ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 219

ตอนที่ 218 คนเดียวของเขาไม่ใช่เธอ

สายตาของเตชิตก็เริ่มเย็นชาขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นัยตาคู่นั้นก็รู้สึกพ่ายแพ้เช่นกัน เขาเห็นท่าทีของเธอระหว่างที่เธอพูดคำเหล่านั้น มือที่ห้อยอยู่ด้านข้างของร่างกายก็พลอยกำแน่น “ผมรู้ว่าคุณต้องเจอกับอะไรมาถึงทำให้ทำผิดพลาดไป และรู้ถึงสถานการณ์ของพวกคุณ แต่ชีวิตก็คือชีวิต ผมคิดว่าต่อให้คุณโกรธอย่างไรก็ไม่ควรทำร้ายร่างกายกัน”

นัชชากระพริบตาไม่กี่ครั้ง และเงยหน้าขึ้นมองเขา “เธอไม่ได้ทำร้ายพ่อแม่ของฉันหรือคะ ทำไมชีวิตของทีนาร์คือชีวิต แต่ชีวิตของคนในครอบครัวฉันไม่ใช่ชีวิตหรือคะ”

ทั้งสองเผชิญหน้ากัน บรรยากาศไม่สามารถรอมชอมได้ เตชิตยังต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อมองเห็นความดื้อรั้นในดวงตาเธอ เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ต่อไป

ไม่นานหมัดของเขาที่กำแน่นก็คลายออก “ดูผลการรักษาก่อน ถ้าหากว่าดีขึ้นจริงๆ คุณให้ผมจัดการอย่างไรก็ได้”

ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเมทนีจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่เขากลับคิดแต่จะอยู่ต่อหน้าทีนาร์ … จัดการเองหรอ”

นัชชาติดอยู่ที่มุมปาก ที่ปากเหมือนมีน้ำหนักติดอยู่สิบล้านปอนด์ ไม่สามารถยกขึ้นได้ เธอเห็นชายคนนั้นหมุนตัวกลับไปที่ห้องผู้ป่วย ปล่อยให้เธอมองเบื้องหลังของเขาอยู่คนเดียวเหมือนกับตอนนั้น

ทำไมล่ะ ขายหน้าตัวเอง

นัชชาไม่เคยรู้สึกเหนื่อยล้าเช่นนี้มาก่อน หัวใจที่เต้นอยู่ก็เหมือนกับได้ตายไปแล้ว ในสายตาของเขาไม่มีความรักอีกต่อไป มีแต่ข้อกล่าวหาเท่านั้น

เธอหันตัวกลับอย่างช้าๆและเดินไปในทิศทางตรงกันข้าม ปิดตาลงน้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้ม

เท่านี้แหละ นัชชา อย่าคาดหวังอีกต่อไป

………..

หลังจากเตชิตกลับไปที่ห้องของผู้ป่วย แต่กลับไม่ได้นั่งข้างเตียงผู้ป่วย เขาเดินตรงไปที่หน้าต่าง ณ เวลานี้มันเกือบจะหนึ่ง ทุ่มครึ่งแล้ว ทุกอย่างถูกแช่อยู่ในความมืด ไม่ไกลนักมีไฟถนนส่องสว่างอยู่สองสามดวงเพียงลำพัง ลมหนาวพัดเข้ามา มันเหมือนกับอารมณ์ของเขาในเวลานี้

ที่เบื้องหน้าของเขาเห็นแต่ฉากการร่ำไห้ของนัชชาเมื่อสักครู่ แต่ผู้หญิงที่เขารักเกือบจะฆ่าลูกสาวของผู้มีพระคุณของเขา เขาไม่กล้าที่จะนิ่งนอนใจ จึงพูดกับเธออย่างนั้นอย่างเลือดเย็น

ทีนาร์กำลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย เธอรู้สึกปวดไปหมดทั้งตัว ความจริงแทบจะขยับไม่ได้ ถึงแม้ว่าราคาที่เธอจ่ายจะเป็นความเจ็บปวด แต่นั่นก็ทำให้เธอถือไพ่เหนือกว่า

ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะมีความรู้สึกเช่นไรถึงอยู่ตรงนี้ อย่างน้อยเขาก็ยังอยู่ แค่เขาไม่ได้ไปอยู่กับนัชชาก็พอแล้ว

เมื่อคิดได้อย่างนี้ เธอก็มีความสุขขึ้นมา

สายตาทั้งคู่กำลังจ้องมองมาที่ด้านหลังของเขา แต่เตชิตกลับไม่รู้ตัว เขากลัวตัวเองจะระงับตัวเองไม่อยู่และเผลอแสดง อารมณ์โกรธออกไป ด้วยสภาพร่างกายและจิตใจของเธอตอนนี้ ไม่สามารถจะรองรับความโกรธของเขาได้

เขารู้ ทั้งหมดทั้งมวลเป็นสิ่งที่ทีนาร์ก่อขึ้น ดังนั้นเมื่อเกิดเรื่องขึ้น เขาก็ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าสุดท้ายสถานการณ์ของเธอจะเป็น อย่างไร หลังจากเหตุการณ์นี้เขาจะไม่ให้ทั้งสองคนต้องอยู่ด้วยกันอีก

เขาไม่สามารถแยกจากนัชชาได้ ถ้าอย่างนั้นเขาจะให้ทีนาร์ออกไป หาคนมาช่วยเธอดูแลร่างกายเธอ เขาไม่สามารถดูแลเอง ได้ทั้งหมด

แต่เรื่องการจะแจ้งข่าวนี้ให้เธอรู้ ก็ได้แต่รอให้อาการของเธอดีขึ้นก่อนเท่านั้น

บางทีสิ่งที่ปรัณพูดก็ถูกต้อง เขาควรจะมองข้ามปัญหาไปก่อน ค่อยๆทำทีละขั้นทีละตอนกับสถานการณ์ตรงหน้า จากนั้นจึง ค่อยตัดสินใจ

เขาคิดทุกอย่างง่ายเกินไป เขาลืมไปว่าปลาและหมีไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้

รอเวลาอีกสักพัก หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วเขาจะพูดให้ชัดเจน จะพูดให้กระจ่างชัดทุกสิ่งทุกอย่าง

“ก๊อก ก๊อก”