ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 309

ตอนที่309 ความโกรธของชนุดม

นัชชาถูกถามจนหน้าแดงอยู่พักหนึ่ง เพื่อคำพูดตกถึงปากก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ ได้แต่พึมพำ “คุณอย่าทำอย่างนี้เลย…”

“ผมยังไง” ชนุดมจ้องมองผู้หญิงตัวน้อยเบื้องหน้า ในห้าปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยโกรธเลยแม้แต่ครั้งเดียว “ผมถามคุณแค่ประโยคเดียวก็ไม่ได้ใช่ไหม ทีคนอื่นจูบตรงไหนก็ได้ใช่ไหม”

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!” นัชชาเดินตามเขาและปฏิเสธอย่างไม่คิด “ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอ ดี ถ้างั้นบอกมาว่ามันเป็นใคร”

“....” นัชชามองเขา แบกรับความโกรธที่แทรกซึมอยู่ในแววตา อยากให้เธอพูดอะไร ถ้าบอกเป็นคนอื่นเขาอาจรับได้อย่างเปราะบาง ยกเว้นเตชิต”

เธอและผู้ชายคนนั้นมีโซ่ตรวนผูกกันแน่นหนาพออยู่แล้ว ไม่สามารถปล่อยให้ชนุดมจนอยู่ในกองโคลนอีกต่อไป

ดังนั้นเธอจึงเงียบ และไม่มีอะไรจะพูด

ความสุขหนึ่งเดียวในใจของชนุดมบัดนี้ได้ถูกความเงียบงันพรากไปหมดแล้ว เธอไม่พูดจา เธอไม่ต้องการบอกเขา ข้อความนี้ถูกส่งไปยังสมอง ความคิดแรกที่โผล่ขึ้นมาคือเธอต้องการปกป้องชายคนนั้น

ปกป้องรึ?

ชายคนนั้นจือริมฝีปากและไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม “ผมเป็นห่วงคุณทั้งคืน กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณ กลัวคุณกลับมาหวาดกลัว รอคุณอยู่ตรงทางเดิน แล้วกลายเป็นว่าผมรออะไร คุณเอากลิ่นคนอื่นกลับมา บนตัวก็มีร่องรอยที่คนอื่นทำทิ้งไว้ นัชชา ก่อนนี้ผมคงพูดดีกับคุณเกินไป คุณเลยไม่เกรงกลัวอะไรเลย”

“ไม่ใช่นะคะ” เธอส่ายหัว ส่ายไม่หยุด “ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น คุณดีกับฉันฉันจำได้ทั้งหมด ฉันเองที่ไม่เคยคิดจริงจังกับคุณ!”

เธอมองชนุดมอยากหนักใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอคือธีมนต์ และที่ธีมนต์มีชีวิตรอดอยู่ทุกวันนี้ได้ ก็เพราะผู้ชายคนนี้

ปกติเมื่อเธอจะพูดเช่นนี้ ชนุดมก็จะสบายใจ แต่ว่าวันนี้ ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรก็ช่วยอะไรไม่ได้ เขาไม่มีเหตุผลแล้ว ไม่ฟังแล้วต่อให้เธอจะพูดอะไร รับรู้แต่เพียงว่าเธอไม่ต้องการที่จะบอกว่าคนที่ประทับรอยจูบบนร่างกายเธอนั้นเป็นใคร

ดังนั้นเมื่อฟังจบ เขาก็พูดอย่างปวดร้าวว่า “ว่าไง ผู้มีพระคุณวางมือไปหาคนป่าคนอื่นไม่ได้ ผมกลับมองไม่ออก ว่าคุณยังมีด้านนี้อยู่”

จากนั้นเขาก็พูดถากถางอีกหนึ่งคำ “ผมชะล่าใจเอง”

“ชนุดม!” ดวงตาของนัชชาเบิกกว้าง “คุณคิดกับฉันแบบนี้ได้อย่างไร…”

ความผิดหวังและความโศกเศร้าในดวงตาของเธอได้ปลุกหัวใจของชายคนนั้น เขาพยายามควบคุมตนเอง “ถ้างั้นคุณบอกทีผมควรคิดอย่างไร ในเมื่อคุณทำเช่นนี้ไปแล้ว”

สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการคือการดูถูกเธอ แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทำให้ใจเขาเสียสมดุล เขาไม่อยากเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงเช่นนี้ แต่ความจริงก็ปรากฎอยู่ตรงหน้า ความภาคภูมิใจและความเคารพตัวเองล้วนหายไป

พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เขากลับรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง

นัชชาเถียง แต่หัวใจกลับหมดหนทางที่จะพูดให้เขาฟัง ในความคิดของเธอแล้วชนุดมปฏิบัติต่อเธอ ปีแล้วปีเล่า เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สนใจ

เธอเองที่ไม่สามารถอธิบายได้ ไม่มีวิธีที่จะพูดเรื่องลำบากใจเหล่านี้ให้เขาฟัง

บรรยากาศอื้ออึง นัชชากำลังพยายามคิดว่าจะจบเรื่องนี้ได้อย่างไร ฝ่ามืออันใหญ่ก็ตกลงที่เธอ ไม่ได้ใช้แรงควบคุม เธอแอบเจ็บปวด เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นพายุทั้งสองลูกในดวงตา

“ชนุ ชนุดม...คุณควบคุมสติหน่อย….” เธอหดตัวเล็กน้อย วินาทีถัดมาเธอก็ถูกเขาดันกลับไปที่กำแพงอีกครั้ง

“นัชชา ความจริงผมไม่ชอบบังคับคน แต่ดูเหมือนวิธีการของผมจะผิด คุณต้องจ่ายดอกเบี้ยคืนให้ผมบ้างหลังจากที่ผมดูแลคุณมาห้าปี!”

เมื่อพูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วมุ่งโจมตีไปที่ริมฝีปาก นัชชาเบี่ยงศีรษะออก เขาจึงจูบที่ด้านข้างลำคอของเธอ ริมฝีปากอันบางเบา พยายามออกแรงเพื่อที่จะทิ้งสัญลักษณ์ของตนเองเอาไว้

เธอเป็นของเขา ถ้าหากไม่ใช่ ก็ไม่สามารถเป็นของคนอื่น เขาไม่สามารถยอมรับร่องรอยที่คนอื่นทิ้งไว้บนร่างกายของเธอได้

ชนุดมสูญเสียความเป็นสุภาพบุรุษและความอดทนอย่างสิ้นเชิง เขาเป็นเหมือนเสือที่หงุดหงิดไม่อ่อนโยน ให้วิธีที่หยาบคายและโหดร้ายที่สุดกับนัชชา

ร่างของนัชชาไม่หยุดสั่น เธอตบตีไหล่ของชายคนนั้นอย่างต่อเนื่อง แต่แม้ว่าเธอจะใช้พละกำลังทั้งหมดของเธอ ก็ไม่สามารถสู้แรงของฝ่ายตรงข้ามได้

เธอรู้สึกว่าเสื้อผ้าถูกลอกออกจากร่างกาย และขอบเสื้อตรงหน้าอกฉีกขาดออก เผยให้เห็นไหล่และหน้าอก การล่วงละเมิดของเขายังไม่จบ เขากัดผิวเธออย่างปราณีต เจ็บปวดมาก และลามกอนาจารมาก

ริมฝีปากเขาสัมผัสถูกผิวหนังและส่งเสียงแหลมออกมา ปลายลิ้นของคนหมุนวนไปทั่วทั้งร่างกาย นัชชาไม่มีความเพลิดเพลินเลยแม้แต่น้อย มีอาการคลื่นไส้และสิ้นหวังจากการที่ถูกคนบังคับ

และทำให้เธอได้ตระหนักว่าการสัมผัสของเธอกับเตชิตนั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง ความไม่เต็มใจที่แท้เป็นเช่นนี้ต่างหาก

ความปั่นป่วนและลมหายใจที่หนักหน่วงของมนุษย์ได้ถูกฉีดพ่นลงที่ลงในขณะที่เธอถูกห่อด้วยเพียงชุดชั้นในเท่านั้น ร่างกายของนัชชาสั่นไหวเมื่อรู้สึกว่าเขากำลังเข้ามาใกล้ขึ้นอีก เธอบิดตัวด้วยความหวาดกลัว “อย่าทำอย่างนี้เลย ชนุดมมีสติหน่อยค่ะ อย่า….”

เมื่อชายคนนั้นมองเห็นหน้าอก ซึ่งมีรอยขีดข่วนอย่างเห็นได้ชัด สติก็หลุด เงยหน้าขึ้นมองโดยฉันพลัน ใช้มือเดียวเพื่อเชยคางเธอขึ้น “บอกผมหน่อยพวกคุณทำกันไปถึงไหนแล้ว”

ในเวลานี้เธอไม่กล้าที่จะแตะต้องอารมณ์ที่หวั่นไหวของชนุดม “ไม่ พวกเราไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น!”

“จริงรึ” ดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อ นัชชาตกอกตกใจ แต่ไม่นานเธอก็ต้องยิ่งตกใจกว่ากับคำพูดประโยคต่อไปของเขา “นัชชา ผมไม่รู้ว่าจะเชื่อคุณดีหรือไม่ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ให้ผมเช็คดูหน่อย ถ้าหากไม่มี ผมก็จะไม่ทำอะไร ดีไหม”

เช็คดู….

สองคำนี้เหมือนระเบิดนิวเคลียร์ที่โยนใส่หัวใจของเธอ เธอส่ายศีรษะด้วยความกลัว “ไม่เอา ไม่เอา….”

“คุณบอกตลอดว่าไม่เอา ผมไม่เคยบังคับคุณ แต่ครั้งนี้คุณยอมผมเถอะ ถ้าหากคุณโดนคนสัมผัสมาแล้ว ผมต้องเป็นบ้าแน่ๆ” น้ำเสียงของเขามั่นคง มีทางเลือกอยู่แล้วในใจ

ชายคนนั้นปล่อยคางของเธอ ฝ่ามือตกลงมา ในที่สุดก็หยุดที่ขอบกางเกงของเธอ เขาแอบมุดเข้าไปด้วยกำลังเล็กน้อย

นัชชาร้องอุทานออกมา “อย่า!”

เธอกลัวว่าเขาจะรุกล้ำอนาเขตของเธอ เธอไม่สามารถยอมรับความจริงเช่นนั้นได้ “ชนุดมถ้าคุณบังคับฉัน ฉันจะไปตาย”

“ผมก็กำลังจะตายอยู่แล้ว!” ผู้ชายคนนั้นคำราม ผมสั่นไหว “ถูกคนอื่นจูบ ตอนถูกคนอื่นทำ คุณเคยคิดถึงความรู้สึกผมบ้างไหม!”

“อย่างทำอย่างนี้!” นัชชารู้สึกว่าปลายนิ้วของเขากำลังใกล้เข้ามา เมื่อปลายนิ้วของเขากำลังจะแตะ นัชชาก็หลับตาลง น้ำตาสองเส้นไหลลงอาบแก้ม เธอร้องไห้ออกมา “คือเตชิต คือเขา! ค่ำนี้ฉันบังเอิญเจอเขา!”