ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 306

ตอนที่306 นัชให้ผม

ร่างของนัชชาสั่นอยู่ตลอดเวลา เธอหมดท่าและตะขิดตะขวงใจ พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง เธอรู้ว่าถ้าแข็งใส่ผู้ชายคนนี้ ตัวเองก็จะได้รับผลที่ออกมาไม่ดี

ทั้งสองมองหน้ากัน ไม่ได้พูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง สิ่งที่อยู่ในบรรยากาศตอนนั้นก็คือความเร่งรีบที่จะไปให้ถึงปลายทาง

นัชชาหายใจเข้าลึกๆ เมื่อปากพูดอีกครั้ง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ้อนวอน “ปล่อยฉันไปเถอะนะ”

“ให้เธอไป แล้วหลังจากนี้ล่ะ” เขายืนขึ้นและเข้าใกล้เธอ จนกระทั่งขาที่มั่นคงหยุดอยู่ที่เท้าของเธอ “ให้โอกาสคุณหนีผมไปอีกครั้งหนึ่งรึ”

“ฉันหนีไม่พ้นหรอก” นัชชาพูดอย่างขมขื่น และมองด้วยน้ำตาคลอ “คุณมีความสามารถที่ทำให้ฉันหนียังไงก็หนีไม่พ้นไม่ใช่หรอ”

“ถูกต้อง ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องพยายามดิ้นรนอีกเข้าใจไหม” เขาไม่ต้องการที่จะทำร้ายเธอ ไม่แม้สักนิด แต่ปฏิกิริยาของเธอกลับทำเหมือนกับว่าได้ลืมนึกถึงข้อนี้ เขารู้สึกสับสน

“เตชิต ฉันไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับคุณยังไง ฉันต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเองสักพัก….”

“ทำไมคุณถึงไม่รู้ล่ะ” เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ยกมือขึ้นเชยคางสีขาวของเธอ “เพราะแฟนของคุณหรือว่าเพราะหลังจากผ่านไปห้าปีคุณก็ลืมผมแล้ว”

จะลืมได้อย่างไร

นัชชาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เธอกระพริบตาสองครั้งแต่ยังคงปากแข็ง “ห้าปี เป็นเวลาที่นานมากนะ”

เตชิตสับสนกับสิ่งที่เธอพูด เขามองเธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เธอกลับมองไปที่เงาหลังของเขา

“คุณไม่ได้รักผมแล้วใช่มั๊ย” เขาตะคอก “นัชชา มองผมสิ”

นัชชาถูกบังคับให้หลังชนฝา เธอคิดว่าตราบใดที่เธอคิดว่าเธอยืนหยัดผู้ชายคนนี้จะก้าวถอยหลัง ดังนั้นเธอได้แต่ยืดคอตรงกำมือทั้งสองแน่นและบอกเขาไป “ใช่ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว ฉันรักคนอื่นแล้ว”

ประโยคนี้ประสบความสำเร็จในการทำให้สายใยสุดท้ายของเตชิตได้ถึงคราวปราชัย เขาจ้องมองเธออย่างเยือกเย็น มันเป็นความหนาวเหน็บที่ออกมาจากขั้วกระดูก “ผมรอคุณมาห้าปี ไม่ได้รอให้คุณไปรักคนอื่น”

เมื่อพูดจบก็ไม่รอท่า มือทั้งสองที่เต็มไปด้วยความโกรธ “แควก” ฉีกชุดบนร่างกายของเธอ ผ้าที่เย็บมือย่างปราณีตถูกฉีกขาดในทันที เหลือแค่เพียงสร้อยไข่มุกที่อยู่ใต้คางของเธอมองเห็นเป็นรอยแดง

ชายผู้นั้นแข็งแรง ผู้หญิงจะต่อสู้ได้อย่างไร นัชชาไม่ทันได้ตอบโต้มือและไหล่ของเธอก็ถูกบิด มืออันใหญ่โตจับเธอเพื่อล็อคไว้ข้างหลัง ในเวลานี้คนหันหน้าเข้าหากำแพง มองไม่เห็นใบหน้าของชายที่อยู่ด้านหลัง ยิ่งทำให้รู้สึกกลัว “เตชิตคุณจะทำอะไร คุณตั้งสติหน่อย!”

ผู้ชายคนนั้นกัดฟันของเขา “ผมรอคุณมาห้าปี หวังมาห้าปี คุณกลับบอกผมว่ารักคนอื่นแล้ว นี่มันอึดอัดและทรมานยิ่งกว่าอยู่ในนรก ในเมื่อคุณไม่สนใจผม ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่จำเป็นจะต้องทนอีกต่อไป!”

ชุดลื่นไหลลงมาถึงเอว ร่างกายส่วนบนมีเพียงบราที่แนบอยู่กับร่างกาย เธอเกือบเปลือยไปครึ่งหนึ่งแล้ว ต้นปาล์มโค้งเว้าไปตามผิวหนังทางด้านหลัง เอวของเธอบอบบาง ไม่มีส่วนเกิน ผิวสีขาวขลับตัดกับสีมือสีขาวสาลีของเขา ทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกร้อนผ่าว ตาลุกเป็นไฟ

เขากัดคอและหูส่วนล่างของเธอจากทางด้านหลัง ร่างกายที่งดออกเสียงมาห้าปีแสดงความหิวโหยต่อเธอ