ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 268

ตอนที่268 จำคำที่เธอพูดวันนี้ไว้

เสียงเบาลง หมายเหตุวิสามัญ ไม่เพียงแต่เตชิตผู้พิพากษาและอัยการทุกคนมองเธอด้วยความที่น่ากลัว

ฉันไม่เคยเห็นข้อเสนอของศาล แต่ความขัดแย้งระหว่างศาลกับทนายความของฉันเป็นสิ่งแรก

หัวหน้าผู้พิพากษามองวัสดุในสายตาของเธอและไม่สามารถช่วย แต่ขมวดคิ้วได้ "โปรดอธิบายคำพูดอีกครั้งด้วยการสนับสนุนของหลักฐาน"

นัชชาไม่เคยกล้าหาญอะไรแบบนี้มาก่อน เธอรู้สึกเหมือนกุ้งตัวเล็ก ๆ ที่ถูกเนรเทศในทะเลลึก ก็รู้อยู่ว่ามันแก้ไขอะไรไม่ได้ “ฉันพูดว่า ฉันไม่ได้ฆ่าคน”

พูดย้ำเหมือนเดิม ไม่เพียง แต่ไม่ทำให้อ่อนแอเท่านั้น แต่ยังน่าเชื่อมากกว่าเดิม

เขาไม่ได้ฆ่าคน เธอรู้ชัดเจนมาก ตัวเองไม่ได้ทำผิด

สีหน้าท่าทางของเตชิตเปลี่ยน ไม่ใช่สิ่งที่เอยู่บนใบหน้า แต่มันเป็นเรื่องสิ่งที่แย่ เขามักจะเป็นคนที่เหมะที่สุดในศาล เขาไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป

สิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาในด้านที่ไม่สามารถควบคุมได้และเธอไม่ชอบความรู้สึกของการสูญเสียการควบคุม

เตชินยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้ผู้พิพากษาว่า "เราสมัครเพื่อเลื่อนเวลาสิบนาที ... "

“ไม่ต้อง” นัชชาพูดขึ้นมาทันที หน้าอกเป็นคลื่นถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดคุณจะเห็นไหล่ของเธอสั่นเล็กน้อยเธอหายใจลึก ๆ และทำให้เสียงของเธอราบรื่นที่สุด “ฉันรู้ว่าหลักฐานที่ฉันมีในมันไม่มากแต่ถึงอย่างไงฉันก็จะพูดด้วยบุคลิกและสุขภาพของฉันฉันไม่ได้ฆ่าใครเลยและฉันไม่ต้องการที่จะสังหารใครกับโศจิรัตน์ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวจ้องกับ ตั้งแต่ต้นจนจบฉันแค่ฉีดเพื่อบันทึกการฉีด

ก็คือพูให้รู้ ทีนาร์”

ตอนแรกก็ไปได้ด้วยดีแต่มีบางอย่างมาทำลาย ผู้พิพากษาก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เงยหน้าขึ้นแล้วมอง “นั่นเท่ากับการปฏิเสธการอ้างสิทธิ์ทนายความของเตชิต ใช่ไหม?

พูดจบ นัชชาก็เดินไปด้านหน้า สองคนก็อยู่ไม่ค่อยห่างกันสักเท่าไหร่ พวกเขาก็รู้ เมื่อพูดประโยคนี้ออกไปแล้วคดีทุกอย่างก็จะเปลี่ยน

นัชชารู้ว่าเธอไม่ต้องการที่จะเอาแต่ใจตัวเอง แต่ ...

เธอไม่ได้เปิดหน้าและมองผู้พิพากษาอย่างแน่นหนา "ใช่"

คุณมีหลักฐานสนับสนุนข้อสังเกตปัจจุบันของคุณหรือไม่?

เสียงเบาลง ในที่ขึ้นศาลนั่นเงียบมาก มือของนัชชาที่ด้านข้างของร่างกายนั้นเย็นและเกือบจะเหยียดออกเธอกัดหันไว้ ขนคิ้วนั้นแน่นมาก “ไม่มี”

หน้าตาคนดำเนินคดีเปลี่ยน ก้มหัวแล้วมองต่อหน้าของเธอนั่นไม่มีเอกสารอะไร เสียงเยาลง “กรุณานั่งลงแล้วพูด”

นัชชาเงยหัวขึ้น ไม่เคยก้มหน้าลง “ยุติธรรมและพอเพียงฉันไม่เคยทำอะไรที่ฉันไม่เคยทำฉันจะไม่ยอมรับและไม่ยอมรับผิด"

คุณมีคำอธิบายอื่น ๆ หรือไม่?

นัชชาส่ายหัวและในที่สุดก็ไม่ลืมเสียงสุภาพขอบคุณ "ไม่มีแล้ว ขอบคุณ

หลังจากการพูดจบลงไมค์ของเธอก็ถูกปิดและ นัชชามองดูเดสก์ท็อปต่อหน้าต่อตาของเธออย่างรอบคอบในความเป็นจริงความรู้สึกทั้งหมดได้รับผลกระทบจากเตชิตเธอนึกภาพผู้ชายคนนั้นแม้ว่าเธอจะไม่ได้มองเธอการแสดงออก

ถ้ามันไม่อยู่ในศาลเขาก็เต็มใจที่จะโยนเธอออกไป

นัชชาหัวราะ ฉันไม่ได้ดูที่อื่นจนกระทั่งคดีสิ้นสุดลงผลการตัดสินเป็นประจำอย่างไรก็ตามจากมุมมองของกระบวนการทั้งหมดความจริงที่ว่า นัชชาสามารถถูกสังหารได้ถูกกำหนดโดยทั่วไปและผลลัพธ์จะไม่แตกต่างกันมากนัก

เตชิตถือว่าคดีนี้เธอแม้มันไปแล้ว?

นัชชาไม่รู้ ก็คงไม่ถือหรอก ท้ายที่สุดเธอสนับสนุนว่าความไร้เดียงสาก็ควรจะได้ผลลัพธ์ที่เธอต้องการเช่นกัน

หลังจากไปศาลเป็นเรื่องปกติที่นิชชาจะถูกพาตัวไปคราวนี้ฉันต้องเริ่มต้นฉันใช้ความสัมพันธ์เพื่อดูเธอในห้องเล็ก ๆ มันแออัดมาก

“เพราะอะไร อืม? ผู้ชายคนนั้นมีอาการหนาวสั่นและหายใจไม่ออก หน้าตาเธอ มีความผิดหวังและความวิตกกังวลอย่างมาก “ฉันไม่เคยพูดกับเธอ อย่าเพิ่งพูด ต้องไม่ขัดแย้งกับคำพูดของฉัน เธอฟังมันไปถึงไหนแล้ว

ฉันฟังแล้ว นัชชาพิงอยู่ฝาผนัง แต่ฉันทำไม่ได้”

“เหอะ”เตชิตหัวเราะเบา ๆ และอารมณ์ที่ระงับไปสองสามวันกำลังจะหมดลงและเกือบจะยุบ "ตอนนี้คุณพอใจแล้วหรือยัง?"

ไม่พอใจ"นัชชาไม่ถูกบดบังเลย" พวกเธอจะตัดสินฉันมากขึ้นเท่านั้น"

เตชิตมองหน้าผู้หญิงตัวเล็กๆนี้ มองอย่างไม่คาดสายตา ความเกลียดชังไม่สามารถเอาชนะได้ด้วยความพยายามเพียงเล็กน้อยหรอแต่เธอเป็นมากกว่าคนอื่นและเธอก็หนักกว่าใคร "ทำไมคุณไม่ฟังฉันมานานฉันต้องตายในขั้นตอนนี้เหรอคุณ ... "

“ถ้าตามจากสิ่งที่เธอมาพูด ฉันคงจะตายใจมากกว่า “คดีจบลงแล้ว นัชชาสงบไปมากแล้ว ทรงทราบว่าต้องใช้กำลังมากแค่ไหนในการพูดว่าในศาลเธอแทบจะอดใจไม่ไหว

“เตชิต คนเราก็ต้องตายอยู่ดี ฉันไม่เคยกลัวตัวเองจะเจอปัญหาอะไร ฉันแค่อยากได้ความยุติธรรม “เธอยกมือขึ้นแล้ววางข้างใบหน้าใจรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา “ฉันรู้ว่าคุณใช้พลังงานและความพยายามอย่างมากในคดีนี้ ฉันหวังว่าเธอคงจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่ว่าฉันทำลายมันทั้งหมด แต่ทีนาร์เธอเป็นผู้ร้าย ... ”

“พอแล้ว” ชายผู้นั้นส่งเสียงต่ำเพื่อขัดจังหวะคำพูดของเธอ แทนที่เป็นสิ่งที่ดีที่สุด ทำไมถึงต้องแบบนี้ คุณรู้หรือไม่ว่าผลลัพธ์นี้มีผลกับคุณอย่างไรนัชชานี่ไม่ใช่ครอบครัวไม่มีขั้นตอนที่ต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง”

การใช้อารมณ์คืออะไร?“ คำพูดนั้นตกไปอยู่ในหูของนัชชา เธอต้องการหัวเราะ” คุณพูดว่าฉันหยิ่งเหรอ?”"

การยืนกรานของเธอหัวใจของเธอสิ่งต่าง ๆ ของเธอในเรื่องนี้เธอใช้เพียงสี่คำดังกล่าวเพื่อปฏิเสธเธออย่างสมบูรณ์

ชูมือยกของนัชชานั่นถูกวางอีกครั้งในขณะนี้ไม่มีอะไรในใจที่จะพูดอะไร

เธอรู้สึกว่าเธอถูกดูถูก ดังนั้นมันไม่สำคัญ

“อย่ามองฉันแบบนี้ เตชิตไม่สามารถยอมรับสายตาที่เสียใจได้และเธอเป็นห่วงอย่างมากว่าเธอไม่มีเหตุผลจากพฤติกรรมที่ไม่ได้เตรียมตัวไว้ของเธอ "ผลลัพธ์ทั้งหมดนี้เกิดจากการเอาแต่ใจของคุณ"

“ฉันยอมรับ.......” นัชชาหัวเราะ ห้องที่เงียบสงบดูร้อนอบอ้าวรอยยิ้มนั้นโตจากเล็กไปใหญ่แล้วก็หายเข้าไปในหูอีกครั้งการเยาะเย้ยดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความแน่วแน่และความเกลียดชัง

การไว้ทุกข์นั้นยิ่งใหญ่กว่าความตายของหัวใจ ณ เวลานี้เธอเป็นความจริง จริงๆ และเธอก็เสียชีวิตจากหัวใจนี้อย่างสิ้นเชิง

“สายตาของเธอนั่นเต็มไปด้วยน้ำตา การเผาไหม้ด้วยความเปราะบางแตกหักง่าย รอยยิ้มบนริมฝีปากที่มีรอยแตกของเธอถูกรบกวน “เตชิต จำคำพูดวันนี้ที่เธอพูดไว้”