ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 20

ตอนที่20 คุณได้งานนี้แล้ว

เท่าที่รู้จักกันมาในสายตาเธอเตชิตไม่ได้เป็นคนที่ชอบยิ้ม แต่ในรูปถ่ายเขากลับยิ้มอย่างสดใสเป็นยิ้มที่มาจากความรู้สึกก้นลึกของหัวใจ

เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นที่สามารถทำให้น้ำแข็งละลายได้

นัชชายกรูปขึ้นมาดูอย่างลืมตัว ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเขาสวยมาก ผมยาว ตาโต หน้าเล็กเท่าฝ่ามือ ยิ่งพอยืนข้างกันดูเหมาะสมกันมาก

ตอนแรกนัชชาก็แค่อยากดูรูปเฉยๆแต่พอดูไปดูมาในใจเธอกลับมีความรู้สึกจุกแบบพูดไม่ออก

“คุณทำอะไรอยู่”

มีเสียงทุ้มถามขึ้นจากข้างหลัง

เธอตกใจมือสั่นทำให้รูปถ่ายร่วงลงบนโต๊ะ “ไม่ ไม่ได้ทำอะไร”

เขาก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หยิบรูปขึ้นมาตั้งวางไว้ที่เดิม หันกลับมามองหน้าเธอด้วยสายตานิ่งๆ “ใครอนุญาตให้เธอแตะต้อง”

นัชชากลืนน้ำลายลงคอ “ฉันไม่ได้ตั้งใจ เห็นมันวางอยู่บนโต๊ะ............”

เตชิตไม่ได้ตั้งใจจะเอาเรื่อง แต่พอเห็นเธอตื่นเต้น “ถ้ามีคนวางกระเป๋าเงินไว้คุณก็จะหยิบมาดูหรอ”

“ขอโทษ” นัชชาก้มหน้านึกว่าเขาโกรธที่เธอทำรูปตก ยิ่งทำให้รู้ได้ว่าผู้หญิงในรูปคงจะมีความสำคัญกับเขามากน่าจะเป็นผู้หญิงที่เขาชอบ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมเขายังมายุ่งกับเธอหละ

เตชิตมองไม่เห็นสีหน้าของเธอ เขาเดินอ้อมไปนั่งที่เก้าอี้แล้ววางเอกสารสอบสัมภาษณ์ไว้ที่โต๊ะ “ขาเธอเป็นยังไงบ้าง”

นัชชากำลังเสียใจแต่พอเขาเอ่ยปากถามเธอทำให้เธอกำมือแล้วหันมาถามเขา “เตชิต คุณมีแฟนแล้วใช่มั้ย”

เตชิตชะงักมือที่กำลังเปิดเอกสาร เงยหน้าขึ้นจ้องไปที่เธอจนหน้าเธอเริ่มแดง

เตชิตไม่รู้ว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร “มีอะไรก็พูดมาตรงๆ”

นัชชาถอดหายใจ “ถ้าเกิดว่าคุณมีแฟนอยู่แล้ว เราก็ไม่ควรอยู่ด้วยกัน ฉันไม่อยากเป็นคนประเภทเดียวกับปณิตา”

ได้ยินเธอเอ่ยถึงปณิตา เขาขมวดคิ้วถาม “แฟนที่ไหน”

เขาอยู่มา32ปียังไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ทุกครั้งมักจะจบลงก่อนที่จะได้เริ่มเพราะไม่ได้รู้สึกดีด้วย อย่าว่าแต่ แฟนแทบจะไม่มีผู้หญิงที่ไหนกล้าเข้าใกล้เขา

นัชชาใช้คางชี้ไปยังรูปที่วางอยู่บนโต๊ะ “ก็คนนั้นไง”

ทำให้เตชิตเข้าใจขึ้นมา ยิ้มตอบ “นั่นมันน้องสาวฉัน”

“.........”

นัชชาอึ้ง น้องสาวหรอ

“น้องสาวแท้ๆหรอ”

“ไม่ใช่ แต่เราสนิทกันมาก”

เมื่อกี้เธอเข้าใจผิดไปเองหรอ

เธอก้มหน้าแต่สายตาเตชิตที่มองมาทำให้หูเธอเริ่มแดง “คุณมีน้องสาว ทำไมคุณไม่เคยพูดถึงเธอเลย ห้าๆๆ”

“เธอหึงฉันหรอ”

“ปะ เปล่า”

การที่เธอปฏิเสธเร็วยิ่งทำให้เธอดูเหมือนโกหก

นัชชาตั้งสติพยายามพูดเสียงนิ่ง “ไม่ได้หึง”

เตชิตยกมือทำให้หน้าปัดนาฬิกาสุดหรูตรงข้อมือเกิดแสงระยิบระยับ แล้วชี้ไปที่หูของนัชชา “มันแดงแล้ว”

“………”

“ฉันรู้” เตชิตเอื้อมมือข้างหนึ่งมาหยิบเอาผลคะแนนแล้วยื่นให้เธอ “เอาไป”

ทั้งที่ตอนแรกเธอก็แค่ขอดูคะแนนตามปกติแต่ทำไมกลับกลายเป็นมาอยู่ในสภาพนี้

นัชชาหูแดงหน้าแดง ก้มมองดูคะแนนด้วยความตั้งใจ สิงที่คาดไม่ถึงคือหัวหน้าHRให้คะแนนเธอสูงมากแต่ต่างกับผู้ชายอีกคนที่ให้คะแนนเธอไม่มากนัก ส่วนของเตชิต.....ให้ระดับกลาง

นัชชาเอาคะแนนทุกช่องมาบวกกัน สายตาก็แอบมองคะแนนของอีกสองคนที่เหลือ เธอขยับขึ้นหน้าเรื่อยๆ เรื่อยๆ อีกนิดเดียวก็จะเห็นแล้ว......

นัชชาร้องออกมาอย่างลืมตัวแล้วรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้ เพราะตอนเธอเห็นคะแนน ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังก็เสียบเข้าแบบกะทันหันทั้งๆที่เธอไม่ทันตั้งตัว

นัชชายกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดปากตัวเองไว้ส่วนอีกข้างยันโต๊ะไว้ แต่เขากลับไม่พอใจอยากแกล้งเธอมากกว่านี้ “ บอกมาว่าคุณได้คะแนนเท่าไหร่”

นัชชาส่ายหัว แต่เตชิตไม่ยอมแพ้ “บอกมาเร็ว อย่าดื้อ”

นัชชาปิดปากเงียบไม่ยอมเอ่ยปากพูด กลางวันแสกแถมยังเป็นห้องทำงาน เธอเอ่ยปากด่า “เตชิต คุณรู้จักอายบ้าง”

ตามคาด เตชิตหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเธอว่าเขา ในเวลาแบบเขามักจะอยากแกล้งเธอ

นัชชารู้สึกบอกไม่ถูก ทั้งๆที่เจ็บมากแต่เธอก็ยังต้องการเขา

เตชิตกระซิบข้างหูเธอ “บอกคะแนนของคุณมา”

นัชชาทนไม่ไหวยอมเปิดปากด้วยความเขินอาย “9.5คะแนน 9คะแนน......”

ใบหน้าของเตชิตท่วมไปด้วยเหงื่อที่เกิดจากการอดกลั้นเอาไว้ “รวมกันทั้งหมดเท่าไหร่”

นัชชาทั้งแค้น ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัวแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยตะโกนตอบออกไป “8.5คะแนน”

เตชิตถึงเริ่มขยับเข้าออก ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าเขาพอใจ

สุดท้ายมือที่เธอใช้ดันโต๊ะเอาไว้ก็เริ่มรู้สึกเมื่อย เตชิตยอมปล่อยจากตัวเธอ พร้อมกับเหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้า เขาพูด “ยินดีด้วยคุณนัชชา คุณได้งานนี้แล้ว”