ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 239

ตอนที่ 239 รักคือการยับยั้งชั่งใจ

ตั้งแต่หมู่บ้านมีสุขถึงไวโรจน์วิลล่า ไม่ได้ใกล้กัน แต่ระทางทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันมาก ผู้ชายที่นั่งเงียบอยู่ข้างคนขับหลับตาลง ใบหน้าหล่อเหล่านิ่งสนิท แต่ใจกลับไม่ได้นิ่งแบบนั้น

ส่วนเธอขับรถไปอย่างเงียบๆ ตามองอยู่ที่ถนน ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะแสงไฟจากข้างนอกตกกระทบเข้ามา เหมือนการนิ่งเงียบที่ผิดปกติอย่างมาก

ในรถเริ่มมีกลิ่นเหล้าฟุ้งขึ้น ทุกครั้งที่สูดหายใจก็จะได้กลิ่น นัชชารู้ว่าไม่ควรยุ่งเรื่องของเขา แต่เธอก็ทนไหว “คุณดื่มหนักขนาดนี้พรุ่งนี้จะตื่นไหวหรอ”

เขายอมรับง่ายดาย ไม่ได้ลืมตา แต่ยกคิ้ว “ไม่ไหว”

นัชชาขมวดคิ้ว “ตื่นไม่ไหวแล้วใครจะดูบริษัท”

“เหอะ” เตชิตยิ้มแห้ง “ฉันอกหัก ต้องสนใจพวกมันด้วยหรอ”

“…………” นัชชาพูดไม่ออก เธอไม่นึกว่าเมื่อไม่กี่วิก่อนบรรยากาศยังเคร่งเครียดอยู่เลย วินาทีต่อมาเจ้าของใหญ่โตอย่างเตชิตจะพูดคำนี้ออกมา

เธอตั้งสติ แล้วจู่จี้เขาต่อ “คุณไม่สนแล้วจะให้ใครสน มันบริษัทคุณ ดื่มหนักบ่อยจะทำให้เสียงานการ ถึงพนักงานจะไม่พูดพวกเขาก็คงจะคิดไม่พอใจอยู่เหมือนกัน”

ทุกครั้งที่เห็นเขาดื่มเธอจะไม่ค่อยพอใจ ครั้งนี้เป็นโอกาสดีที่จะพูด

เตชิตลืมตาขึ้นช้าๆ หันไปมองหน้าเธอ “ทำงานก็เพื่อที่จะหาเงินเลี้ยงครอบครัว เมียฉันหนีไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร”

คำพูดนี้ทำให้นัชชารู้สึกตัวชา แต่ทำไมใจกลับเต้นเร็วล่ะ

หลังจากที่ทะเลาะกัน ทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยกันแบบนี้มานานมาก

นัชชาห้ามไม่ให้ตัวเองคิดไกล ให้ตัวเองตั้งสติไว้ เธอปิดปากเงียบไม่คุยกับเขาอีกเลย

และแล้วเธอก็ขับมาถึงวิลล่า ไฟหน้าบ้านยังเปิดอยู่ ดูจากข้างนอกมันก็ไม่ได้ดูอ้างว้างขนาดนั้น เธอไม่ได้อยากเข้าไปในบ้าน เธอดับรถแล้วเรียกเขา “เตชิต ถึงบ้านแล้ว”

เขาหลับตาลงแต่เขาไม่ได้นอน เขาลืมตามองดูข้างนอก แล้วหันกลับมามองหน้าเธอ หน้าเล็กๆคางแหลมๆ ผิวขาวเนียนนุ่ม ตากลมโต มีเสน่ห์

ในหัวเตชิตมีภาพที่เธอนอนอยู่ใต้ร่างเขา ใสซื่อแต่ยั่วยวน

เขาหันหน้าหนี ยกมือกดที่หางคิ้ว เอื้อมมือเปิดประตู รีบก้าวลงจากรถ เหมือนกับลังหนีอะไรบางอย่าง

นัชชางง นึกว่าตัวเองทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีก แต่เธอก็นึกไม่ออก มองดูภายในรถนี่เธอบ้าไปแล้วหรอ ใจอ่อนมาส่งเขาได้ไง

แล้วเป็นไง พอกลับบ้านก็ทำหน้าไม่พอใจใส่เธอ

เธอเอื้อมมือไปเปิดประตู เธอโมโหอยากหันหลังเดินไปเลย แต่ก็ต้องหยุดชะงัก ต้องกลับมาเอากุญแจรถคืนให้เขา “ของคุณ”