ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 165

ตอนที่ 165 ผมรักคุณ

นัชชาถูกเขาร้องเรียกจนใจสั่นไปหมด ใบหน้าเธอแสร้งทำเป็นโมโห “นัชชาจ้ะจ๋าอะไรของคุณ!”

“ได้ คุณไม่ใช่ของผม แต่ผมเป็นของคุณ” เขาหัวเราะขึ้นมา ปรากฏฟันขาวสะอาดให้เห็น ราวกับได้รับรางวัลระดับโลก “ยังไงก็เหมือนกัน”

นัชชาไม่เคยเห็นเขายิ้มหรือหัวเราะอย่างมีความสุขขนาดนี้มาก่อน ในความปลื้มปิติก็ยังแฝงไปด้วยความปวดใจเล็กน้อย ในสายตาขคนอื่นชี่อเสียงของเธอไม่สู้ดีนัก ถูกหลายคนดูถูกเหยียดหยาม กระทั่งคนในครอบครัวเขาก็ยังคิดว่าเธอเป็นคนนิสัยแย่ แต่ในสายตาของผู้ชายคนนี้เธอกลับดูดีเลิศเลอ เพียงแค่ได้รับการให้อภัยจากเธอ ก็สามารถทำให้เขาหัวเราะและยิ้มได้เหมือนกับเด็กผู้ชาย

เมื่อคิดได้แบบนี้ ความเคียดแค้นน้อยใจก็ลดลงไป ทัศนคติของเธอก็ปรับอ่อนลงมาทันที

“ทำไมดื่มหนักขนาดนั้น ปวดท้องรึเปล่า?” นัชชาคิดได้ว่าเขาทรมานร่างกายตัวเองไปขนาดนั้น อดไม่ได้ที่จะถามไถ่เขาให้สบายใจ “นี่คุณอายุ32ปีแล้วนะ ถ้าต่อไปจะทรมานตัวเองแบบนี้อีก ร่างกายคงใช้การอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”

เตชิตเงียบรวบรวมสมาธิจดจ่อไปที่เธอ สายตาของเขาดูตั้งใจราวกับจะสลักหน้าของเธอไว้ในใจ หลายคนไม่หวังและไม่คิดที่จะถูกภรรยาตัวเองสั่งสอน แต่คำพูดที่สื่อถึงการเอาใจใส่ของเธอลอยมาเข้าหูเขากลับเหมือนเสียงของใบมืที่ถูกลมพัดให้พริ้วไหว

ฝ่ายชายดึงข้อมือของเธอไว้เบาๆ ถามยั่วอารมณ์เธอ “ไม่โกรธผมแล้วหรอ?”

นัชชามองดูเคราเขียวๆทีคางของเขา นอนป่วยโทรมอยู่ตรงนี้ หน้าอกก็เจ็บๆปวดๆ จะไปโกรธลงได้ไงกัน

กำแพงที่กำลังก่อขึ้นมาได้สวยกับพังทลายลงด้วยคำพดไม่กี่คำ ยอมให้พูดว่าโกรธเขา ยังดีกว่ามาโมโหตัวเองที่ทำตัวไม่ได้เรื่องขนาดนี้

“ทำไมจะไม่โกรธ? สารเลว! ” พริบตาเดียว ตาของเธอก็แดงก่ำขึ้นมา “ปิดบังฉันมาตั้งนาน ไม่ยอมเอ่ยบอกฉันสักคำ ถ้าไม่ใช่ฉันตามคุณไป คุณจะปิดบังฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน? หรือจะปิดบังไปตลอดเลยใช่ไหม มองดูฉันเป็นกบในกะลาครอบ คุณรู้สึกภาคภูมิใจมากหรือไง!”

“มักจะบอกว่าทำเพื่อฉันแต่กลับทำเรื่องที่ฉันไม่ได้เห็นดีเห็นชอบด้วย คุณรู้บ้างรึเปล่าว่าฉันปวดใจทุกข์ใจแค่ไหน?”

“รอสักวันฉันก็จะบอกคุณว่าที่โกหกไปเพราะทำเพื่อคุณทั้งนั้น คุณก็จะรู้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน…”

นัชชาพูดบ่นพึมพำเขาไม่หยุด ‘พฤติกรรมชั่วๆ’ ตาโตๆคู่นั้นคลอไปด้วยน้ำตา น้ำตาไหลนองมองไปที่เขา มองจนใจของเตชิตแทบจะโดนหลอมละลาย

“ผมมันไม่ดีเอง ผมมันเลว” ฝ่ายชายใช้นิ้วเรียวยาวนวดตรงผิวบนข้อมือเธอ “นัชชาจ๋า คนเลวคนนี้เขารักเธอนะ ขอโอกาสให้เขาได้เปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ได้ไหม?”

“คุณ คุณพูดอะไรน่ะ?.......” นัชชาเหลือเชื่อจนตาเบิกกว้าง จนลืมว่าตนกำลังร้องไห้อยู่ไปเลย

เตชิตกระพริบตาขึ้นลง ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้าราวกับจะกลืนกินเธอเขาไป เขาไม่มีทีท่าที่จะหยุดพูด เกรงว่าเธอจะฟังไม่ถนัดหู “ผมพูดว่า คนเลวคนนี้ เขารักคุณนะ”

นัชชาหายใจเข้าลึก ดวงตาของเธอสั่นคลอราวแผ่นดินไหว “คนเลวคนไหน?”

“ผม” แววตาของเขาผสมปนเปเข้าด้วยกัน ช่างเป็นแสงสะท้อนจากแววตาที่ทำให้ชวนหลงไหล คำถามที่คอยถามตัวเองมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยกล้าที่จะเอ่ยผากถาม ตอนนี้เขากลับให้คำตอบมก่อนแล้ว

นัชชาได้ยินเสียงเต้นของหัวใจดังขึ้นมาข้างหู และไม่หยุดที่จะดังขึ้นเรื่อยๆ เสมือนกับเสียงตีกลองบอกเวลา และเหมือนกับการนับเวลาถอยหลังที่มากระตุ้นให้เกิดความรู้สึกกระวนกระวายใจ

เหมือนเวลาหยุดหมุนในช่วงวินาทีนี้ ทั้งเสียงและภาพทุกอย่างหายไปจากหน้าเธอ ราวกับว่าทั้งโลกนี้มีเพียงแค่พวกเขาสองคน

ในสายตาคู่นั้น ฝ่ายชายเผยอริมฝีปากบางๆขึ้น เขาพูดกับเธอด้วยท่าทีจริงจังและชัดเจน “ผมรักคุณ”

นัชชายกมือขึ้นมาป้องปากไว้ คำถามนี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยถามเขามาก่อน เพียงแค่ผู้ชายคนนี้หัวรั้นไม่ยอมให้คำตอบที่ชัดเจนกับเธอมาตลอด ดังนั้นเธอก็ไม่อยากจะถามอีก กลัวว่าตัวเองจะผิดหวังอีกครั้ง