ตอนที่ 236 ชนุดมแอบติดตาม
“คุณนัชชาออกไปแล้ว......” เขาหันกลับเข้าไปในห้องตรวจ กดปุ่มล็อคประตู เขาเลยเปิดอุปกรณ์สื่อสาร “ใช่ครับ ยืนคุยกับคุณจินต์สักพัก สีหน้าไม่ดีนัก แต่คุยเรื่องอะไรไม่ได้ยิน......ได้ครับ ถ้ามีอะไรผมจะรีบติดต่อไป”
เขาวางสายทิ้ง รีบเปิดประตู พอประตูเปิดออกก็เจอเข้ากับพยาบาล ดีที่เขาใส่เเมสปิดปาก
“อ้ะ ขอโทษค่ะ.......” พยาบาลเอ่ยปากพูด กำลังจะก้มหัวขอโทษ เขารีบเดินออกมาทันที ไม่หันหลังกลับไปมอง
พยาบาลยังยืนงงอยู่กับที่ สักพักหันมองตามหลัง แต่เขาเดินหายไปแล้ว
เธอบ่นเบาๆ “แปลกๆ ใครอ่ะ.......”
และในเวลาเดียวกัน ชนุดมกำลังยืนอยู่ชั้นบนสุดของตึกการค้าที่ใหญ่ที่สุดของที่นี่ ในมือกำลังเหวี่ยงไม้กอล์ฟ ตีลูกลงหลุม
ลูกสีขาวเข้าหลุมอย่างจัง เขาหยุดตี คนที่ยืนอยู่ข้างๆรีบเดินเข้ามาเอาไม้ไปถือให้เขา เสื้อเชิ้ตสีกรมแขนเสื้อถูกเขาพับให้ขึ้นไปอยู่ที่ศอก กระดุมแขนเสื้อคริสตัลกระพริบแวววาว
จินต์
ชื่อนี้เป็นชื่อที่เขาได้ยินบ่อยที่สุดในช่วงนี้ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะคอยตามนัชชาก็คงไม่รู้ว่าเธอมีตัวตนอยู่ด้วย
พอนึกถึงเนื้อหาที่รายงานในสาย เขายกยิ้ม ใบหน้าขาวๆเล็กๆก็ผ่านเข้ามาในหัว ผู้หญิงคนนั้นดูก็รู้ว่าโง่ เลยคอยยอมแล้วยอมอีกให้ศัตรู แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลก
“คุณดม ท่านประธานของบริษัทเครานมาถึงแล้วค่ะ” ผู้ช่วยรายงานเขา
ชนุดมตั้งสติ หยิบเสื้อสูทขึ้นมาสวม ผูกไทอย่างสบายใจ เอ่ยปากถาม “เอกสารเตรียมพร้อมรึยัง”
“พร้อมแล้วค่ะ”
“เอาไปให้เขาดูก่อน เดี๋ยวฉันตามไป”
“ได้ค่ะ คุณดม”
ผู้ช่วยเดินออกไป ชนุดมจัดเสื้ออยู่หน้ากระจก ตอนเอื้อมมือหยิบปากกาบนโต๊ะ บังเอิญเห็นลูกปอมๆสีเหลืออ่อนเล็กๆ
เขาหยิบมันขึ้นมาดูดี ก็นึกขึ้นได้ว่ามันมาได้ยังไง
คืนนั้น เธอรีบเดินหนี ไม่รู้หล่นมาจากชิ้นส่วนของชิ้นไหน สีอ่อน นุ่มมือ เหมือนตัวเธอเลย
ชนุดมยกยิ้ม ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องทำงาน ของชิ้นนั้นเขาก็หยิบใส่กระเป๋าเสื้อไปด้วย
...................
หลังนัชชาเดินจากมา จินต์อารมณ์เสีย หมดอารมณ์เดินเล่นต่อ เธอกลับเข้ามาในห้องพัก ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งอารมณ์เสีย พอนึกถึงหน้าที่ถูกเยาะเย้ยเมื่อกี้เธอยิ่งไม่พอใจ
กล้าดียังไงมาพูดแบบนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...