ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 299

ตอนที่299ใกล้เพียงแค่เดินเฉียดกัน

ท้องถนนในกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษเดือนตุลาคมค่อนข้างมืดครึ้ม

เขาสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์สีดำด้านในเป็นเสื้อสเวตเตอร์คอกลมสีกาแฟอ่อนกางเกงขายาวทรงกระบอกมองเห็นข้อเท้างามมองลงมาอีกเป็นรองเท้าอังกฤษสีเข้ม

ผมดำขลับของเขาไม่มีการจัดทรงปล่อยพลิ้วไปในสายลมท่ามกลางฝูงต่างชาติบนถนนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขายังคงดูงามสง่ากว่าใคร

เตชิตมาถึงเมืองที่คึกคักและดูย้อนยุคนี้ในฤดูฝนเขาไม่เลือกพักในโรงแรมที่หรูหราแต่เลือกพักที่

โฮมสเตย์ระดับสูงทุกเช้าเขาจะไปที่จัตุรัสเพื่อให้อาหารนกพิราบกินbrunchเหมือนคนในท้องถิ่นและนั่งใน

คาเฟ่เป็นเวลานานในช่วงบ่ายในตอนเย็นเขาชอบไปที่ชายหาดตากลมทะเลเขามักจะถือหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจไว้ในมือเหมือนเป็นผู้รักสันโดษ

เขาเดินคนเดียวบนถนนเพลิดเพลินกับบรรยากาศที่ไม่มีใครบกวน

เขาอยู่ที่นี่กว่าหนึ่งสัปดาห์ชนัยโทรมาหาเขาหนึ่งครั้งบอกว่าในวันถัดมาปรัณรู้ว่าเขาบินไปลอนดอนโมโหแทบแย่พูดว่าต่อไปจะไม่แยแสเขาอีก

เตชิตได้แต่ฟังเขารู้ว่าปรัณเป็นห่วงเขามากขนาดไหนแต่เขาก็รู้ดีว่าเขาทำตามที่ปรัณอยากให้เป็นไม่ได้ได้แต่บอกให้ชนัยปลอบปรัณเท่านั้น

ทุกๆวันผ่านไปอย่างสงบและน่าเบื่อหลายครั้งที่เขายังสงสัยว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

จนกระทั่งเช้าวันหนึ่งของสัปดาห์ที่สองเลขาฯของเขาโทรศัพท์มาหาเป็นเรื่องเร่งด่วนเกี่ยวกับธุรกิจ"ท่านประธานเตชิตครับเมื่อสักครู่ทางเราเพิ่งได้รับจดหมายเชิญไปงานกาล่าดินเนอร์FULLHOUSEที่จะจัดขึ้นในเย็นวันมะรืนของบริษัทอังกฤษที่เมืองลอนดอนชื่อบริษัทปีเตอร์ซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องการร่วมทุนเมื่อเดือนที่แล้วเป็นงานเกี่ยวกับการกุศลและสาธารณะประโยชน์ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่ทางบริษัทเราจะได้รู้จักกันมากขึ้น"

ปีเตอร์เป็นบริษัทมหาชนทำเกี่ยวกับเทคโนโลยีด้านสิ่งแวดล้อมเมื่อเดือนที่แล้วบริษัทนี้มีปัญหาทางด้านเงินลงทุนหลังได้รับการช่วยเหลือจากเตชิตบริษัทนี้ถึงได้จดทะเบียนลับๆในตลาดหุ้นไม่คาดฝันว่าราคาหุ้นพุ่งทะยานอย่างไรก็ตามเหตุผลแท้จริงที่ดึงดูดการลงทุนของเตชิตกับบริษัทนี้คือโครงการส่วนใหญ่ของบริษัทนี้ได้รับประโยชน์จากการกุศล

เขาไม่ได้เป็นนักกุศลที่ยิ่งใหญ่เพียงแต่หลายปีที่ผ่านมานิสัยของเขาเปลี่ยนแปลงไปมากเขาจึงรักทั้งสองสิ่งนี้ตอนนี้พอเขาได้ยินเลขาฯแจ้งเรื่องนี้ความคิดแวบแรกคือปฏิเสธแต่เมื่อเขาคิดถึงเหตุผลที่เขามาที่อังกฤษเขาเงียบไปสองสามวินาที"ตกลงฉันจะไป"

เมื่อเลขาได้ยินเขารับปากอย่างง่ายดายรู้สึกตกตะลึงไปชั่วครู่"ท่านท่านบอกว่าจะเข้าร่วมงานนี้ใช่ไหมครับ?"

"อืม"

"ได้ครับ!ผมจะส่งจดหมายเชิญไปที่อีเมลของท่านหลังจากนั้นผมจะให้ผู้ที่รับผิดชอบในอังกฤษแจ้งรายละเอียดกับท่านในภายหลัง"

หลังจากวางหูโทรศัพท์เขาตักกาแฟหนึ่งช้อนใส่ลงในเครื่องบดกาแฟสักพักก็มีกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นโชยมาเขายกแก้วในมือขึ้นจิบกาแฟรสขมจนทำให้ขนลุกแต่เขารักมันมาห้าปีแล้ว

......

ในเวลาเดียวกันนัชชาขับรถส่งธีมนต์ที่โรงเรียนอนุบาลแล้วรีบกลับไปที่บริษัทหลังจากทำงานอย่างหนักมานานกว่าหนึ่งปีสำนักงานของเธอก็เจริญรุ่งเรืองมากจนไม่จำเป็นต้องระแวงว่าจะไม่มีงานเข้ามา

เรื่องที่เธอต้องจัดการมีมากขึ้นและซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆเธอจึงจำเป็นต้องจัดสรรประเภทของงานและรับผู้ช่วยเพิ่มไว้ข้างตัวหากเป็นเรื่องไม่สำคัญมากนักก็ให้ผู้ช่วยจัดการ

เมื่อเธอกลับเข้ามาในสำนักงานเพิ่งจะวางกระเป๋าลงก็ได้ยินเสียงผู้ช่วยรายงาน"Suranวันนี้ฉันได้รับข่าวว่าวันมะรืนบริษัทปีเตอร์จะจัดงานปาร์ตี้แบบFULLHOUSE"

นัชชาเลิกคิ้วบริษัทนี้เธอรู้จักเป็นอย่างดีเป็นบริษัทเทคโนโลยีด้านสิ่งแวดล้อมนับเป็นบริษัทชั้นนำสำหรับอุตสาหกรรมเทคโนโลยีด้านสิ่งแวดล้อมของลอนดอนใช้เวลาดำเนินการมาแปดปีเพิ่งได้รับจดทะเบียนเป็นบริษัทมหาชนเมื่อเดือนที่แล้วในมุมมองของคนอื่นบริษัทนี้สุดยอดเลยทีเดียว

อย่างไรก็ตามนัชชาไม่ค่อยจะประทับใจกับบริษัทนี้สักเท่าไร