ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 278

ตอนที่278ชีวิตและความตาย

คุณปรัณมองลงไปยื่นมือไปจับเขาไว้“คุณชิตคุณมีสติหน่อยฉันรู้ว่าคุณต้องการหานัชชาแต่นักดับเพลิงก็มีแบบแผนของนักดับเพลิงอยู่ฉันจะให้ชนัยนำคนของตัวเองมาเพิ่มทีหลังคุณอยากหานานแค่ไหนก็ได้”

เตชิตไม่ฟังอะไรเลยรู้แค่วางถ้าถอดใจตอนนี้นัชชาคงต้องอยู่ที่นี่ตัวคนเดียวเขาไม่อยาก

“คุณฟังนะ”มองดูลักษณ์ที่ไม่มีจิตวิญญาณของเขาเขาจับที่เข้าที่คอเสื้อ“ตอนนี้คุณมาจับผู้ชายคนนี้ไว้เมื่อกี้เขาเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงกับเปลวไฟเพื่อไปช่วยนัชชาคุณไม่ควรทำแบบนี้กับเขาเข้าใจไหม”

พูดเกี่ยวกับนัชชาเตชิตค่อยใจเย็นลงเรี่ยวแรงบนมือค่อยอ่อนแรงลงก็เหมือนการหาทางออกไม่ได้คุณปรัณดึงหัวหน้าดับเพลิงไปอีกทางตะโกดพูด“พวกคุณรวบรวมทีมเลย”

“โอเค”นักดับเพลิงตอบตกลงขอบคุณคุณปรัน

พูดจบเขามองเห็นสร้อยคอที่มือของเตชิตมันคือสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่ในที่เกิดเหตุเขามีความลังเลใจเล็กน้อย“สร้อยคอนี้”

คุณปรัณยกมือขึ้นแล้วหยุดเสียงของเขา“สร้อยเส้นนี้เก็บไว้ให้เขานะ

มันคือสิ่งที่ท้ายที่เหลืออยู่ของที่เกี่ยวกับนัชชาก็มีแค่นี้ไม่อยากสูญเสียไปอีกแล้ว”

หัวหน้าดับเพลิงไม่ได้บังคับพยักหน้าแล้วเดินจากไป

เสียงสัญญาณเตือนไฟไหม้ค่อยๆจางหายไปและทั้งหมดในหนึ่งคืนก็ค่อยๆจางหายไป

สายลมพัดผ่านสถานที่มีสภาพปรักหักพังโชคดีที่ยังช่วงกลางคืนมันเป็นเพียงส่วนน้อยที่สามารถครอบคลุมชีวิตและความตาย

เตชิตค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองแม่น้ำคูเมืองที่คดเคี้ยวไม่มีใครผ่านมาทางนี้แม่น้ำสีดำและชิ้นส่วนของรถยนต์ที่ถูกทิ้งไว้ตรงนั้นเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังบอกว่าทำไมนัชชาถึงหายไปถูกพวกเขาทำให้หล่น

ดวงตาของเตชิตค่อยๆเปลี่ยนไปในทางน่ากลัวร่างกายที่ไหม้เกรียมเป็นสีดำถูกเอาขึ้นมาไม่มีความงามของอดีตและชีวิตเหลือเพียงความเยือกเย็น

เมื่อเตชิตเห็นเข้าก็เดินถอยหลังไปหนึ่งก้าวเกือบยืนไม่อยู่เรี่ยวแรงที่เหลือเขากำสร้อยคอในมือแน่น

คุณปรันเป็นห่วงเขาในสภาพตอนนี้“ฉันจะฉีดยานอนหลับให้คุณ”

เตชิตไม่พูดอะไรแน่นอนว่าเขากำลังจะสูญเสียการทำงานของร่างกายแค่มีเพียงคนเอ่ยถึงชื่อนัชชาเขาก็สามารถมีสติขึ้นมาได้

ปรัณบอกให้ทุกคนเร่งมือขึ้นหน่อยสั่งให้เอากล่องยามาการฆ่าเชื้อหาเส้นเลือดเข็มฉีดยาลมหายใจคนที่โดนฉีดยาเหมือนคนไร้ความรู้สึก

นี่เป็นยาที่โรงพยาบาลทำขึ้นมาเองการทำหน้าที่ของมันน้อยมากไม่เหมือนยารักษาทั่วไปก็เหมือนกับว่าให้มนุษย์เราได้รับการบรรเทา

หลังจากที่ฉีดยาเสร็จเข็มฉีดยาในมือของคุณปรันถูกเก็บเข้าไปในกล่องพูดกับพยาบาลว่า“พวกคุณกลับไปก่อนนะที่เกิดเหตุได้เงียบสงบลงแล้วแค่เขาได้อยู่ที่ก็เพียงพอแล้ว”

ทีมแพทย์ก็ค่อยๆกลับไปความน่ากลัวของภาวะซึมเศร้าเหมือนเพิ่งผ่านไปไม่นานชนัยพาคนมาถึง

รถยนต์คันสีดำของพยาบาลขนาดใหญ่มา5คันและยังมีรถ1คันที่แยกต่างหากรถได้จอดไว้ที่ข้างถนนประตูรถเปิดออกใส่ชุดป้องกันสีดำแล้วเดินลงมา

ชนัยใส่เสื้อกำมะหยี่สีแดงเข้มคอVดูหยิ่งมากกระดูกไหปลาร้าถูกเปิดครึ่งหนึ่งเท่านั้นเช่นใบหน้าที่สวมชุดนี้มาเพราะรู้สึกเป็นกังวลยังรู้สึกว่าสีไม่เหมาะสมเลยเอาเสื้อสีเมาห่อคุลม