ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 260

ตอนที่260 ผิดหวังในตัวเองเเล้ว

สีหน้าของผู้ชายเปลี่ยนไป ในเสียงที่หนักเเน่นมีความตื่นเต้นอยู่ “คำนี้หมายความว่าไง”

คำนี้เหมือนเป็นเปิดปิด ทำให้นัชชาตัวสั่นขึ้นมา ร่างเล็กของเธอสั่นมาก

“ชั้นหมายความว่ายังไง?” เธอชี้ตัวเอง ส่ายหน้า “คำนี้ควรเป็นชั้นที่ถามนาย?”

เตชิตไม่ๆด้รับสาย ในสายตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

นัชชามองเธอไว้ เธอใช้มือพยายามนั่ง “คดีเป็นยังไงบ้าง ?นายลองพูดมาหน่อย”

เตชิตนั่งอยู่เเบบเดิม คนก็อยู่ห่างจากเขาเเค่ไม่ถึงสองรอบ จ้องตาที่บวมเเดงของเธอไว้ คำโกหกที่เขาอุตส่าพยายามโกหก

เธอต้องรู้เเล้วเน่ๆเลย

“ใครเคยมาหาเธอ หื้ม ?”

รอพักใหญ่ รอได้เเค่ทำที่เต็มไปด้วยความคิดมาก เขากำลังลังเลอะไร? คือลังเลรึเปล่า? กลัวความคำโกหกนี้เธอรู้หรอ

เมื่อก่อนเธอเคยเชื่อใจผู้ชายคนนี้ขนาดไหน ตอนนี้ก็ไม่เชื่อใจขนาดนั้น

นัชชายิ่งรู้สึกมันตลก “ทำไม ทำเรื่องไม่ดีไว้เลยไม่กล้าพูดหรอ กลัวว่าจะมีคนบุกมาถึงที่นี้ ? ได้ นายไม่พูด ชั่นพูดเอง”

เธอเก็บกดความเจ็บไว้ ทุกคำต้องพยายามมากที่จะพูดมันออกมา “นายสัญญาว่าจะช่วยคืนความบริสุทธิ์ให้ชั้น

เขาลุกขึ้น เก็บความรนไว้ “ชั้นไม่เคยคิดเเบบนั้น เเละไม่เคยสงสัยเธอ!”

“นายเลยให้ชั้นยอมรับผิด?”

นัชชาไม่ฟังอะไรเลย

เรื่องมันมาถึงตอนนี้ เขายังจะหลอกเธออีกหรอ?

คนเราเวลามันโดนกดจนหมดความอดทน ตอนนี้ก็ดันเงียบขึ้นมา เธอยื่นกระดาษตรงหน้าสองเเผ่นให้เขา

“ชื่อของบัญชีนี้ นายเป็นคนเซ็นใช่ไหม ถ้านายบอกไม่ใช่ ชั้นจะเชื่อนาย”

เขาคุ้นชินกับลายเซ็นนี้ดี ถ้าไม่ใช่เขาเเล้วจะเป็นใคร

ร่างของเขานิ่ง เหงื่อออก จากที่เห็นใบนี้เขาก็ยืนนิ่งๆปเลย “นัชชา ….”

“อย่าเรียกชั้น!” นัชชาจ้องเขาด้วยเเววตาที่เจ็บปวด “มีคนเคยบอกว่าใจคนมันเปลี่ยนง่าย เเต่ชั้นก็นิดไม่ถึงว่าคนที่นอนด้วยกันทุกคืนจะเป็นคนที่ร้ายที่สุด ชั้นรู้เเล้วจริงๆ นายอยากให้ชั้นต้องเสียอะไรบางอย่าง อยากให้ชั้นเเย่นายพูดตรงๆก็ได้ชั้นไม่ใช่คนที่สู้กับนายได้ ทำไม…. ทำไมนายต้องได้หัวใจชั้นเเล้วยังทรมานชั้นอีก…..”

ถ้าไม่รัก เธอก็คงไม่เจ็บขนาดนี้ เพราะว่ารักมาก เลยจ็บมากเเบบนี้

ข้างหูของเตชิตเต็มไปด้วยความสงสัยของเธอเเละความลังเลของตัวเอง สีหน้าของเขาไม่ค่อยดี “ชั้นอธิบายได้”

นัชชากลับไม่อยากฟัง ไม่ใช่ไม่อยากเเต่มันฟังไม่เข้าเเล้ว “ไม่ต้อง นายเเน่บอกชั้นมาว่า ทุกอย่างนายรู้หมดเเล้ว บายเซ็นนี้ใช่ของนายมั้ย”

เตชิตรู้เเค่ว่าเขาชา ปากเเห้งคอเเห้ง จนมีเเค่เสียงเดียว “อืม”

“หึ” นัชชาหัวเราะขึ้นมา “งั่นนายคงจะอยากส่งชั้นเข้าคุกด้วยมือของนายเองสินะ ?”

“ไม่ใช่!” เสียงเขาดังขึ้น เหมือนตอบตอนที่เธอพึ่งพูด “ตอนเเรกชั้นอยากจะไม่ให้รับผิด เเต่หลักฐานทุกอย่างมันบอกว่าเป็นเธอ ในกรณีเเบบนี้อยากได้ผลเเบบนี้มันยาก ถ้าเกินยังยึดมั่นว่าทำเเบบนี้ผลมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าการยอมรับโทษเลย ชั้นคิดไปเยอะมากกว่าจะตัดสินใจเเบบนี้ ชั้นไม่ให้เธอไปอยู่ในคุก พอตัดสินเสร็จเเล้ว จะให้คนไปประกันตัวออกมา มันจะไม่กระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างเราเลย…..”

“ไม่มีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเรา ?” นัชชาตัดคำพูดของเขา พูดอีกรอบ “เเล้วชั้นล่ะ ชั้นต้องมีประวัติเเบบนี้ไปตลอดชีวิตหรอ? เพื่ออะไร?

ทั้งๆที่เธอไม่ใช่คนผิด เเต่ตอนนี้เหมือนเธอเป็นคนผิด

“นัชชา มันไม่ใช่เเค่ชั้นต้องเชื่อเธอคนเดียว เเต่ทางศาลเขาเอาหลักฐาน”พูดจบ เตชิตนั่งลง มองเธอ ใช้มือจับมือเย็นๆของเธอไว้ “ ชั้นรับปากว่าจะไม่ให้เธอโดนทำร้าย ได้ไหม?”

นัชชาดึงมือกลับ “สิ่งที่นายเนยรับปากนายไม่เคยทำได้เลย ชั้นไม่มีวิธีเชื่อใจนายอีกเเล้ว”

“นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุด”

“อะไรคือดีที่สุด?” น้ำตาของเธอไหลลงมาอีก “นายบอกไม่ให้ชั้นต้องโดนด้วย ชั้นไม่ได้ฆ่าคนเเย่ต้องเเบกรับคสามผิดนี้ไว้ ต่อไปทุกคนเห็นหน้าพ่อเเม่ชั้นก็จะบอกว่าชั้นฆ่าคน ต่อไปจะให้ชั้นทำงานยังไงนี่หรอคือสิ่งที่นายบอกว่าจะไม่ให้ชั้นโดนทำร้าย ? นายยังจะให้ชั้นเป็นยังไงอีก ?”

ผู้ชายคนนี้ขยับ ไม่มีทางตอกกลับ เขายกมือขึ้นอยากจะช่วยเธอเฃ็ดน้ำตาออก เเต่เธอกลับถอย

“ตอนนี้นอกจากชั่นเเล้วยังมีทีนาร์อีกคน ตั้งเเค่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ชั้นยังไม่พูดถึงเธอกับนาย เเต่วันนี้นายจะมาบอกชั้น ชั้นก็สงสัยเธอ ถึงเเม้ว่านั้นจะเป็นยายของเธอ เธอก็ทำลงได้ เธอร้ายกว่าที่เราคิดไว้เยอะเธอเชื่ออะไรไม่ได้ ! เเต่นาย นายเคยคิดว่าเป็นเธอไหม?”

“เตชิตไม่ใช่ไม่เคยคิด ไม่เนยสงสัยเธอ เเต่ว่า…..

“นัชชา มันไม่มีหลักฐาน”

เเค่คำเดียวก็ทำให้นัชชาหยุดคนพูดเลยทันที นอกจากหลักฐานเเล้ว มันไม่มีอย่างอื่นเเล้วหรอ? นอกจากกฎหมาย ใจของเขาล่ะ เธอสนใจเเค่เรื่องนี่

“นายไปเถอะ ชั้นไม่อยากพูดเเล้ว” เธอหลับตาลง มือจับหน้าอกไว้ เหมือนมันจะช่วยให้หายเจ็บบ้าง

เธอเป็นเเบบนี้ เตชิตไปไม่ได้ ในใจสมองเป็นเเต่เธอ เเละเขายังรู้สึกว่า ถ้าเรื่องนี้พูดไม่เข้าใจ ออกจากประตูนี้ไปก็กลับมาไม่ได้เเล้ว

“ชั้นรู้ว่าชั้นไม่ควรปิดบังเธอ ชั้นไม่อยากปิดเธอ เเต่ดเค่ไม่รู้ว่าจะบอกเธอยังไง” เขาพูดเเบบกลัวว่าจะเสียผู้หญิงคนทีาเขารักที่สุดไป

สายตาที่ว่างเปล่าของนัชชาดูน่ากลัว น้ำตาที่ไม่เคยหยุดไหล “มาถึงจุดนี้ ชั้นรู้ถึงคิดผิดที่ได้เจอนายรักนาย ความรักครั้งนี้ชั้นทุ่มเทหมดทั้งใจ เเต่เเลกกับผลที่ดีไม่ได้ หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้คู่กัน เตชิต ชั้นเหนื่อยเเล้ว เหนื่ิอยเเล้วจริงๆ ชั้นไม่มีความเชื่อใจนายเเล้ว มันกลับไปไม่ได้เเล้ว”

“ทำไมถึงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้” เเค่เธอยอมเชื่อใจเขา ทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม

“ชั้นบังคับตัวได้ เเต่บังคับใจไม่ได้ ตอนนี้...” มือเธอวางไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย “มันโดนนายเอาไว้ด้านนอกเเล้ว”