ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 251

ตอนที่251 ให้โอกาสเธอไปกับฉัน

กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของผู้หญิงผ่านมาเเตะจมูก ชนุดมหลับตาลง ค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอเพื่อดับไฟในตัวเอง

ในใจพยายามเตือนตัวเองอยู่ตลอด ว่าที่นี้คือสถานีตำรวจ อย่าทำอะไรบ้าๆ

นัชชาดูกังวลจนเกือบลืมหายใจ เธอมองเห็นเเค่หัวของผู้ชายคนนึง

ไม่ว่าในใจของเธอจะกลัวเเค่ไหน เเต่ก็ยังขู่เขา “ที่นี้มีกล้องวงจร นาย,นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ….”

“กล้องวงจร?” ชนุดมเงยหน้าขึ้นมองดูเหมือนกับว่าที่นี้คือบ้านของเขา “ตอนผมเข้ามาก็ปิดเเล้ว”

นัชชาตกใจมาก ก็คิดอยูว่าทำไมเขาถึงดูไม่กังวล ที่แท้…

“ทำหน้าตื่นเต้นขนาดนี้ ผมก็ไม่อยากเอาเปรียบใคร” เขาใช้มือเเค่ข้างเดียวบังคับเธอไว้ อีกข้างก็อยู่บนหน้าเธอ เหมือนกับพูดกับเธอ เเต่ก็เหมือนไม่ได้พูด “ ไม่เเปลกที่เตชิตจะดูจะหลงเธอขนาดนี้”

มือของผู้ชายเย็นมาก พอได้ยินเขาพูดถึงเตชิด สีหน้าของนัชชาก็เปลี่ยน “นายจะทำอะไรกันเเน่ ?”

“ ให้โอกาสเธอครั้งนึง ที่สามารถหลุดจากเรื่องบ้าๆพวกนี้ ไปกับผมมั้ย ?” เขายืดตัวขึ้นปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เวลาพูดดูเข้มงวดเหมือนเป็นผู้พิพากษา

ไม่รู้เป็นอะไร นัชชารู้สึกว่าตอนที่เขาถามเธอ เหมือนดูเเบบบังคับ เหมือนเขาบอกว่า‘เธอกล้าไหม’

คำถามเเบบนี้นัชชารู้สึกเหนื่อยมาก ปฎิเสธเขาเเบบไม่คิดมากเลย “ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ ต่อไป หรืออนาคต ฉันก็จะไม่ไปกับนาย”

ถึงเเม้เธอจะไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ชนุดม เลยทำให้เขาทำเเบบนี้ เเต่สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือไม่มีสิ่งไหนที่จะทำให้เธอทิ้งเตชิตไปได้

สายตาของเธอหนักเเน่น พอชนุดมเห็นสายตานี้ เขาก็รู้สึกอิจฉาเตชิดขึ้นมา

ต้องเป็นผู้ชายเเบบไหนถึงจะทำให้เธอมั่นใจเเละเชื่อมั่นขนาดนี้?

ชนุดมหัวเราะออกมา “เธอคงจะไม่ไปกับผม”

“ดีใจที่เธอรู้จักถึงจุดนี้”

“หึ”

สายตาของนัชชาก็จ้องที่ผู้ชายคนนนี้ตั้งเเต่เเรก เพราะกลัวเขาจะทำเรื่องอะไรที่เธอไม่คาดคิด

เเต่ชนุดมกลับไม่มี เเค่จ้องเธอสักพักเเล้วก็หันหลังเดินไปที่ประตู “ถ้าครั้งหน้ายังมีเหตุการณ์เเบบนี้อีก ผมก็จะไม่ออกมาช่วยเธออีก”

นัชชาฟังเสียงหัวใจของเธอที่เต้นตึกๆ เขาบอกจะไม่ยุ่งกับเธอ เธอดีใจมาก เเต่ในใจกลับมีความรู้สึกเเปลกๆอะไรบางอย่าง

เขาคิดว่าเขาช่วยเธอ?

เธออยากจะตอกกลับ เเต่ว่าพอคิดดูเเล้วมันก็ถูก

ทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์เเบบนี้ผูชายคนนี้ก็ไม่รู้มาจากไหน เเล้วปัญหาทุกอย่างก็จะจบ เหมือนเขารู้ทุกเรื่องของเธอ

สิ่งที่เธอเกลียดอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เขา ‘ทำร้าย’ เเต่เหมือนกับทุกฝีก้าวของเธอเหมือนมีคนคอยจับตามอง

นัชชาไม่ได้พูดอะไร ชนุดมก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดอะไรเลย ยื่นมือไปดปิดประตูเเล้วเดินออกไปเลย เเละบรรยากาศที่ดูกดดันก็หายไปด้วย

นัชชาค่อยวางใจ ยืนอยู่ที่เดิม มองดูกำเเพงสีขาว เรื่องนี้คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเเน่ ตอนนี้คนที่เธอสามารถเชื่ิอใจได้มีเเค่เตชิดเท่านั้น