ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 259

ตอนที่259 ตอนที่จูบกับชั้นคิดอะไรอยู

“นายพูดเล่น” มือของนัชฃาอยู่บนหัว ส่ายหัว น้ำตาไหลลงมา เเต่ก็หายไปเร็วมาก

“ชั้นไม่ได้พูดเล่น เธอรู้ดี เเค่เเบบนี้ก็รับไม่ได้เเล้ว รอวันที่ขึ้นคดี เธอจะทำยังไง?”

เสียงของผู้ชายเหมือนเป็นมนสะกด ก็ยิ่งฟังยิ่งเข้าไปในหู

ทีละตัวทีละตัวเหมือนมีดที่เเทงเข้าในอก เธอจะเชื่อได้ยังไง เธอจะทำยังไง? ผลเเบบนี้เธอไม่เคยคิดถึงเลย มันดูร้ายเเนงเกินไป

ทั้งๆที่ไม่เชื่อ เเต่ในสมองก็นึกถึงเรื่องที่ถามเขาเกี่ยวกับคดี เตชิตตอบกลับอีกครั้ง เเต่เธอก็ยังเชื่ออยู่อย่างนั้า

นัชชาทั้งย้ม ทั้งร้องไห้ เธอเอาความเชื่อใจทั้งหมด เอาความกล้าทั้งหมดไว้ที่เขา เเต่สุดท้ายมาก็เป็นผลเเบบนี้

“เขารับปากชั้นไว้….” เตชิตกดเสียงร้องไห้ไว้ ถามเสียงเบา

เเต่เสียงตอบคือความเงียบ

ใจคนทำไมใจคนมันถึงปลอมเเบบนี้ ตอนที่มีคนมารับปากเธอเยอะขนาดนี้ เเต่สุดท้ายกลับเป็นคำตอบที่เธอไม่อยากได้

ชนุดมเห็นเธอร้องไห้ มองดูน้ำตาของเธอ ในใจรู้สึกเหมือนรำคาญ อยากรู้ว่าต้องรักยังไงถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้?

เขาไม่เคยมี เเละไม่เคยอยากมีเเต่เห็นนัชชาเป็นเเบบนี้เพราะเตชิต เขาก็รู้สึกอิจฉา

ครั้งเเรกคือตอบเเทนด้วยการที่เขาช่วยชีวิตไว้ เเต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่าเธอมีความคิดอื่น เธอเธอร้องไห้ก็รู้สึกเจ็บ ก็รู้สึกเป็นห่วงเเละดีใจ ดีใจที่เขามีเหตุผลที่จะพาเธอไปอีกครั้ง

“ไปเถอะ ถ้ามันเจ็บ ทิ้งมันไปดีกว่า” ชนุดมพูดขึ้นมา

เธอไม่สนใจน้ำตาที่ไหลลงมา “ไปหรอ? คุณชนุดมถ้าคุณคิดว่าดีดับชั้นจริง ก็ช่วยถ่ายเอกสารนี้ให้ชั้น

เธอจะเอาไปทำไม ในใจของชนุดมก็พอจะรู้ พยักหน้าตอบ “ได้”

“นายอยากพาชั้นไปขนาดนั้นเลยหรอ เพราะอะไร?เพราะชั้นเคยช่วยชีวิตนายหรอ? หรือว่าคุณชนุดมชอบบังคับคนอื่น?” เธอพูดเเบบเกรงใจ ทำให้เจาไม่รู้สึกโกธร

ชนุดมเอาของในกระเป๋ายื่นให้เธอ ไม่สนว่าเธอจะใช้รึเปล่า “ไม่เชื่อผม?”

“นายมีอะไรที่ให้ชั้นเชื่อได้?”

เธอถามเขาอย่างสงสัย หน้าที่ดูซีดเซียว พอผ่านๆปสองวิ “ถ้าบอกว่าผมไม่อยากเห็นคุณเจ็บปวดเเบบนี้ล่ะ”

พอได้ยิน นัชชาก็ตาโต เเสงที่เเยงเข้ามาจากด้านนอกส่องที่ตาเธอ เธอยิ้ม “งั้นชั้นคงต้องขอบคุณคุณมาก”

ในเเววตาของชนุดมยังมีความหวังอยู่ เธอไม่เชื่อ สุดท้ายยังไงก็ไม่เชื่อ

ความรู้สึกเเบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะไม่สนใจเเล้ว เเต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นเธอ เขาทำไม่ๆด้ที่จะๆม่สนใจ

ทั้งสีหน้าต่างๆของเธอดูเปลี่ยนๆปเยอะมาก ชนุดมกะว่ารอเธอใจเย็นลงค่อยกลับ เเต่เห็นเธอเเล้ว เธอเหมือนจะเย็นลงไม่ได้ กำชับให้ตำรวจดูเเลเธอดีๆไม่ได้ เลยกลับก่อน

ทั้งคืน ไฟในห้องของนัชชาไม่ได้ปิดเลย เธอมองดูเอกสารในมือไปมาทั้งคืน