ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 258

ตอนที่258 พาเธอไปเเบบไม่คิดถึงสิ่งที่ตามมาทีหลัง

สุดท้าย เตชิตก็รับเอกสารมา นอกจากรับเเล้วก็ไม่มีทางอื่นเเล้ว

หรือว่าจะไม่ยอมรับผิด?

ได้ ต้องได้ เเต่ต้องเทียบกับชีวิตของคนในครอบครัว เเค่เรื่องเเพ้ในคดีนี้ ก็อาจจะต้องเสี่ยงด้วยชีวิตของนัชชาด้วย เลาไม่กล้าเสี่ยง

ถ้าเลือกเเล้ว ทุกอย่างจะดำเนินไปเร็วมาก เเค่ครึ่งวันก็ดูเอกสารจบเเล้ว ช่วงนี้เขาไม่ๆด้ยุ่งเรื่องในบริษัทเลย มีเเต่เรื่องนี้เป็นเเบบนี้ตั้งเเต่เขาจบมาก็ไม่มีอีกเลย

การดำเนินงานเตชิตรู้ดี เพราะฉะนั้นทุกอย่างราบรื่นดี

เรื่องนี้เตชิตไม่ได้บอกนัชชา เพราะมีคนเกี่ยวเนื่องกับคดีนี้เยอะ เลยทำให้ข่าวนี้เปิดเผยไปถึงหูของชนุดม

ตอนนี้ เขานั่งอยู่ พอได้ยินข่าวนี้“คิดว่าตั้งนาน คิดว่าจะมีวิธีที่ดีกว่านี้ ก็ได้เเค่นี้เเหละ

“ใช่ครับ คุณชนุดม เเต่ด้วยฐานะของเตชิตเเล้ว ถึงเเม้ทางศาลจะตัดสินเเล้ว อีกไม่นานก็ถูกปล่ิยตัวได้” ผู้ช่วยพูด

ชนุดมยื่นมือเเกะกระดุมออก “ไม่ได้ทำ ทำไมต้องยอมรับ?”

พูดจบ ก็เหมือนตลก พูดอีกว่า “คิดว่าจะไม่มีโอกาสไปที่สถานีตำรวจเเล้ว ตอนนี้คงจะได้ไปอีกเเล้วสินะ”

ตอนนี้ผู้ฃ่วยของเขานิ่งไป “คุณชนุดม คุณหมายความว่า….”

“อืม” ชนุดมตอบ ค่อยๆเก็บรอยยิ้มบนหน้า หน้าตาจริงจังขึ้นมา “ไปบอกกับหัวหน้าตัวรวจก่อน ว่าคืนนี้ชั้นจะไปเยี่ยมคน”

ผู้ช่วยรีบตอบ “ ได้ครับ คุณชนุดม”

ชนุดมจ้องมองไปที่นึง “ครั้งนี้อยู่ที่นี้นานเกินไป ก็ควรไปได้เเล้ว”

……

คืนนั้นเก้าโมง ชนุดมก็อยู่ในห้องสอบสวนของนัชชา

ตำรวจเป็นประตู เธอดูตกใจ รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ มองมาที่ประตู

ตอนที่เห็นหน้าเขา ก็รู้สึกงงขึ้นมา

การตอบสนองที่คิดไว้

เขาเดินตรงเข้ามา ให้ตำรวจอยู่ด้านนอก เขาไม่ได้พูดอย่างเมื่อก่อน

“เจอกันอีกเเล้ว คุณนัชชา” เป็นการพูดเปิดฉาก กับคนที่เคยคุ้นชิน

เเต่ทาทีของนัชลาไม่ค่อยดี เเต่ตอบว่า “คุณชนุดมคงลืมไปเเล้ว ว่าสองวันก่อนที่พูดไว้”

เธอหมายถึงคำที่เขาบอกไว้ว่า ‘คราวหลังเขาจะไม่ช่วยเธออีก’

ได้ยินเธอพูดเเบบนี้ ชนุดมก็รู้สึกผิดหวัง เเล้วเงยหน้าปรับสีหน้า “ เธอคงจะไม่อยากให้ผมมาสินะ…เเต่ว่าครั้งนี้ผมจะเป็นผู้ชมอย่างเดียวไม่ได้”

เธอไม่อยากพูดเยอะ “คุณชนุดมคงไม่รู้จักการปฎิเสธของคนอื่น?”

“ผมรู้ว่าคุณรอให้เตชิตจัดการเรื่องนี้อยู่ เธอหวังว่าจะไม่ความผิด พ้นโทษใช่ไหม ?” สองคำสุดท้ายเราพยายามเน้นมัน

นัชชาได้ยินเเล้วก็เหงื่อตก “นายรู้ได้ยังไง ?”

เรื่องเเบบนี้มันจะปิดเป็นความลับ เเต่ชนุดมกลับรู้….

“ผมรู้อยู่เเล้ว” เขานั่งตัวตรงเเล้วเอียงไปข้างๆหน่อย “ตอนืี่เธอกำลังรอเขาอยู่นั้น เธอรู้ไหมว่าเขาทำอะไรอยู่ ?”

“นัชชาก็ยิ่งรน จะตอกกลับ “นอกจากช่วยชั้นเเล้วเขาจะทำอะไรอีก”

“ช่วยเธอ ?” ชนุดมหัวเราะออกมา เอาโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋าที่อยู่บนโต๊ะ “เธอดูเอาเอง นี่เขากำลังช่วยเธอหรอ”

นัชฃามองดูหน้าจอโทรศัพท์ที่สว่างขึ้น ก็ดูตัวหนังสือด้สนบน

เป็นใบเอกสารบางอย่าง มีเขียนเกี่ยวกับเรื่องการสู้คดีในครั้งนี้

เเละยังมีลายเซ็นของทนายความอยู่ นัชชาเรียนเกี่ยวกับด้านกฎหมาย

เธอไม่ได้ดูอย่างละเอียด ดูอย่างรวดเร็ว ดูเเน่จุดสำคัญ เเต่ว่าสีหน้าของเธอสีไม่ค่อยดีขึ้น

ชนุดมเห็นนัชชามองดูใบนั้น รู้สึกเหมือนเธอน่าจะดูหมดเเล้ว เลยถามว่า “รู้สึกยังไงบ้าง?”

นัชชาๆม่พูดอะไร ผมปิดหน้าของเธอไว้ เอกสารทั้งหมดที่ดูเเล้ว สิ่งที่ทำให้เธิจำได้ดีที่สุด--------

คิดถึงตอนที่ยอมรับผิด หวังว่าทางศาลจะให้โทษเบา

มอบตัว?

ทั้งๆที่ไม่ได้เปิดประตูไว้ เเต่กลับรู้สึกเหมือนมีลมเย็นๆพัดมา พัดเข้าไปในในของเธอ

“ ไม่….เป็นไปไม่ได้ !” นัชชาใช้มือผลักทิ้ง ตาโต เหมือนเธอทั้งคนดูไม่เชื่ิอ

ชนุดมมองโทรศัพท์ทีาโต๊ะสักพัก เเล้วก็เก็บเข้าในกระเป๋าคืน “ถ้าเธอไม่เชื่อ เธอก็โทรภามเขาดูเอง”

คำเดียวทำให้นัชชาพูดไม่ออก เพราะอะไร? เขามีสิทธิ์อะไรพูดคำนนี้?

“เตชิตไม่มีทางทำเเบบนี้ เขารับปากว่าจะช่วยชั้น คืนความบริสุทธิ์ให้ชั้น ไม่ยอมรับผิดเเน่!” นัชชาลุกขึ้นจากเก้าอี้ หันไปที่แระตูพูดเสียงดัง “คุณตำรวจค่ะ เชิญเอาเขาออกไปหน่อย !”

เขาคิ้วขมวดกัน ลุกขึ้นวนรอบตัวเธอ สองมือกดไหล่เธอให้นั่งลง “นัชชา นี่คือความจริง เธอต้องเผชิญกับมัน”

นี่คือครั้งเเรกที่ชนุดมเรียกชื่อเขา เเละคือนรั้งเเรกที่เขาเรียกอย่างจริงจัง

ตอนที่นัชชานั่งลงน้ำตาเธอไหล เสียงของตำรวจที่มาถึงรีบเปิดประตู เห็นบรรยากาศไม่ดีก็หยุดนิ่งไว้

“คุณนัชชา คุณ…..”

ยังไม่ทันได้พูดจบ ก็เจอสายตาของชนุดมทำให้หยุดพูด ยืนอยู่ที่เดิม

“ผมก็พูดเยอะเเบบนี้ ที่เหลือเธอไปถามเขาเอง ผมมาวันนี้ไม่ใช่มาซ้ำเติม ผมเเค่อยากจะบอกว่า ถ้าเธออยากจะไป…” ชนุดมขยับไปใกล้เธอพูดเสียงเบา “ผมพาคุณไปได้โดยไม่สนใจว่าจะมีผลอะไรตามมา”