ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 263

ตอนที่263 เธอท้องแล้ว

ก่อนหน้าที่นี้ทะเลาะกับดวิษเรื่องหย่า เธอไม่ได้ลดและความเศร้าในรูปลักษณ์นี้ ตอนนี้ดีกว่า ดูเหมือนว่าร่างกายถูกทุบมากกว่าครึ่ง

“ไม่ต้องร้องแล้ว ฉันไม่ดีเอง ไม่ต้องร้องแล้วได้ไหม?” นัชชาไม่อยากเห็นเธอเสียใจและเศร้าแบบนี้ ค่อยๆแตะเธอกลับเพื่อปลอบใจ

จินต์เช็ดน้ำตาแล้วเช็ด รอให้ตัวเองเงียบแล้วค่อยหันหลังกลับไป รู้ว่าในใจเธอไม่สบายใจยิ่งกว่ารา ก็ไม่รู้จะพูดไงออกมาดี “นานมากแล้วที่คุณไม่ติดต่อฉัน รู้ไหมว่าฉันห่วงใย คุณ ต่อไปถ้าทำแบบนี้อีกฉันจะตัดความสัมพันธ์ คนอื่นคบเพื่อนก็เพราะว่าช่วยเหลือกันเวลาที่สำคัญ คุณสบายดี ก้อไม่สามารถผลักดันฉันออกไป

หัวใจของจินต์เข้าใจดีว่าการทำของนัชชานั้นกลัวว่าเธอจะเข้ามาเกี่ยวข้อง ก้อเพราะรู้ในใจเลยรู้สึกอึดอัด

เธอมักจะทนทุกอย่างแบบเงียบๆคนเดียว ดื้อรั้นทำให้คนอื่นรู้สึกแย่

นัชชายกมือขึ้นแล้วเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ หันไปมองเจ้าหน้าที่ตำรวจด้านข้าง “รบกวนคุณออกไปสักครู่” ฉันอยากพูดอะไรกับจินต์คนเดียวสักหน่อย”

“ได้ครับ ฉันจะอยู่หน้าประตู มีอะไรคุณนัชชาก็เรียกแล้วกัน”

“ขอบคุณ”

เจ้าหน้าที่ตำรวจออกไปแล้ว นัชชาดึงเก้าอี้ให้จินต์นั่งลง ในห้องมีระบบควบคุมติดไว้ ทำอะไรก็ไม่สะดวก โชคดีที่ทั้งคู่มีความเงียบมากขึ้น เดินไปไม่กี่ก้าว จินต์มอบแผ่นทดสอบจากแขนเสื้อของเขาให้เธอ ช่วงเวลาที่อยู่ข้างๆจะมีมุมที่ตายไปแล้ว ระบบควบคุมจะดูไม่ค่อยออก

ทั้งสองนั่งลง จินต์มองตาเธอที่เป็นทุกข์และทุกข์ใจ “ตกลงเกิดอะไรขึ้น?”

นัชชาคิดแล้วคิด ใสหัว “ช่วงเวลนี้เกิดเรื่องมากมาย พูดไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่มีบางสิ่งที่แน่นอน ฉันคือผู้บริสุทธิ์”

เธอไม่สนใจว่าใครจ้างนอกจะมองเธอยังไง เธอแค่สนคนข้างกายที่รักและเพื่อนเธอ ไม่อยากให้เขาผิดหวังในตัวเอง

“ขณะนี้เตชิตกำลังช่วยคุณยื่นฟ้องมันอาจจะช่วยให้เธอล้างข้อสงสัยของเขา” จินต์ยังไม่รู้ว่าเตชิตจะยังไง แค่เพิ่งเห็นจากข่าวที่ว่าคุณกลายเป็นทนายความของนัชชา

นัชชาจะพูดแล้วพูด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย แต่แค่ยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันหวังว่า“

“เรื่องนี้” เตชิตรู้หรือเปล่า?” จินต์ถามอย่างคลุมเครือ มันอยู่ในท้องของเธอ

นัชชาเข้าใจ สีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที “ไม่รู้ ขอคุณอย่าบอกเขาเลย เรื่องนี้นอกจากเราสองคนแล้ว ไม่ต้องให้คนที่สามรู้เรื่อง”

“งั้นคุณ.....มีความมั่นใจเท่าไหร่

“ก็ลองๆดูกันแล้วกัน” นึกถึงความเป็นไปได้ที่ตั้งครรภ์ ใบหน้าของนัชชานานซีด “หวังว่าไม่ใช่”

“ถ้าหากมันจริง คุณไม่คิดจะบอกเตชิต ตัวเองจะทำมันได้อย่างไร” ว่ายังไงสถานีตำรวจจะให้ความช่วยเหลือ ในที่สุดคือสถานนีตำรวจ ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังท้องอย่างไรก็ปฏิบัติตามไม่ไหว

ในใจของนัชชาไม่รู้คิดอะไร ตาที่มืดมน “ฉันเคยคิดว่า คุณไม่ต้องพูดมันออกไปก็พอ”

จินต์มองเพื่อนรอบข้าง เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีผมรู้สึกว่าฉันไม่สามารถเข้าใจเธอแต่ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้มันทำให้เธอเติบโตขึ้นในชั่วข้ามคืนแม้ว่า 'การเติบโต' จะโหดร้าย

“ก็ดี เนื่องจากคุณไม่อยากให้ฉันพูด คุณก็จะไม่พูด เธอก็รู้ว่าฉันก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆเธอเสมอ” จินต์ไม่วางใจที่จะเป็นห่วงเธอ เดินไปด้านหน้าเพื่อนกระซิบถามเธอ “แต่คุณต้องสัญญากับฉัน คุณจะไม่ทำสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดฉันก็แค่เพื่อนที่ห่วงเธอ ฉันคงไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไป.....”

ฟังเขาพูดแบบนี้แล้วตาของนัชชาก็แดง “ฉันจะไม่เป็นอะไร”

ยิ่งพูดประโยคนี้มากขึ้นก็ยิ่งเศร้าใจ เธอจะเป็นอะไรไหม ตอนนี้เธอก็ไม่กล้าจะแน่ใจ เธอรู้เพียงว่าสิ่งต่าง ๆ เริ่มเคลื่อนไปในทางที่เธอไม่ต้องการและแถมทดสอบเหล่านี้ในกระเป๋าจะเป็นกุญแจสู่ทุกสิ่ง

“นัชชา คุณไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม? จะให้ฉันทำอะไรก็รีบพูด” จินต์จับมือที่เย็นของเธอไว้ นี้เป็นเพื่อนสนิท หรือว่าเป็นคนดูออกว่าสถานการณ์ฉันเป็นยังไง

นัชชาคิดแล้วคิด ก็ยังมีอีกเรื่องที่อยากจะขอร้องเธอ “จินต์ เราก็รู้จักกันมาตั้งนาน ฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยกวนใจคนอื่น แต่วันนี้ฉันอยากขอร้องเธอจริงๆ.......”

จินต์ไม่รอเธอพูดก็กุมมือเขาไว้ “เราสองคนไม่ต้องพูดนอกเรื่อง แค่เธอพูดมาก็พอ”

นัชชาตั้งใจขึ้นมา หายใจเข้าลึกๆแล้วคลายออกมา เสียงหนักเล็กน้อย “รบกวนช่วยดูแลพ่อแม่ฉันหน่อย พวกท่านอายุเยอะแล้ว พ่อฉัน....เป็นหนึ่งที่มีชื่อเสียง ตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ฉันไม่เคยติดต่อกับทางบ้านเลย มีสิ่งนึ่งก็คือให้ทางสถานีตำรวจช่วยส่งจดหมาย ถ้าหากเธอมีเวลาก็ช่วยไปดูท่านให้หน่อย อย่าให้พวกท่านต้องมากังวลเพราะฉัน ต่อไป....ก็อยากให้ช่วยดูแลมันหน่อย”

จินต์ฟังทุกคำอย่างตั้งใจ เริ่มต้นรู้สึกเหมือนไม่มีอะไร ยิ่งฟังก็เหมือนรู้สึกว่ายิ่งยาก คิดอย่างรอบคอบแล้วกลับตกใจ บิดคิ้วเล็กน้อย “นัชชา ที่คุณพูดทั้งหมดนี้หมายความว่าไง ทำไมฉันเหมือนรู้สึกได้ว่าเธอจะไม่กลับมาอีกแล้ว....”

นัชชาที่วางมือไว้บนโต๊ะกุมไว้อย่างแน่น บนใบหน้าที่ยังคงสงบนิ่งอยู่ เธอดึงริมฝีปากล่าง “เป็นไปได้ยังไง คุณคิดมากไปแล้ว คงนานมากแล้วที่ไม่ได้ติดต่อกับทางบ้าน คิดแล้วในใจก็คงรู้สึกผิด”

น้ำเสียงของเธอไม่แน่นนัก จินต์มองแล้วมอง แม้ว่าเธอจะพึมพำกับตัวเองว่าเตชิตจะช่วยคดีฉบับนี้กับคุณ

“คุณวางใจได้ น้าอาทางนั่นยังมีฉัน ฉันก็คือลูกสาวคนที่สองของพวกเขา ถ้ามีเวลาฉันจะไปปลอบใจน้องชายคนที่สอง”

นัชชาซาบซึ้งใจ “ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆจินต์”

ทั้งสองพูดอะไรบางอย่างอีกครั้ง ไม่สายเกินไป การมาเยือนก็มีข้อบังคับ ที่จริงก็ไม่ควรให้เธอเข้ามา ข้อยกเว้นไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีที่จะอยู่ได้นาน

ก่อนออกไป จินต์เดินไปเป็นก้าวแล้วหันหลังกลับมา ก็เหมือนดูเขาอีกนิด นัชชากลัวตัวเองจะกลั้นไม่ไหว บังคับไม่หันหลังกลับ จนกระทั่งไม่มีเสียงด้านหลังอีก จนกว่าประตูด้านหลังจะปิดอีกครั้ง

เธอยังคงจ้องมองตัวเองที่ระบบควบคุม ก็เหมือนปกติที่ดูสมุดประชุม ประมาณยี่สิบกว่านาที พึ่งลุกออกจากห้องละไปเข้าห้องน้ำ

ทั้งห้องนี้ มีแต่ห้องน้ำนี้ที่ไม่มีระบบควบคุมก็เหมือนพื้นที่ส่วนตัว

ขั้นตอนของเธอมีความเสถียรมาก หันหลังปิดประตูแล้วก็รู้สึกโล่งใจมาก ในพื้นที่แคบ ด้านหลังที่พิมกับกำแพง ฝ่ามือของเธอที่มีเหงื่อเย็น

นิ้วสีขาวและละเอียดอ่อนเอากระดาษทดสอบออกจากกระเป๋า เธอถอดกระโปรงแล้วนั่งลงบนโถส้วม ในใจคิดว่าคงมีหมดล้านตัวที่กำลังเกาะ หนึ่งคำหนึ่งที่กินเนื้อเธอ คัน และปวดมาก ไหลเวียนของเลือดค่อยๆไปยังแขนขา

กังวล กลัว ความกระวนกระวาย ใจลอยไม่อยู่กับที่

อารมณ์เชิงลบทั้งหมดขอเธอไม่เพียงพอที่จะอธิบายอารมณ์ปัจจุบันของเธอ มันยากและนานที่จะรอ เวลาสั้นๆไม่กี่ชั่วโมง เธอรู้สึกเหมือนมันผ่านไปกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว

หยิก ในใจนับแล้วคิดว่าเวลาก็พอสมควรแล้ว เธอเอากระดาษทดสอบมา ตาก็ยังคงมองเพดานของห้องน้ำ

ไม่กล้ามอง มือที่จับกระดาษทดสอบนั้นเหมือนตะแกรง

“เหอะ.......ฮู.........” หายใจเข้าออกไม่รู้กี่รอบ เหงื่อที่หน้าผากออกมาเรื่อยๆ ในกระดูกเย็นมาก แต่ร่างกายรู้สึกเหมือนร้อน สลับร้อนและเย็นความรู้สึกของเธอเหมือนบวม ทรมานและทรมาน

ต้องดูตลอด ต้องเผชิญตลอด

เขากัดฟันไว้ หลับตาแล้วถือกระดาษมามองกับต่อหน้าของตัวเอง ดูสิ่งที่เนื้อหาที่แสดงด้านบน ทันใดสมองก็ว่างเปล่า.......

เหงื่อที่ด้านหลังไหลออกมาด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เธอเริ่มจะหายใจ ขาดออกซิเจนบ้าง

ในดวงตาที่ร้อนแรงนี้ ในช่วงเวลาที่สำคัญมากนี้—เธอท้องแล้ว