ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 288

ตอนที่288ทีนาห์ถูกตัดสินโทษประหาร

ปณิตาถูกจับกุมทีนาร์ก็ถูกล่ามโซ่ตรวนเข้าตะรางไปใช้เวลาในการสอบสวนไม่นานทีนาร์ก็สารภาพอย่างรวดเร็วกับเรื่องราวทั้งหมด

และทีนาร์นั้นจากเริ่มต้นจนจบล้วนใส่ร้ายล้วนโกหกพกลมธาตุแท้ในจิตใจของเธอมันเข้มแข็งอย่างที่คนทั้งหมดล้วนคิดไม่ถึงแม้แต่เครื่องวัดความเท็จล้วนทำอะไรเธอไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

เธอสำนึกบาปในเรื่องที่ทำไว้มากมายส่วนมากกระทำเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยความไม่รู้สึกอะไรเบิกตากว้างพูดโกหกโดยที่ภายในใจหวั่นไหวนิดเดียว

ใครๆล้วนคิดไม่ถึงว่าคดีที่มีช่องบุกทะลวงได้คือชวิศชายหนุ่มคนนั้นนำยาพิษDH23ที่ผลิตด้วยมือตัวเองออกมาถือเป็นศาสตราจารย์มหาลัยในเครือของโรงพยาบาลริสุทธ์ของเมืองJเรื่องนี้เพียงพอที่จะทำให้เค้าตกลงมาจากแท่นอันสูงส่งนั้นได้

คดีนี้ดำเนินรุดหน้าอย่างรวดเร็วทีนาร์ไม่คาดคิดสักนิดว่าจะได้รับโทษประหารและคำพิพากษาของทีนาร์กลับมีคำตัดสินลงมาช้าทุกคนล้วนรอคำพูดจากเตชิตจนกระทั่งถึงวันยุติคดี

ไมมีอะไรจะเทียบกับการบอกลาผู้รับผิดชอบคดีด้วยความใจเย็นทั้งหมดล้วนปฏิบัติตามผลลัพธ์ที่สิ้นสุดยึดตามขบวนการปกติ

ทีนาร์ถูกตัดสินโทษประหารเตชิตไม่มีทางที่จะเบิกตามองดูเธอตายไปได้นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาอับอายใจต่อผู้เฒ่าคนที่สองของตระกูลตันวิรัชแต่เขาไม่ปล่อยเธอไปเด็ดขาดทั้งหมดที่เธอทำจนกระทั่งถึงตอนนี้ล้วนไม่สำนึกผิดแม้แต่น้อยเธอไม่สมควรที่จะได้รับการอภัยให้

ทีนาร์ถูกหย่อนโทษลงมาเหลือแค่จำคุกตลอดชีวิตเตชิตจัดการให้เธออยู่ในคุกส่วนตัวรักษาโรคตามเดิมแต่กลับไม่ใช่จอร์จแต่เปลี่ยนเป็นทีมอื่น

แต่เรื่องเหล่านี้สำหรับทีนาร์นั้นล้วนไม่มีความหมายใดใดเธอเพียงแต่ย้ายจากกรงขังแห่งหนึ่งไปยังกรงขังอีกแห่งหนึ่งและภายในกรงขังนี้ก็ไม่มีเตชิตอยู่

เธอยื่นขอไม่หยุดให้เตชิตมาเยี่ยมเธอบ้างแต่ว่าสุดท้ายแล้วกลับไร้วี่แววใดใด

ชายคนนั้นไม่มาแล้ว

เมื่อตระหนักมาถึงตรงนี้ร่างกายของทีนาร์ตรงบริเวณดวงตาพบว่ามีความเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วแรกเริ่มเธอยังอาศัยความโชคดีหวังมากเหลือเกินว่าภายหลังที่รู้สภาพของเธอเตชิตจะมาเยี่ยมเธอ

แต่ทว่ากลับไม่มีไม่มีผู้ใดเลยที่จะมาเยี่ยมเธอเหมือนกับถูกลืมชีวิตที่เงียบเชียบไม่เท่ากับรอคอยความตายในพื้นที่ชื้นและแคบอย่างนี้

ใครๆล้วนคิดไม่ถึงว่าคืนวันหนึ่งหลังจากหกเดือนให้หลังทีนาร์ฆ่าตัวตายในคุกแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายก่อนที่เธอจะจากไปณตอนนั้นเธอกำลังคิดอะไรอยู่เหมือนกับว่าไม่มีใครรู้ว่าตอนที่เธอกินข้าวนั้นได้แอบนำมีดแหลมซ่อนเข้ามาในแขนเสื้ออย่างลับๆ

หญิงสาวผู้สร้างความยุ่งยากและความขัดแย้งมานับไม่ถ้วนในที่สุดก็ได้จากโลกนี้ไปแล้วใช้วิธีกรีดข้อมืออย่างน่าเวทนาเพื่อนำไปสู่จุดจบของชีวิต

เธอพูดไว้ไม่มีผิดชั่วชีวิตเธอนั้นความรู้สึกทั้งหมดที่มีล้วนมาจากชายผู้มีนามว่าเตชิตถ้าหากว่าโลกของเธอไม่มีเขาแล้วชีวิตที่เหลืออยู่ก็ไม่มีความหมายใดใด

ความรักที่บิดเบี้ยวอย่างนี้เธอก็ยังรักษามันไว้ได้ชั่วชีวิตแม้กระทั่งห้วงชีวิตสุดท้ายที่เดินเข้าสู่ความตาย

ตอนที่ได้ยินข่าวนี้เตชิตกำลังสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงช่วงเวลานั้นตรงกับปลายฤดูร้อนภายในบริเวณบ้านกิ่งก้านของต้นไม้กำลังแตกยอดเขียวชอุ่มเจริญงออกงามทั้งหมดล้วนเต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิตที่ทำให้ภายในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความเปล่าเปลี่ยว

ทีนาร์ตายแล้วเมื่อได้ยินข่าวนี้แม้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะรู้มีความคิดอย่างไรรู้สึกชานิดหน่อยราวกับตอนอวสานที่เมื่อเร็วๆนี้เขาได้คาดคะเนไว้บ้างแล้ว

ในฉากความสัมพันธ์ที่เธอไล่ติดตามฉันเขาถือว่าเป็นผู้ริเริ่มความจริงที่ถูกคนตามจับความเคลื่อนไหวแต่ไหนแต่ไรมามาล้วนไม่เคยมองหญิงสาวผู้นั้นชัดเจนสักที

พิธีศพที่จัดการอย่างเรียบง่ายเรื่องในอดีตแต่ละฉากล้วนมลายหายไปหมดสิ้นไม่ว่าจะเป็นทั้งความรังเกียจขยะแขยงทั้งแค้นใจคำนึงหาหรือว่าในพริบตาเดียวดูเหมือนความปิติยินดีและตลกขบขันเหล่านั้นจะกลายสภาพเป็นฟองล่องลอยหายไป

คนตายแล้วไม่อาจฟื้นคืนมาได้ละครตลกฉากนี้ในที่สุดก็ต้องอวสาน

……

อีกซีกหนึ่งของมหาสมุทรนัชชาได้รับทราบข่าวว่าทีนาร์ตายแล้วจากชนุดมที่เป็นคนแจ้งเธอเองเวลาที่เกิดเรื่องนั้นก็ล่วงเลยผ่านมาสองวันแล้ว

หญิงสาวผู้นั้นทำให้เส้นระหว่างความเป็นความตายของเธอหลายครั้งหมุนเวียนไปมาเมื่อเธอมาตายแบบนี้แล้ว

นัชชาไม่รู้ว่าตัวเองควรจะรู้สึกเช่นไรเธอไม่รู้สึกเจ็บปวดและก็ไม่มีความรู้สึกเสียดายจนกระทั่งภายหลังได้แก้แค้นไปบ้างความรู้สึกเหล่านั้นล้วนหายไปหมดอย่างรวดเร็วแล้วมันเพียงแค่สงบในหัวกลัดกลุ้มเบื่อหน่ายบ้าง

เธอไม่เคยคิดว่าทีนาร์จะตายง่ายเช่นนี้ใช้วิธีฆ่าตัวตายภายในใจเธอนั้นหญิงสาวที่มีความอำมหิตในทุกวิถีทางแบบนั้นถึงในวินาทีสุดท้ายของชีวิตก็ตามเธอยังสู้อย่างสุดชีวิตด้วยพลังทั้งหมดเพื่อให้ตัวเองได้ในสิ่งที่ต้องการ

แต่มันกลับไม่มีอีกแล้วหญิงสาวผู้ยืนกรานในสติสัมปชัญญะที่ไม่รู้แจ้งอย่างนี้ฆ่าตัวตายแล้ว

ทันใดนัชชาก็เข้าใจอยู่เรื่องหนึ่งเดิมทีนั้นทุกๆคนบนโลกใบนี้ล้วนมีสิ่งที่ตัวเองอ่อนแอรับมันไม่ไหวไม่มีใครเข้มแข็งได้ถึงจะเป็นคนที่เห็นแก่ตัวและชั่วร้ายก็ตาม

ชนุดมเห็นเธอมองไปนอกหน้าต่างด้วยท่าทางเหม่อลอยจึงเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆถือผ้าขนแกะบางๆผืนหนึ่งติดมือไปคลุมลงบนบ่าของเธอ“ไม่ต้องคิดมากนอนพักสักนิดเถอะ”

ตอนนี้เธอตั้งท้องใกล้จะแปดเดือนแล้วใกล้ถึงเวลาจะคลอดแล้วในบ้านเชิญคนดูแลคนไข้มาอีกไม่กี่วันก็ต้องไปโรงพยาบาลเตรียมตัวคลอดคิดมากไปจะมีประโยชน์กับร่างกายสักนิดไหมก็ไม่มี

นัชชาหลุบตาลงต่ำทอดสายตาดูท้องที่นูนขึ้นมาของตัวเองในเวลาที่ผ่านมานั้นท้องน้อยที่แบนราบตอนนี้นูนขึ้นมากลมๆแล้ว

รับภาระกับน้ำหนักและร่างกายที่เพิ่มขึ้นในแต่ละวันจนทำให้มีสภาพข้อเท้าบวมเป่งออกมานิ้วมือกดอะไรก็ยิ่งเว้าลึกลงไปร่างกายอ้วนฉุขึ้นมาก

ปฏิริยาตอบสนองจากการตั้งครรภ์ของเธอมีมากทีเดียวเวลากินข้าวทุกวันก็ทรมานโดยเฉพาะช่วงเวลาสามถึงหกเดือนแทบจะพึ่งกลูโคสและยังฉีดยาบำรุงอาหารหลายอย่างอีกด้วย

ร่างกายที่ตั้งครรภ์ไม่สามารถทำงานได้เพราะฉะนั้นรายได้ทั้งหมดล้วนมาจากแรงสนับสนุนจากชนุดมดังนี้นัชชาเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับชายหนุ่มนี้ในใจก็ไม่กล้าเงยหน้ามองเขา

เวลาครึ่งปีที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันนัชชาเข้าใจบางส่วนของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามากแล้วเค้าลึกลับมากแต่ก็เป็นสุภาพบุรุษแน่นอนเวลาที่เธอตกทุกข์ได้ยากเช่นนี้ก็ไม่คุกคามหรือต้องการอยากได้อะไรพวกเค้ามีเวลาที่พบเจอกันน้อยมากหนึ่งอาทิตย์พบสองครั้งส่วนใหญ่จะอยู่ด้วยกันในวันหยุดสุดสัปดาห์เวลาอื่นเค้าอยู่ในช่วงไปดูงานทั้งที่มีความหมายและไม่มีความหมายมีระยะห่างในการรักษาความปลอดภัยทั้งไม่ล่วงเกินต่อเธอ

ยามว่างที่ไม่มีเรื่องอะไรเธอก็จะพลิกอ่านหนังสือด้านกฎหมายภายหลังจากที่เธอเตรียมคลอดก็จะไปสอบใบคุณวุฒิทนายความทางฝั่งอังกฤษ

ความคุ้มค่าในความโชคดีนี้คือภายในความทรมานนี้เธอรอคอยเวลาที่จะได้เจอหน้าลูกน้อยคิดถึงคนนั้นน้อยลงแวบเข้ามาในสมองบ้างในบางคราแต่ก็เพียงชั่วแวบเดียว

“ขอบคุณนะชนุดม”นัชชาพูดอย่างจริงจังมากในส่วนลึกของหัวใจรู้สึกซาบซึ้งจริงๆ

ชายหนุ่มยืนอยู่ข้างกายเธอมองลงมาจากมุมนี้ผิวของหญิงสาวดีมากจริงๆขาวผ่องเปราะบางอาจจะมีสาเหตุมาจากตั้งครรภ์ด้วยเลยดูออกว่าเธอนั้นยิ่งมีน้ำมีนวลมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนมีความอิ่มเอิบทั้งละเอียดเกลี้ยงเกลาผมที่รั้งไว้หลังศีรษะปรากฏเชือกยาวออกมาระหว่างคอและอวัยวะทั้งห้าบนใบหน้าก็เนียนผ่องและละเอียดอ่อนชนุดมเจอหญิงตั้งครรภ์ที่สวยที่สุดแล้ว

เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่กล้าใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับเธอทุกวันกลัวตัวเองอดใจไม่ไหวทำอะไรเหล่านั้นลงไปเขาออกไปดูงานยุ่งกับการทำงานเปลี่ยนความสนใจของตัวเอง

ดีล่ะเขาคือคนที่ต้องใช้พลังเข้มแข็งอย่างมากในการควบคุมสติอารมณ์

“รออีกสองวันฉันจะให้คนไปส่งเธอที่โรงพยาบาลเตรียมตัวคลอดเธอสงบใจไว้ไม่ต้องคิดอย่างอื่น”เค้าชี้แจงเสียงเบาๆฟังเสียงนั้นที่ไม่มีความร้อนรนอยู่ภายในใจสักนิดเลย

นัชชายกมือลูบหน้าท้องที่กลมนูนนั้นสายตาหันมองออกไปไกลพึมพำด้วยความลังเลใจอยู่เป็นนานเธอก็เอ่ยปากด้วยอาการลำคอตีบตันขึ้นมา“เด็กคนนี้เพราะว่ามีเธอถึงมีโอกาสออกมาลืมตาดูโลกทั้งชีวิตนี้เค้าไม่ลืมเธออย่างแน่นอน”

เธอพูดออกมาด้วยความซาบซึ้งใจอย่างยิ่งหัวใจของชนุดมคล้ายกับถูกยึดไว้กลับคันขึ้นมาเสียด้วยซ้ำ

ชายหนุ่มไม่มีเสียงขยับปากใดใดนัยน์ตากระเพื่อมขึ้นด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจ“สำหรับฉันนั้นเพื่อเธอแล้วจึงช่วยชีวิตเค้าเอาไว้ขอบคุณฉันก็ไม่เท่ากับขอบคุณตัวเธอเอง”

นัชชาตาแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างเงียบๆชีวิตต่างบ้านต่างเมืองที่ต้องอยู่ลำพังทนต่อรสชาติชีวิตทั้งหมดนั้นมันกลับไม่ง่ายเลยที่จะรับมือได้ประโยคนี้ของชนุดมเหมือนกับมีกระแสความอบอุ่นไหลเข้าไปภายในจิตใจของเธอเหมาะเจาะกับใจดวงนี้ที่มันไม่สงบและมีรอยยับย่น

หวังอย่างยิ่งว่าจะนำความความโชคดีทั้งหมดของเธอนั้นประทานให้แก่เด็กคนนี้ให้เค้าเกิดมาบนโลกนี้โดยสวัสดิภาพและแข็งแรง