ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 18

ตอนที่18 ความคลุมเครือในห้องแต่งตัว

นัชชาได้กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆบวกกับกลิ่นน้ำหอมในตัวของเขา ยิ่งทำให้มีเสน่ห์แรงดึงดูดมากขึ้นกว่าเดิม

นัชชาที่แผ่นหลังติดกับตู้ “ฉัน ฉันหมายถึงกลัวสร้างปัญหาให้คุณ”

คำพูดที่พูดออกมาอย่าว่าแต่เตชิตจะเชื่อเพราะแม้แต่เธอยังไม่เชื่อตัวเองเลย

เตชิตขี้เกียจเถียงกับเธอ เขาเห็นชุดกระโปรงสีชมพูคอวี เขาหยิบมันออกมา “ไปเปลี่ยนเป็นชุดนี้”

เขาเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วจนนัชชาตามไม่ทัน

“ตอนนี้หรอ” นี่มันใกล้สี่ทุ่มแล้ว

“ตอนนี้”

นัชชาไม่กล้าขัดคำสั่ง เธอหยิบชุดจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำ แต่เขาดึงมือเธอไว้ “เปลี่ยนมันที่นี่”

“………”

เธอคิดอยู่แล้วต้องเป็นแบบนี้

นัชชาได้แต่เดินไปมุมที่ไกลจากเขามากที่สุด เธอหันหลังและเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว

เธอหันหลังกลับมา “เสร็จแล้ว”

ชุดชีฟองสีชมพู คอวีที่ค่อนข้างลึก แสงไฟที่ส่องตัดกับผิวที่ขาวผ่องทำให้เห็นชัดโดยเฉพาะตรงที่คอเสื้อ............

เตชิตดื่มไปเพียงเล็กน้อยทั้งๆที่พยายามห้ามตัวเองแล้วแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกปากแห้ง

เตชิตขยับปาก เดินเข้าไปใกล้แล้วยกตัวเธอให้ลอยขึ้นชิดกับผนัง นัชชากลัวว่าจะตกเลยกอดรั้งคอเขาเอาไว้ ตอนเตชิตเงยหน้าทำให้เห็นหน้าอกของเธอชัดมากยิ่งขึ้น

นัชชาไม่กล้าสบตาเขา เพราะสายตาของเขาจะดุร้ายทุกครั้งที่เขาอารมณ์

ตัวเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาอ้าปากกัดเธอ

“อ้า” เธอร้องออกมา “เจ็บ……”

เตชิตค่อยๆบรรจงจูบ และทิ้งรอยแดงเอาไว้

บรรยากาศในห้องแต่งตัวค่อยๆเพิ่มขึ้น ทำให้เธอหน้าแดง ตัวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู เขาอารมณ์ที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นของเธอ

“คุณสวยมาก”

นัชชารู้สึกเขินอายที่อยู่ๆเขาก็พูดชมเธอ ในเวลาแบบนี้เขามักจะพูดอะไรออกมาโดยไม่คิด

เธอไม่รู้จะระบายอารมณ์ออกมายังไงนอกจากการเรียกชื่อเขา “เตชิต เตชิต.........”

“ฉันอยู่นี่”

เธอรู้สึกได้ว่าวันนี้เตชิตทำแรงกว่าปกติ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์รึเปล่า

นัชชารู้สึกตัวอีกทีก็เห็นตัวเองลกไปนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น พร้อมแผลตรงหัวเข่า เธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตาคลอ

เตชิตลงจากเครื่องเล่นเดินตรงเข้ามาอุ้มเธอไปห้องนอน พร้อมกับใบหน้าที่รู้สึกห่วงใยแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นถ้าไม่สังเกตดีๆ

เตชิตวางเธอลงบนเตียง แล้วไปหยิบกล่องพยาบาลมาเขายกขากางเกงขึ้นเห็นเข่าขวารอยฟกช้ำแต่ไม่ถึงกับถลอก เข่าซ้ายโดนเนื้อไม่ลึกมากแต่แผลใหญ่ มีเลือดไหลลงมาตามขา

เตชิตหยิบยาฆ่าเชื้อออกมาเช็ด “ทนหน่อย”

นัชชาพยักหน้ารับ แต่พอรู้สึกได้ถึงยาที่โดนเข้ากับแผลของเธอทำให้แสบจนกัดปากตัวเองไว้ “อุ้ย”

พอทนครั้งแรกได้สักพัก เตชิตก็กำลังเตรียมล้างครั้งที่2 นัชชาทนไม่ไว้อีกแล้ว “ไม่เอาแล้ว มันแสบ.....”

เตชิดกดขาเธอเอาไว้ “ต้องล้างให้สะอาด เดี๋ยวแผลติดเชื้อ”

พูดจบก็จับขาเธอมาวางไว้ที่หน้าตัก กันไม่ให้เธอยกขาหนี

หลังจากที่ล้างแผลเสร็จ เขาก็เอาสำลีก้านมาทำความสะอาดแผลให้ นัชชารู้สึกเจ็บแสบมาก

เขาหยิบยาที่ปรัณเคยให้ไว้ เขาไม่นึกว่าวันนี้มันจะสามารถใช้เป็นประโยชน์ เขาหยิบยามาทาให้ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เขาถึงจะปล่อยมือออกจากขาของเธอ

เตชิตเห็นหน้าที่ซีดขาวขอเธอ พร้อมกับถอนหายใจ “แค่ใช้ลู่วิ่งอันเดียวก็ทำให้ตัวเองเจ็บตัวมีแผลได้ขนาดนี้ ฉันไม่รู้จะว่าเธอยังไงแล้ว นัชชา”

นัชชาก็รู้สึกไม่ดี “ฉันจะไปรู้ได้ไง ว่าลู่วิ่งของคุณจะเร็วขนาดนั้น.....”

เตชิตรู้ว่าเธอเจ็บตัวอยู่เลยไม่ได้ต่อว่าอะไรเธออีก “สอบสัมภาษณ์วันนี้เธอไม่ต้องไปแล้ว ผมจะยกเลิกมันให้”