ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 251

ตอนที่251 ให้โอกาสเธอไปกับฉัน

กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของผู้หญิงผ่านมาเเตะจมูก ชนุดมหลับตาลง ค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอเพื่อดับไฟในตัวเอง

ในใจพยายามเตือนตัวเองอยู่ตลอด ว่าที่นี้คือสถานีตำรวจ อย่าทำอะไรบ้าๆ

นัชชาดูกังวลจนเกือบลืมหายใจ เธอมองเห็นเเค่หัวของผู้ชายคนนึง

ไม่ว่าในใจของเธอจะกลัวเเค่ไหน เเต่ก็ยังขู่เขา “ที่นี้มีกล้องวงจร นาย,นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ….”

“กล้องวงจร?” ชนุดมเงยหน้าขึ้นมองดูเหมือนกับว่าที่นี้คือบ้านของเขา “ตอนผมเข้ามาก็ปิดเเล้ว”

นัชชาตกใจมาก ก็คิดอยูว่าทำไมเขาถึงดูไม่กังวล ที่แท้…

“ทำหน้าตื่นเต้นขนาดนี้ ผมก็ไม่อยากเอาเปรียบใคร” เขาใช้มือเเค่ข้างเดียวบังคับเธอไว้ อีกข้างก็อยู่บนหน้าเธอ เหมือนกับพูดกับเธอ เเต่ก็เหมือนไม่ได้พูด “ ไม่เเปลกที่เตชิตจะดูจะหลงเธอขนาดนี้”

มือของผู้ชายเย็นมาก พอได้ยินเขาพูดถึงเตชิด สีหน้าของนัชชาก็เปลี่ยน “นายจะทำอะไรกันเเน่ ?”

“ ให้โอกาสเธอครั้งนึง ที่สามารถหลุดจากเรื่องบ้าๆพวกนี้ ไปกับผมมั้ย ?” เขายืดตัวขึ้นปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เวลาพูดดูเข้มงวดเหมือนเป็นผู้พิพากษา

ไม่รู้เป็นอะไร นัชชารู้สึกว่าตอนที่เขาถามเธอ เหมือนดูเเบบบังคับ เหมือนเขาบอกว่า‘เธอกล้าไหม’

คำถามเเบบนี้นัชชารู้สึกเหนื่อยมาก ปฎิเสธเขาเเบบไม่คิดมากเลย “ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ ต่อไป หรืออนาคต ฉันก็จะไม่ไปกับนาย”

ถึงเเม้เธอจะไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ชนุดม เลยทำให้เขาทำเเบบนี้ เเต่สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือไม่มีสิ่งไหนที่จะทำให้เธอทิ้งเตชิตไปได้

สายตาของเธอหนักเเน่น พอชนุดมเห็นสายตานี้ เขาก็รู้สึกอิจฉาเตชิดขึ้นมา

ต้องเป็นผู้ชายเเบบไหนถึงจะทำให้เธอมั่นใจเเละเชื่อมั่นขนาดนี้?

ชนุดมหัวเราะออกมา “เธอคงจะไม่ไปกับผม”

“ดีใจที่เธอรู้จักถึงจุดนี้”

“หึ”

สายตาของนัชชาก็จ้องที่ผู้ชายคนนนี้ตั้งเเต่เเรก เพราะกลัวเขาจะทำเรื่องอะไรที่เธอไม่คาดคิด

เเต่ชนุดมกลับไม่มี เเค่จ้องเธอสักพักเเล้วก็หันหลังเดินไปที่ประตู “ถ้าครั้งหน้ายังมีเหตุการณ์เเบบนี้อีก ผมก็จะไม่ออกมาช่วยเธออีก”

นัชชาฟังเสียงหัวใจของเธอที่เต้นตึกๆ เขาบอกจะไม่ยุ่งกับเธอ เธอดีใจมาก เเต่ในใจกลับมีความรู้สึกเเปลกๆอะไรบางอย่าง

เขาคิดว่าเขาช่วยเธอ?

เธออยากจะตอกกลับ เเต่ว่าพอคิดดูเเล้วมันก็ถูก

ทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์เเบบนี้ผูชายคนนี้ก็ไม่รู้มาจากไหน เเล้วปัญหาทุกอย่างก็จะจบ เหมือนเขารู้ทุกเรื่องของเธอ

สิ่งที่เธอเกลียดอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เขา ‘ทำร้าย’ เเต่เหมือนกับทุกฝีก้าวของเธอเหมือนมีคนคอยจับตามอง

นัชชาไม่ได้พูดอะไร ชนุดมก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดอะไรเลย ยื่นมือไปดปิดประตูเเล้วเดินออกไปเลย เเละบรรยากาศที่ดูกดดันก็หายไปด้วย

นัชชาค่อยวางใจ ยืนอยู่ที่เดิม มองดูกำเเพงสีขาว เรื่องนี้คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเเน่ ตอนนี้คนที่เธอสามารถเชื่ิอใจได้มีเเค่เตชิดเท่านั้น

……

พอเตชิดได้ภาพจากกล้องวงจรในโรงพยาบาลเเล้วก็อยู่เเต่ในห้อง ไม่กินเเละไม่ออกจากห้องมาสองวันเต็มๆ ก็มองเเต่ภาพที่เเสดงบนหน้าจอ ดูอยู่อย่างนั้นสองวันเต็มๆ ดูจนตาเเดง

ปรัณไม่วางใจ โทรไม่ติดก็เลยไปที่ไวโรจน์วิลล่าโดยตรง พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเเค่น้ารินคนเดียวไม่เห็นคนอื่น ขึ้นไปชั้นบนเคาะประตูห้องหนังสือก็ไม่มีคนตอบ

ในใจร้อนรน กลัวเขาจะเป็นอะไร กำลังจะดันประตูเข้าไป เเต่สองสามีภรรยาของตระกูลจิวะพงษ์ก็มาก่อน

เห็นเขายืนอยู่นอกห้อง คุณจุลินทร์ก็ยืนนิ่ง เเต่ก็รีบดึงสติกลับมา “ มาหาเตชิตหรอ ?”

ปรัณโค้งตัวลง “ใช่ครับ”

“ทำให้คุณยุ่งยากไปด้วยเลย” คุณจุลินทร์เดินเข้ามา ไม่พูดอะไร ก็เอากุญเเจออกมาจากกระเป๋าเสื้อเลย ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน เเต่ยังดีที่ประตูเปิดไว้

คนยังไม่ได้เข้าไป กลิ่นควันบุหรี่ในห้องก็โชยออกมา ก็คงรู้ได้เลยว่าเขาสูบไปเท่าไหร่ คนที่ไม่รู้อาจจะคิดว่าไฟไหม้เเน่เลย

คุณจุลินทร์ดึงหน้า เดินเข้าไปหาหลานชายที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ โหโหจนโยนของที่อยู่บนมือทิ้ง

‘เสียงของกระทบกับกำเเพง เสียงดัง เเต่เตชิตกลับไม่หันมามองเลย พูดเสียงต่ำว่า “ออกไป”

คุณจุลิทร์โมโหมาก ปรัณเป็นห่วง เดินไปห้าม “ นายทำตัวดีๆ อย่างทำให้คุณปู่โกธรไปมากกว่านี้เลย!”

เตชิตมองขึ้นมา ทำให้เห็นถึงตาที่เเดงก่ำของเขา “ทำไมนายถึงเป็นเเบบนี้…..”

เขาดูเชยชา “ดูกล้องวงจร”

“ ไอ้ไม่ได้เรื่ิอง !” คุณจุลิทร์โกธรมาก พอด่าเสร็จก็ไอขึ้นมา ให้มือกุมหน้าอกไว้ มองดูหลานชายที่นิ่งเชยอย่างสงสาร “ เพื่อผู้หญิงคนเดียว ไม่สนใจร่างกาย ไม่ดูเเลบริษัท ตกลงเเกจะทำอะไรกันเเน่ !”

เขายื่นมือไปเเตะกล่องบุหรี่ เเต่น่าเสียดายในนั้นกลับว่างเปล่า “นั้นคือผู้หญิงของผม”

เเต่คำพูดเดียวเท่านั้น ทำให้เห็นถึงความหนักเเน่นเเละการปกป้องผู้หญิงของเขา

เป็นผู้หญิงของผม เพราะฉะนั้นผมต้องรับผิดชอบ ไม่ให้คนอื่นรังเเก

คุณจุลินทร์ฟังเเล้วกลับรู้สึกว่าเขาหลงมาก “ผู้หญิงของเเก !? นั้นคือฆ่าตกร ก็มีเเค่เเกเอาเป็นของดี รู้มั้นว่าคนนอกเขาพูดกันว่ายังไง ตอนนี้นายยังเป็นคนปกติอยู่มั้ย !”

“คนนอกพูดยังไงไม่เกี่ยวกับผม ผมรู้เเค่ว่านัชชาโดนขังหนึ่งวัน ผมก็ไม่เคยปกติสักวัน”

คุณจุลินทร์ถลึงตาตกใจ ไม่กล้าเชื่อว่านี่คือเตชิตคนที่นิ่งเเละเเน่วเเน่ “เเก ,เเกมันบ้าไปเเล้ว !”

เตชิตหลับตาลง กัดฟัน “ ปรัณ ส่งคนลงไปได้เเล้ว”

“ดี ดีมาก !” คุณจุลินทร์ตบโต๊ะสองครั้ง “ตอนนี้เพื่อคนนอกคนเดียวเเกไล่ชั้น ดีจริงๆเลย !”

ปรัณเข้าไปห้ามปราม “ท่านอย่าโกธรไปเลย เตชิตไม่ได้หมายความเเบบนั้น เขา…..”

“ไม่ต้องพูดอะไรเเล้ว !” คุณจุลินทร์ปัดๆมือ หันหลังกลับไปที่ประตู “ฉันจะคิดว่าไม่เคยมีหลานอย่างเเก !”

คนที่อยู่กับคุณจุลินทร์ตลอดอย่างคุณคุณยายก็ดูจะผิดหวังในตัวเขา “ เตชิตนายนี้จริงๆเลย !”

คนชราทั้งสองประครองกันเดินออกไปข้างนอก ปรัณก็เดินไปตามด้วย ส่งทั้งสองคนขึ้นรถเเล้วค่อยวางใจ

เดินกลับไปที่ห้องหนังสือ ยังไม่ถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงของตกจากด้านในห้อง เขาตกใจเเละเดินเข้าไปดู ในห้องกลับเละไม่เป็นท่า