ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 250

ตอนที่ 250 กัดอย่างคลุมเครือ

ไม่มีทาง อยู่ในประเทศไม่เป็นตัวของตัวเอง ชนุตมรอได้

เลขาไม่ชัดเจนถึงประวัติความเป็นมาของชนุตม รู้แค่เพียงการแนะนำตัวนั้นคลุมเครือมาก เขารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ลึกลับมาก และเป็นการดีกว่าที่จะตรวจสอบอย่างไม่นิ่งนอนใจ

เขามาที่นี่ มีคำสั่งจากเบื้องบนไม่ให้มีบุคคลที่สามรู้เป็นอันขาด ดังนั้นนอกจากพวกเขาและนัชชาแล้ว ไม่ได้รับอนุญาตให้บอกใคร รวมถึงเตชิตด้วย

เทียบกับเตชิตรูปร่างเช่นนี้แตกต่างกันลิบลับ บุคคลนี้เมื่อเห็นคำแรกที่นึกถึงก็คือ อันตราย

ดังนั้นหากทำอะไรวู่วามก็จะไม่เป็นผลดี หากไม่ระวังอาจเกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่

ดังนั้นระหว่างสองชั่วโมงแห่งการรอคอย การกระทำของเลขาแทบจะไม่เกิดการเปลี่ยนแปลง ในใจก็อธิษฐานว่าขอให้ชนุตมอยากออกไปจากที่นี่ รอแล้วรอเล่าเขากลับไม่เคลื่อนไหว จนกระทั่งเขาทนไม่ไหวและคิดอยากจะออกไป นัชชาก็ตื่นขึ้นมา

บนหน้าจอมอนิเตอร์ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะตื่นขึ้นมา หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ ยกมือขึ้นและขยี้ตา ดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้สติอย่างสมบูรณ์ เธอมองไปที่ผนังโดยรอบ

เมื่อชนุตมเห็นท่าทีของเธอ ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร ริมฝีปากเด้งขึ้นเล็กน้อย เทน้ำชาลงในถ้วยชาในมือและเดินตรงออกไป

เมื่อเลขาเห็นก็ส่งสายตาไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งทันที อีกฝ่ายออกไปเพื่อที่จะพาเขาไปที่ห้องขังของนัชชา

“แอ๊ด” เสียงประตูเปิดออก คนที่ด้านนอกและด้านในสายตาประสานกัน เต็มไปด้วยความเงียบสงบ เต็มไปด้วยความสยองขวัญ

นัชชามองไปที่ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ตรงประตูทางเข้าซึ่งกำลำมุ่งหน้าเข้ามา ก็ตกใจและลุกจากเก้าอี้ และถอยไปสองก้าวอย่างรวดเร็วเพื่อให้เท้ายืนได้อย่างมั่นคง “คุณ..คุณ..”

เธอคิดว่าตัวเองตาฝาดไป หลังจากขยี้ตาสองสามครั้งก็ตระหนักว่านี่ไม่ใช่ภาพลวงตา

แต่ว่า….

ที่นี่คือสถานีตำรวจ เธอเพิ่งจะมาถึงเพียงไม่กี่ชั่วโมง ชายคนนั้นก็ติดตามมา สามารถติดต่อประสานงานได้รวดเร็วเพียงนี้ มันเป็นไปได้อย่างไรกัน

แค่คิด เหงื่อก็ผุดขึ้น

ก่อนที่ชนุตมจะเข้ามาได้บอกให้คนปิดกล้องวงจรปิดภายในห้องขัง ในเวลานี้ผู้หญิงคนนี้มีท่าทีตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก ท่าทีของเขากลับดูมีความสุข

ใช่ เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ เขาจึงอารมณ์ดีมาก

ดังนั้น เขาจึงก้าวไปข้างหน้าสองก้าว เห็นเธอค่อยๆถอยหลบไปที่ผนัง หลังจากที่หนีไม่พ้นแล้ว เขาก็เอื้อมมือออกไปจับคางอันแหลมของหญิงสาว “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คุณนัชชา”

การกระทำเช่นนี้ เสียงที่ดูหมิ่น เป็นเรื่องง่ายที่นัชชาจะสามารถจดจำได้ ที่ด้านนอกบาร์ ในตรอกนอกบาร์ครั้งนั้น….

ร่างกายของเธอเข้าสู่โหมดระวังภัยอย่างอัติโนมัติ เธอมองผู้ชายตรงหน้าอย่างระวังตัวมาก “คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ”

ทักษะปีศาจของเขาอยู่เหนือจินตนาการของเธอ แม้แต่สถานที่อย่างสถานีตำรวจ ถ้าเขาต้องการมามันก็ยังเป็นเรื่องง่าย ผู้ชายคนนี้… ที่แท้เป็นใครกัน

“ไม่ต้องกลัว ผมไม่ได้มาทำร้ายคุณ” ชนุตมหัวเราะเบาๆ ทันใดเขาก็เอนกายไปหาริมฝีปากของเธอ มองและจูบลง

นัชชากลั้นลมหายใจ เธอเบี่ยงหน้าไปทางด้านข้าง ขนตากระพือขึ้นลงอย่างมีพลัง

“อ๊ะ หลบหรอ” เสียงต่ำของชายผู้นั้นอุทานที่หูของเธอ เขาสูดลมหายใจอุ่นๆจากใบหูของเธอ

ความรู้สึกหยอกล้อถูกพัดพาไป นัชชาหันไปและตะคอกใส่เขา “สนุกมั๊ย”

ชนุตมมองไปที่ใบหน้าอันโกรธแค้น ช่างมีชีวิตชีวาเหลือเกิน ในที่สุดก็รู้สึกพึงพอใจและปล่อยมือออก “ยังน่ามองเช่นนี้”

ตายซะเถอะ คำนี้ไม่เหมาะกับเธอ

นัชชาเบียดตัวเองติดกับกำแพง พยายามรักษาระยะห่างจากเขาให้มากที่สุด แม้ในพื้นที่ที่จำกัด “คุณเป็นคนยังไงกันแน่ ทำไมต้องมายุ่งกันฉันด้วย”

“ผมเป็นคนยังไงคุณก็น่าจะรู้ ที่สำคัญคือ ผมช่วยคุณได้” พอพูดจบ ตาของเขาก็เหมือนนกฟีนิกซ์มองไปที่กำแพงรอบๆ “ว่าไง ต้องการให้ผมช่วยออกไปจากที่นี่มั๊ยล่ะ”

นัชชามองด้วยสายตาดุร้าย เธอจ้องมองไปที่ชายเบื้องหน้าอย่างหนักแน่น “คุณจะพาฉันออกไปอย่างนั้นรึ คุณรู้ไหมที่นี่คือที่ไหน ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณคิดจะเข้าก็เข้า คิดอยากจะออกก็ออกไปได้”

“ถ้าผมบอกว่าทำได้ล่ะ”

นัชชาเบิกตากว้าง “ว่าไงนะ!”

“แค่คุณต้องการ ผมจะพาคุณไปตอนนี้เลย” เขาพูดอย่างสงบนิ่งราวกับว่ากำลังบอกว่าอากาศวันนี้ดีมากอย่างนั้น เหมือนกับว่าการพาออกไปเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก

ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น นัชชาคิดว่าเขาต้องกำลังคุยโวอยู่แน่ แต่หากบุคคลนี้คือชนุตม เธอรู้สึกว่าเขาสามารถทำสิ่งนี้ได้จริง

หัวใจเต้นเร็วมาก การอยู่ในพื้นที่เดียวกับชนุตมช่างเป็นการทรมานผู้คนจริงๆ

“กลัวผมหรอ” เห็นได้ชัดว่าแววตาของความหวาดหวั่นปรากฎอยู่ในดวงตาของหญิงสาว เขายิ้มและย้ำประโยคเดิม “ผมจะไม่ทำร้ายคุณ”

“ถ้าหากไม่ได้อยากทำร้ายฉัน คุณก็อย่าเข้ามาใกล้ฉัน” ริมฝีปากของนัชชาเปิดออก “ฉันไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณ”

เมื่อได้ฟัง ชายคนนั้นก็พยักหน้าเบาๆ เขาเดินกลับไปครึ่งทางราวกับกำลังเดินเล่น “ฟังคุณพูดเช่นนี้ ผมรู้สึกเสียใจนะ….”

นัชชาเลิกคิ้ว “คุณนี่มัน…”

พูดยังไม่ทันจบ ชนุตนหมุนตัวกลับมาและเดินมาหา เขากดตำแหน่งคิ้วของเธอที่ยกขึ้นให้ลดลง ปลายนิ้วที่หยาบกร้านนั้นกดลงก็ได้กลิ่นแปลกๆ “อย่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนี้สิมันดูไม่ดีนะ”

“....” นัชชาถูกบังคับให้น๊อตหลุดจากการกระทำอันอุกอาจของชายผู้นี้ เธอยกมือขึ้นและปัดมือเขาออก “เพี๊ยะ” เสียงดังขึ้นมาอย่างชัดเจน

แรงของเธอไม่สามารถควบคุมได้ รอยแดงปรากฎขึ้นมา

แม้ว่าความแข็งแกร่งของหญิงสาวจะเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อกระทบถูกร่างกายกลับเหมือนการกระตุ้น เมื่อเห็นรอยแดงที่ค่อยๆเด่นชัดขึ้นมา ชนุตมยังคงตกตะลึง

มีชีวิตอยู่มาสามสิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกผู้หญิงตบหน้า ทำให้เกิดความรู้สึกลึกซึ้ง

ชายคนนั้นหน้าบึ้งขึ้นในทันที สัมผัสได้ถึงความไม่พอใจ เขาคว้าจับมือของเธอไว้ นัชชาอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “โอ๊ย! ปล่อยฉันนะ!”

“กล้าตีผมหรอ” ดวงตาของชนุตมส่อแววอันตรายเล็กน้อย เขาใช้กำลังเพียงสามส่วนก็ทำให้เลือดของเธอไม่สามารถไหลเวียนได้ “ขออภัยที่ผมไม่ได้พูดถึงผลที่จะตามมา”

เขาทิ้งท้ายคำแปลกๆไว้ เมื่อนัชชาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บคอ เธอเอื้อมมือออกไปหวังจะผลักเขาแต่ก็ถูกเขาหยุดเอาไว้

ฟันที่หมองคล้ำของเขาถูกเห็นได้หลังจากที่เขาอ้าปากกว้างและกัดไปที่คอของเธอ!

ไม่นานการกัดครั้งนี้ก็เปลี่ยนรสชาติไป ปลายลิ้นสัมผัสผิวอันมันหยาดเยิ้มเขาอดไม่ได้ที่จะตบลงไป ริมฝีปากบนและล่างค่อยๆดูดดื่มช้าๆ….

นัชชารู้สึกมืดแปดด้าน ที่ข้างหลังเธอเป็นกำแพง ข้างหน้าก็เป็นหน้าอกแข็งแกร่งของชายผู้นั้น หลีกเลี่ยงไม่ได้ ได้แต่อดทนแบกรับไว้….

การเคลื่อนไหวของเขา นัชชารู้สึกเหมือนมีงูพันอยู่รอบคอ ความรู้สึกเย็นวาบทำให้ท้องของเธออยากจะอาเจียร

ริมฝีปากของชายคนนั้นเคลื่อนไปอย่างอิสระจนถึงตำแหน่งหน้าอกของเธอ เขากัดผ่านเสื้อผ้าของเธอและปล่อยอย่างรวดเร็ว