ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 289

ตอนที่289ลูกน้อยลืมตาดูโลก

นัชชาประสบเคราะห์กรรมและทรมานอยู่ในต่างแดนทั้งหมดนี้เตชิตล้วนคิดไม่ถึงร่างกายของเขาเสื่อมโทรมเริ่มพึ่งแอลกอฮอร์ทำให้ตัวเองไร้ความรู้สึกเวลาที่เนิ่นนานล้วนไม่ได้ใช้ทำอะไรเพียงแค่ใช้ชีวิตด้วยความทรมาน

ในหมู่ผู้คนปรัณทอดสายตามองเค้าที่ท้อถอยและไร้เรี่ยวแรงลงเตชิตแต่ก่อนนั้นถึงแม้จะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกมีแต่คำพูดน้อยนิดแต่ทว่าลึกๆภายในใจกลับมีไฟแผดเผาตั้งแต่หลังจากที่นัชชาหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอยชายหนุ่มคนนี้ในที่สุดก็เปลี่ยนไปภายในจิตใจของเขาแสดงออกมาว่าเบื่อโลก

เขาเกลียดโลกใบนี้ที่ที่นำมาซึ่งเขาผู้ที่เคยอ้างว่าหยิ่งยโสอย่างที่สุดเหมือนกันกับกฎหมาย

ทุกคนโน้มน้าวเขาไปก็ไม่มีประโยชน์อุปสรรคนี้มีเพียงเขาเองที่ทนทรมานยันกายเอาไว้ได้

ครึ่งปีที่ผ่านมาเตชิตไปบริษัทนับครั้งได้วันหนึ่งตอนเช้าเขากลับรีบมาที่ห้องทำงานธนัทกำลังดูตารางและจัดการงานอยู่เจอเค้าเดินเข้ามาก็แสดงอาการตะลึงพรึงเพริดครั้นแล้วก็ยืนด้วยความดีใจออกมาต้อนรับเค้า“ในที่สุดนายก็มาแล้ว”

เขาคิดว่าเตชิตคิดได้แล้วยอมกลับมาทำงานที่บริษัทเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

คิดไม่ถึงว่าเค้าต้องอ้าปากค้างตกใจออกมา“ฉันวางแผนที่จะลาออกจากวงการทนายวันนี้ตอนเที่ยงคงจะมีผลออกมา”

“อะไรนะ？！”ธนัทเคยเห็นผู้มีตำแหน่งทางสังคมที่ยิ่งใหญ่มาก่อนได้ยินเค้าพูดด้วยความตกตะลึงเสียใจ“อาชิตนาย……นายพูดอะไร？”

“ออกจากวงการทนายหลังจากนี้สิ่งของเล็กๆน้อยๆที่เกี่ยวข้องกับมันฉันล้วนไม่อยากแตะต้องอีกแล้ว”เขาต้องการห่างจากสภาพแวดล้อมแบบนี้มิฉะนั้นแล้วชั่วชีวิตนี้คงจะแค้นใจตัวเอง

เขาเชื่อในกฎหมายที่สุดจนช่วยเหลือคนมาไม่น้อยแต่กลับป้ายความผิดใส่หญิงสาวผู้เป็นที่รักที่สุดของตัวเองในชีวิตของเขานี้ไม่สามารถรับมันในสภาพเบาๆได้

ธนัทเห็นเขามีความคิดแน่วแน่เด็ดขาดอดไม่ได้ที่จะใช้มือสองข้างบิดหัวคิ้ว“อาชิตนายสงบสติอารมณ์สักนิดบริษัทจากที่ก่อตั้งมาจนถึงตอนนี้เริ่มมาจากน้ำมือของนายและฉันที่นำมันมาจนถึงทุกวันนี้ตอนนี้นายจะจากบริษัทไปแล้วจะทำอย่างไรกันดีล่ะฉันจะทำอย่างไรดี？”

“นายทำได้นะ”เตชิตทั้งอยากและไม่อยากพูดมันออกมานัยน์ตาที่มืดมนเหมือนเขียนบอกว่าตัดเยื่อใยไปแล้ว“บริษัทมีนายก็ไม่มีปัญหาแล้วหลิวเฉิงก็ไม่เลวนะรอฉันจากไปก่อนก็สามารถให้เค้าขึ้นมาช่วยเธอได้”

ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ออกมาแสดงว่าเขาคิดมาดีแล้ว

เวลานี้ในฉับพลันที่ธนัทไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดีเตชิตตัดสินใจทำแบบที่เขาคาดไม่ถึงนี้แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้วันที่ชายหนุ่มลาออกจากวงการทนายไปจากอาชีพที่เค้าเคยรักมันที่สุด

เมื่อเริ่มเสร็จสิ้นในการศึกษาเค้าภูมิใจมันมากมั่นใจอย่างยิ่งที่จะเหยียบไปบนเส้นทางนี้ก่อนหน้านั้นมีลมคลื่นใหญ่ซัดสาดเรื่องที่เป็นอุปสรรคยากลำบากล้วนไม่เคยจู่โจมทำร้ายเค้าได้แต่ทว่าตอนนี้……

ธนัทสูดหายใจลึก“อาชิตฉันรู้ว่าในใจของเธอยังเสียใจอยู่มีบางคำพูดที่ถือว่าคนนอกอย่างฉันอาจจะไม่สมควรพูดแต่ถ้าถือว่าในความเป็นพี่เป็นน้องกันฉันอยากจะพูดจากใจจริงๆสักสองประโยคกับนายฉันรู้ว่าการจากไปของนัชชาสำหรับนายแล้วมันเป็นเรื่องที่กระทบจิตใจแต่ว่าคนตายไปแล้วไม่อาจฟื้นขึ้นมาได้ฉันหวังว่านายจะสามารถระงับความโศกเศร้าเสียใจได้ตอนนี้ชีวิตของนายที่เป็นอยู่คือสิ่งที่ฉันไม่อยากเห็นที่สุดแต่ไหนแต่ไรมาฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะมีวันหนึ่งที่เธอเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้จากไปจากวงการทนายนายเคยคิดไหมว่าตัวเองต้องไปทำอะไร？ฉันถือว่านายไม่อยากรับผิดชอบต่อชีวิตตัวเองแต่ถ้าหากว่านัชชาอยู่บนโลกใบนี้แน่นอนว่าเธอก็คงไม่อยากเห็นนายเป็นแบบนี้”

เริ่มแรกคำพูดของธนัทฟังไม่เข้าหูข้างกายมีคนนับไม่ถ้วนโน้มน้าวเขาเวลาที่ผ่านมานานก็ฟังจนชินชาแต่ว่าคำพูดประโยคสุดท้ายไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะทิ่มแทงเข้าไปในใจของเขา

ชายหนุ่มตะลึงไปพักหนึ่งครั้นแล้วกลับยกมุมปากหัวเราะเย้ยหยันตัวเองนัยน์ตามีน้ำคลอเบ้าพูดพึมพำกับตัวเอง“ถ้าหากว่าเธออยู่บนโลกใบนี้จริงๆงั้นก็ดีแล้วล่ะ”

น้ำเสียงในคำพูดนั้นลดต่ำลงห้องทำงานตกอยู่ในสภาพเงียบยากที่จะเอ่ยคำพูดใดใดออกมาในตอนนั้นได้ตั้งแต่นัชชาเกิดเรื่องตลอดมาไม่มีอะไรเท่ากับเรื่องที่จะพูดว่ามันหนักหน่วงสายตาที่มองเห็นหญิงสาวอันเป็นที่รักจากไปจากข้างกายตนคนนึงยังมีชีวิตอยู่แต่อีกคนหนึ่งตายไปแล้วความเจ็บปวดอย่างนี้แน่นอนว่าทำให้คนยากที่จะยอมรับมันได้