ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 249

ตอนที่ 249 การรวมตัวกันที่สถานีตำรวจ

นัชชาถูกตำรวจนำตัวไปแล้ว

เมื่อปรัณทราบข่าว เขาเพิ่งออกมาจากการผ่าตัดใหญ่ เขายังไม่ทันมีเวลาได้เปลี่ยนเสื้อคลุมก็รีบตรงไปที่ออฟฟิต เขาเห็นเตชิตนั่งอยู่ที่โซฟาและกำลังสูบบุหรี่อยู่

เขารีบเดินเข้าไปและดึงคอเสื้อผู้ชายคนนั้น “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

ดูเหมือนว่าเตชิตจะถูกรมควันเล็กน้อย เขาไอหนัก ดวงตาเป็นสีแดง เขายกมือขึ้นโบกควันตรงหน้าเขา เสียงเขาแหบแห้ง “นัชชาโทรศัพท์ไป”

ปรัณกระแทกอย่างแรง การกระทำทุกอย่างหยุดชะงักเป็นเวลานาน ในที่สุดก็พาคนกลับไปนั่งที่โซฟา “ผมบอกว่าผมรับผิดชอบได้ พวกคุณไม่เชื่อผมหรอ”

เตชิตขยับริมฝีปาก แต่ไม่สามารถเลือกคำพูดได้ ไม่มีสิ่งใดปรากฎระหว่างคิ้ว “เธอมีเจตจำนงค์ที่จะทำเรื่องนี้ กลัวว่าจะทำให้พวกเราเดือดร้อน”

“.......” คำตอบที่คาดเอาไว้ ฟังแล้วกลับอึดอัดอย่างไม่คาดคิด

ปรัณรู้ว่านัชชาเป็นคนเช่นไร และรู้ว่าถึงเธอจะบอบบางแต่เธอมีพลังเพียงใด เมื่อเธอตัดสินใจทำเช่นนี้ เขาก็ไม่แปลกใจ แต่เมื่อฟังถึงผลลัพธ์เช่นนี้ เขากลับรู้สึกอึดอัดมาก

ในใจเขา เขายอมรับมานานแล้วว่านัชชาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม

ตอนนี้เธอถูกพาตัวไปในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่สามารถมองโลกในแง่ดีได้

“คุณไม่ได้หยุดเธอรึ เธอบอกจะไปคุณก็ให้เธอไปอย่างนั้นรึ สมองมีปัญหารึไง” เขาไม่เชื่อว่าเตชิดไม่ได้คิดพิจารณาถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้

“ปรัณ คุณไม่รู้ว่าเธอปากแข็งแค่ไหน เธอบอกผมหลังจากที่โทรศัพท์ไปเรียบร้อยแล้ว ผมจะทำอะไรได้….” เตชิตกล่าวขณะที่โค้งตัวลง ข้อศอกอยู่ที่สะบ้าหัวเข่า ใบหน้าทั้งหมดถูกฝังจมลงที่ฝ่ามือ

มีของเหลวอุ่นๆไหลอยู่ระหว่างนิ้วมือ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ร้องไห้ เขาลืมแม้กระทั่งว่าเขาร้องครั้งสุดท้ายคือเมื่อไหร่ รู้แต่ว่ามันยากที่จะสงบใจ มันเจ็บปวดเกินไป

เมื่อเห็นเตชิตเป็นเช่นนี้ ปรัณพูดมากไปก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาเพียงแค่เสียใจ รู้สึกสะเทือนใจที่ผู้หญิงคนหนึ่งเลือกทำในสิ่งที่ผู้ชายยังไม่กล้าที่จะยอมรับ

“ไม่ใช่เธอแน่นอน”

เตชิตไม่ขยับ อยู่ท่าทางเดิม ราวกับไม่ได้ยินคำพูดอะไรเลย

เมื่อปรัณพูดถึงคนของเขาขึ้นมา แววตาทั้งสงบและอึดอัด “เธอเชื่อใจว่าเขาจะไปที่สถานีตำรวจ เตชิตคุณลุกขึ้นมา มีหลายสิ่งที่จะต้องทำ คุณไม่สามารถทำลายความไว้วางใจของเธอได้!”

“ผมทำไม่ได้…” เขาทวนซ้ำอีกครั้ง “ผมทำไม่ได้”

“ผมรู้คุณกำลังทุกข์ใจ---” ปรัณรู้สึกเหนื่อยล้า “ไปเลย ขอแค่ไปก็พอแล้ว ในอดีตพายุลมฝนแค่ไหนก็ผ่านมาได้ เรื่องนี้ก็ต้องผ่านไปได้เหมือนกัน!”

เรื่องของนัชชา เตชิตไม่เคยมีเหตุผล เขากลัวจริงๆว่าผู้ชายคนนี้จะยอมแพ้ ดังนั้นจึงต้องเตือนสติเขาบ่อยๆ!

ใช่ เขาจะล้มไม่ได้ นัชชากำลังรอเขาอยู่

ในที่สุดก็มีคลื่นของความผันผวนอยู่ในสายตาของเตชิต แต่ไม่นานความผันผวนนั้นก็กลับมานิ่งสนิท “ปรัณ ผมไม่มีเงื่อนงำ ผมไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน…”

เขาไม่เคยเป็นคนอ่อนแอ ชายผู้นี้เป็นคนแข็งแกร่งและมีนิสัยชอบเอาชนะ น้อยมากที่จะบอกว่าตัวเองไม่มีความสามารถ

ปรัณขมวดคิ้ว “คุณต้องการเงื่อนงำอะไร”