ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 308

ตอนที่308 บอกผมใครแตะต้องตัวคุณ

ผู้ช่วยประรมขับรถไปส่งนัชชาที่อพาร์ทเม้นต์ด้วยตนเอง ระหว่างทางกลับ บรรยากาศภายในรถค่อนข้างอึดอัด นัชชามองออกไปนอกหน้าต่างตามเงาถนนที่ค่อยๆลับไป บุคคลทั้งหมดยังติดอยู่ในสถานการณ์ที่เผชิญหน้ากับเตชิต ทั้งร้อนทั้งหนาว ไม่สามารถเรียกจิตวิญญาณกลับคืนมาได้

ดูเหมือนจะสังเกตเห็นความไม่สบายใจของเธอ ประรมมองผ่านกระจกหลัง กระซิบความคิดเห็นของเขาออกมา “คุณนัชชา อยากฟังเพลงรึเปล่าครับ”

สติของนัชชาค่อยๆกลับคืนมา หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็พยักน้า “ค่ะ”

หลังจากผ่านมาห้าปี เธอรู้สึกประหม่ามากเมื่อพบกับเตชิต แม้แต่กับผู้ช่วยของเขาเธอก็ยังรู้สึกว่าต้องระวังตัว ใครจะรู้เขาอาจจะกลับไปรายงานให้เตชิตรู้สถานการณ์ของเธอก็เป็นได้

เมื่อกำลังฟุ้งซ่านอยู่นั้น เสียงสุภาพบุรุษของประรนก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ที่จริงแล้วคุณไม่ต้องกลัว สำหรับคนภายนอกแล้วอาจมองว่าเตชิตเย็นชาไม่แยแส แต่สำหรับคุณกลับไม่เป็นเช่นนั้น”

เมื่อสักครู่มันเป็นแค่เรื่องตลก ขณะนี้ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ นัชชาถามเขากลับไปโดยจิตใต้สำนึก “แล้วเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นคุณจะอธิบายมันว่ายังไง”

เขาจะไม่ทำร้ายเธอ แต่กลับบังคับเธออย่างไม่เต็มใจ

ประรนอึ้งไปไม่กี่วินาที ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดถึงวิธีการตอบ อย่างไรก็ตามเขาได้รับการศึกษาที่ดีตั้งแต่เด็ก และเขารับรู้ได้ถึงสิ่งที่ดีในคืนนี้

มันไม่ยุติธรรมสำหรับนัชชา แต่ว่า….

“ผมรู้ว่าเรื่องเช่นอาจทำให้หัวใจคุณไม่อาจยอมรับได้ในชั่วขณะหนึ่ง แต่เตชิตไม่เป็นอันตรายต่อคุณอย่างแน่นอน เขาเพิ่งจะได้เจอคุณนัชชาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก มีความสุขมาก อาจจะขาดเหตุผลไปบ้าง” เขาอยู่ข้างกายเตชิตมาสามปี สามปีที่ผ่านมาก็ทำให้เข้าใจอารณ์ความรู้สึกของเจ้านายเข้าได้ดี

ไม่สนใจเรื่องผู้หญิง ไม่เคยมีพฤติกรรมพิเศษใดๆ ถึงแม้เขาจะไม่สนใจเรื่องของผู้หญิงแต่ว่าเขาก็ให้เกียรติ เขาจะไม่ทำร้ายคุณนัชชา ไม่อย่างแน่นอน

เหตุผลเช่นนี้เข้าใจได้โดยธรรมชาติ แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะยอมรับ เพราะว่ามีเพียงอคติเช่นนี้เท่านั้นที่จะเป็นข้ออ้างให้เธอเหนื่อยหน่ายกับผู้ชายคนนี้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าเธอก็จมดิ่งลง น้ำเสียงค่อนข้างรุนแรง “แน่นอนคูณเป็นลูกน้องเขาก็ต้องพูดแทนเขา”

ประรนอ้าปากแต่ท้ายที่สุดก็ปิดปากลงในใจรู้สึกอึดอัด เขาต้องการช่วยเจ้านายของเขาอธิบายสักสองประโยค แต่เมื่อบอกตรรกะของเขา นัชชากลับไม่อยากฟัง พูดไปก็ไร้ประโยชน์

ดังนั้นเขาจึงนิ่งเงียบไปหลังจากที่กล่าวขอโทษ

รถกำลังแล่นไปตามทาง เมื่อถึงหน้าประตูอพาร์ทเม้นต์ก็ต้องหยุดรถเพื่อความปลอดภัย นัชชาไม่ยอมให้เขาขับรถเข้าไป เธอลงจากรถตั้งแต่หน้าประตู

เดินไปกับสายลมพัดในตอนกลางคืน ดึกมากแล้ว มีอยู่ไม่กี่ครัวเรือนที่ยังเปิดไฟอยู่ สายตาเธอเลื่อนไปมองยังชั้นที่เธออยู่

ไฟเปิดอยู่ น่าจะเป็นจากโคมไฟติดผนัง ไม่ได้สว่างจ้า

ไม่มีเวลาคิดมากเกินไป เธอรู้ว่าชายคนนั้นกำลังรออย่างร้อนรน เดินไปกดลิฟต์อย่างรวดเร็ว ตรงขึ้นไปชั้นบน

“ติ๊ง” ประตูลิฟต์เปิดออก นัชชามองไปที่พื้นเตรียมที่จะเดินออกนอกลิฟต์ทันใดนั้นก็หันไปเห็นชายคนหนึ่งยืนสูบบุหรี่อยู่ไม่ไกล

เธอเหลือบไปมอง คาดไม่ถึงว่าจะพบเขาที่ทางเดิน เธอเดินช้าๆและตะโกนถามอย่างไม่แน่ใจ “ชนุดมรึเปล่าคะ อยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”

“รอคุณ” เขาบี้ดับบุหรี่ เหลืออีกตั้งเยอะแต่ว่าเขาก็ไม่ได้สนใจ โยนทิ้งลงถังขยะไป พุ่งสายตาคมชัดและก้าวร้าวใส่เธอ สำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าซ้ำแล้วซ้ำอีก

นัชชาทนต่อการถูกวิพากษ์วิจารณ์ด้วยสายตาเช่นนี้ต่อไปไม่ไหว รู้สึกอายจนพูดไม่ออก เธอไม่ได้ตั้งใจจะบอกเขาเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลายปีมานี้เธอเป็นหนี้เขามามากพอแล้ว ตอนนี้ไม่อยากให้เหตุผลของตัวเองทำให้ผู้ชายคนนี้ต้องมาข้องเกี่ยวอีก

ความเข้าใจของเขาที่เกี่ยวกับนัชชา ถ้าหากว่าเขารู้ เรื่องราวต่างๆก็จะไม่ง่ายเหมือนตอนนี้

“คืนนี้มีเรื่องบางอย่างล่าช้าเลยต้องจัดการ แต่ก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไร คุณไม่ต้องกังวลจนเกิดไป” นัชชากลัวว่าเขาจะจับได้ ต้องการที่จะเปลี่ยนเรื่อง “ใช่แล้ว ธีนอนรึยังคะ”

“เริ่มงอแงจะหาคุณ พอง่วงจนทนไม่ไหวก็หลับไป” ชายคนนั้นบอกเล่าอย่างเรียบง่าย ดูไม่มีอะไรผิดปกติ

นัชชาค่อยสบายใจ “กลับบ้านเถอะค่ะ”

พูดจบ เธอก็เดินไปที่ประตู ไม่คาดคิดกลับถูกดึงไหล่กลับมา เธอตกใจมากจนร้องออกมา “อ๊ะ!”

วินาทีถัดมา ร่างกายก็ถูดเบียดไปที่ผนังที่เย็นเยือก เธอถูกยกขึ้นจากพื้นเล็กน้อย ไฟที่ถูกควบคุมด้วยเสียงก็พลันติดสว่างขึ้นมา เธอจ้องไปที่ดวงตาคู่โตและตกใจกลัวอย่างมาก ผู้ชายที่กดเธอไว้ “ชนุ ชนุดมรึ”

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร นั่นทำให้เขาเห็นชัดเจนถึงนัยตาสีดำที่ลึกล้ำและเต็มไปด้วยความสงสัย มองไปที่ใบหน้าซีดขาว เขาโค้งศีรษะลงอย่างรวดเร็ว…

นัชชาคิดว่าเขาจะจูบ เธอจึงรีบเบี่ยงหัวหลบ หลังจากที่ปิดตาแน่นถึงได้ทราบว่า เขาต้องการสูดดมที่คอของเธอ

ดม?

นัชชาลืมตาด้วยความสงสัย แต่ก็ยังเต็มไปด้วยความเศร้าหมองมากกว่า “ว่าไง?”

อยู่ๆก็คลั่งขึ้นมา มันไม่ใช่สไตล์ของเขา

“ตัวคุณมีกลิ่นของคนอื่นอยู่”

คำพูดคำเดียว เปิดเผยการอำพรางตัวทั้งหมดของนัชชา เธอไม่คิดว่าพูดทั่วไปที่ไม่มีรสนิยมเช่นนี้ วันหนึ่งจะถูกใช้กับเธอ

เหมือนการโกหกถูกเปิดโปง เพื่อปกปิด เธอจำเป็นต้องสร้างเรื่องโกหกอีกครั้งหนึ่ง “คุณก็น่าจะรู้ มีคนมาร่วมงานปาตี้ร์เยอะแยะ อาจจะมีใคร….”

“นัชชา” ดูเหมือนจะทนฟังเรื่องไร้สาระของเธอไม่ได้ ชนุดมขัดจังหวะ ริมฝีปากบางยาวยกขึ้นสองสามส่วน “คุณรู้ไหมเวลาคุณโกหกคุณชอบกัดริมฝีปาก”

เธอโกหกไม่เนียนมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นทุกครั้งที่พูดเท็จก็มักจะถูกจับได้อยู่เสมอ

ปกติชนุดมเลือกที่จะปล่อยผ่าน ตราบใดที่มันเป็นเรื่องเล็กๆไร้สาระเขาก็จะเออออกับเธอไป แต่วันนี้….เธอกลับมาพร้อมกับกลิ่นของชายอื่น เขาโกรธเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่า นัชชาไม่ได้ตระหนักรู้ว่าอารมณ์ของเขากำลังพุ่งขึ้นถึงขีดสุดแล้ว ยังมัวแต่คิดถึงแต่วิธีการที่จะทำให้การโกหกนี้น่าเชื่อถือ

เธอแทบจะยิ้มออกมา “ฉันไม่ได้มีเรื่องอื่นเลยจริงๆ จะมีเรื่องอะไรได้ล่ะ ก็แค่ไปงานเลี้ยงอาหารค่ำเท่านั้น คุณประสาทเกินไปแล้ว”

“อย่างนั้นหรอ” เสียงของชายคนนั้นเบามาก

นัชชาพยักหน้า “ใช่สิ”

“โอ้” เขาหัวเราะ ทันใดนั้นเธอก็นั่งยองๆลงตรงปากทางบันได ที่ตรงนี้เป็นมุมอับ กล้องวงจรปิดจับภาพไม่ถึง เขาไม่ต้องการให้คนนอกเห็นภาพนี้

นัชชาไม่เคยเห็นชนุดมแสดงออกเช่นนี้มาก่อน ความจริงคืนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมากแล้ว ในเวลานี้รู้สึกไวต่อการป้องกันตัวมาก “คุณ คุณจะทำอะไร ธีกำลังรอฉันอยู่… อ้า”

พูดยังไม่ขาดคำ นัชชาอุทานร้องด้วยความตกใจ คอเสื้อของเธอถูกจับไว้ รู้สึกเจ็บขึ้นมาบริเวณคอ เหมือนวัตถุหนักๆตกลงมาใส่

เขาดึงเสื้อผ้าเธอ!

นัชชาตกใจจนหน้าไม่มีสีเลือด ต้องการจะยื่นมือออกไปปิดแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

ชนุดมหยุดมือที่ตรงตำแหน่งไหปลาร้าเท่านั้น ไม่ต้องไปต่อแล้ว เขาได้เห็นสิ่งที่ไม่ต้องการเห็นแล้ว

มีหลายรอบจูบประทับอยู่ทั้งลึกและตื้น คนๆนั้นดูเหมือนจะชอบไหปลาร้าของเธอมาก จึงอดไม่ได้ที่จะจูบไปหลายรอบ

คอของเขาแห้งผาด นัยน์ตาร้อนขึ้นอย่างช้าๆ เขาปล่อยมือ อารมณ์กำลังครุกรุ่น “บอกผมมา ใครแตะต้องตัวคุณ ห๊ะ!”