ตอนที่285ความจริงที่เข้าใจอย่างถ่องแท้
เตชิตปิดตาทั้งสองข้างแน่นน้ำเสียงสั่นไหว“ฉันคิดว่าจะรอเธอไม่ไหวซะแล้ว”
ลมหายใจของหญิงสาวขาดหายเป็นห้วงๆแต่ว่าเธอกลับไม่ผลักไสเขาออกไปและเอ่ยปากออกไปอย่างเนิบๆ“ไม่หรอกเธอก็เห็นว่าฉันกลับมาแล้วไม่ใช่เหรอหลังจากนี้ก็จะมีแค่พวกเราสองคนไม่มีคนอื่นมายุ่มย่ามได้ดีไหม?”
ดูเหมือนว่ามันยังไม่พอเธอพูดซ้ำอีกรอบ“เธอวางใจเถอะจะมีเพียงแค่พวกเราสองคน”
เตชิตสะดุ้งผวากับประโยคนี้อย่างเห็นได้ชัดนัชชาของเขาแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยพูดแบบนี้แต่ก่อนล้วนไม่เน้นอะไรแบบนี้ยิ่งคิดแทบประดาตายกว่าเดิมแสดงความรู้สึกเห็นแก่ตัวออกมาที่สุด
นี่ไม่ใช่นัชชาของเขา
เตชิตเบิกตากว้างผลักหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดออกไปอย่างทารุณหลังมือของเขากดเปิดสวิตซ์โคมไฟระย้าเสียงดัง‘ปัง’ห้องรับแขกกว้างใหญ่นี้พริบตาเดียวก็เต็มไปด้วยแสงไฟสว่างกระทบตาทำให้เขามองเห็นคนชัดเจนขึ้นมา
ทีนาร์ไม่ได้เตรียมป้องกันตัวไว้เธอถูกเขาผลักล้มถอยไปด้านหลังสองสามก้าวสุดท้ายกระแทกกับขั้นบันใดระหว่างห้องรับแขกเธอมองดูชายหนุ่มที่สร่างเมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจตะลึงพรึงเพริดจิตใจที่สกปรกโสมมนั้นถูกเปิดเผยออกมาอย่างหมดเปลือก
“อาอาชิตทำไมเธอ……”
ได้ยินเสียงของเธอมองเห็นใบหน้านี้ทำให้เตชิตเหมือนกับกินแมลงวันเข้าไปรู้สึกกระอักกระอ่วนใจการปรากฏตัวของเธอทำให้เขารับไม่ได้การจากไปของนัชชามีสาเหตุมาจากเธอมันเป็นเพราะว่าเธอ
“เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”ชายหนุ่มขมวดหัวคิ้วด้วยความรังเกียจถึงแม้ว่าเสื้อนอกของเธอจะถูกถอดทิ้งไปแล้วมองเห็นแววตาของเธอราวกับมองเห็นขยะที่น่าขยะแขยง“สกปรก!”
สกปรกเหรอ?
เดิมทีทีนาร์ที่หน้าซีดๆนั้นก็ยิ่งเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้เลยเธอเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลค่ำนี้จึงมาที่นี่ก็ถูกเขาปฏิบัตกับเธอเช่นนี้ถึงแม้ว่าจะรู้นานมาแล้วว่าภายในใจของเตชิตเบื่อหน่ายรำคาญเธอแต่ทว่าคำว่า‘สกปรก’สายตาช่างทำร้ายคนเกินไปหน่อย
แต่ว่าทีนาร์สงบอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วมีอะไรที่จะทำให้เธอดีใจไปกว่าเรื่องที่นัชชาตายไปแล้ว?นับจากครู่นั้นที่ได้รับทราบข่าวนี้เธอก็ดีใจจนควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้นึกไปถึงหญิงสาวต่ำต้อยคนนั้นที่ไม่สามารถตามขวางระหว่างเธอกับเตชิตได้อีกแล้วเธอก็ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่สามารถอดทนต่อไปได้
“ฉันคิดถึงเธอมากได้ยินว่าระยะนี้สภาพร่างกายเธอไม่ค่อยดีตอนกลางคืนมักจะกลับไปดื่มเหล้าเลยอยากที่จะมาดูเธอ”ทีนาร์นั่งคุกเข่าลงไปบนพื้นมองมาทางเขาด้วยอากัปกิริยาที่น่าสงสารและโศกเศร้าเสียใจอย่างยิ่ง
แต่เตชินรู้แล้วว่าเธอไม่น่าสงสารสักนิดถ้าหากว่าเธอกลัวตนเองจริงๆตอนเดินเข้ามาในห้องก็คงไม่เปล่งเสียงใดๆออกมา
ในที่สุดแล้วเป็นเขาเองที่ก่อนหน้านั้นปล่อยให้เธอกระทำความผิดโดยไม่ห้ามปรามให้เธอยึดตนเองไว้โดยที่ไม่ทำอะไรเลยละเมิดเข้ามาในเส้นของเขาอยู่ไม่หยุด
ฤทธิ์เหล้าทำให้โง่เขลาเบาปัญหาเมื่อเจอใบหน้านี้ก็สร่างเมาไปแล้วครึ่งหนึ่งชายหนุ่มกวาดสายตามองแรงเห็นหัวคิ้วที่แสดงถึงการควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ให้แสดงความรู้สึกออกมาเอ่ยปากขึ้นมาอีกครั้งน้ำเสียงที่ทำให้รู้สึกอึดอัดนั้นยิ่งหนาวขึ้นมาราวกับไม่กี่องศาเอง“ให้โอกาสก่อนที่ฉันจะโกรธออกไปซะดีๆ”
เค้าพูดกับเธอผู้ซึ่งสวมรอยเป็นนัชชาคนที่ไปแตะต้องเส้นของเขาเข้าแล้ว
ทีนาร์คิดไม่ถึงว่าเค้าจะพูดเด็ดขาดเช่นนี้พยุงตัวเองลุกจากพื้นด้วยอาการสั่นงกๆเงิ่นในตอนนั้นเธอแสร้งทำเป็นล้มลงน่าเสียดายที่ชายหนุ่มตรงหน้านั้นหนักแน่นราวกับหินผาจะช่วยเธอที่อยู่ต่อหน้าสักนิดก็ไม่มี
เธอฝืนใจลุกขึ้นมาจากพื้น“ขอโทษฉันไม่อยากรบกวนเธอเลยฉันรู้ว่าระยะนี้เธอมีสภาพจิตใจที่ไม่ปกติแต่ตามจริงแล้วฉันเป็นห่วงเธอมากเกินไปและก็คิดถึงเธอมากไปจอร์จบอกว่าฉันสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้วดังนั้นฉันจึง……”
“นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เธอควรจะมา”สายตาชายหนุ่มเย็นเฉียบจ้องเขม็งมายังเธอจนรู้สึกครั่นคร้ามหนาวๆร้อนๆ
ทีนาร์ถูกเค้ามองจนใจรู้สึกชากัดฟันเดินไปข้างหน้าเค้าพูดเสียงเจื้อยแจ้ว“อาชิตเธอไม่ยินดีฉันก็จะไปแล้วแต่คนตายฟื้นคืนมาไม่ได้เรื่องที่เป็นอดีตก็ปล่อยให้มันเป็นอดีตเถอะหลังจากนี้ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเองดูแลเธออย่างดีเรื่องที่นัชชาสามารถทำได้ฉันก็สามารถทำได้เหมือนกันอาจจะดีกว่าเค้าด้วยซ้ำไป!”
“ดีกว่า?”เตชิตเงยหน้ากำหมัดทุบลงไปบนฝาผนังข้างๆใบหน้าหญิงสาวอย่างโหดเหี้ยมหมัดที่โหดร้ายนั้นพัดฟรึ่บไปพร้อมกับลมณวินาทีนั้นเสียงดัง‘โครม’ขึ้นมาอย่างน่าหดหู่ใจในบรรยากาศที่น่าตกใจนัยน์ตาลึกคู่นั้นเต็มไปด้วยแสงเพลิงแห่งความโกรธแค้นที่ไม่สามารถระงับไว้ได้เสียงกัดฟันกรอดๆดังออกมา“ใครอนุญาตให้เธอพูดว่าเค้าตายแล้วฮึ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...