอเครื่องจอดลูกค้าชั้นหนึ่งได้เดินลงก่อนพอประตูเปิดลมที่พัดเช้ามาทำให้นัชชารู้สึกหนาวแล้วจาม

“ฮัดเช้ย”เธอยกมือกอดตัวเองร่างกายห่อตัวอัตโนมัติ

ทันใดนั้นมีเสื้อกันหนาววางอยู่บนไหล่ของเธอเธอเงยหน้ามองเขาก็ถอดเสื้อตังเองออกมาคุ้มให้เธอแล้วเขาเหลือเพียงเสื้อยืดบางๆตัวเดียว

เขาไม่สบายอยู่นัชชากำลังจะถอดเสื้อคืนเขา“คุณ..........”

เตชิตไม่เงยหน้ามองเขายื่นมือไปรับเสื้อมาจากตรัณเป็นเสื้อขนสีดำเล็กมากดูก็รู้ว่าไม่ใช่เสื้อของเขา