ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 319

ตอนที่319 ตื่นขึ้นมากลางดึก

หลังจากที่เตชิตออกจากโรงพยาบาล เขาเข้าไปนั่งในรถแต่ว่าไม่ได้สตาร์ทเครื่อง เขาโทรไปหาประรม โทรศัพท์ดังขึ้นสักพักก็มีคนรับสาย “ฮัลโหล ประธานเตชิตหรือครับ”

“ช่วยฉันตรวจสอบชนุดมอีกครั้ง และตรวจสอบร่องรอยของนัชชาในห้าปีนี้อย่างรอบคอบด้วย รวมถึงตัวตนปลอมของเธอด้วย” คำพูดของชายหนุ่มสั้นกระชับ เหมือนว่าเขาค้นพบอะไรบางอย่าง

ประรมประหลาดใจ จดแต่ละข้อลงไป “ครับผม ยังมีคำสั่งอื่นอีกไหมครับ”

เตชิตหยุดชะงักชั่วคราว มองไปที่หน้ารถ ใจเต้นอย่างรวดเร็ว และพูดออกมาสองสามคำ “ส่งคนไปที่อยู่ปัจจุบันของนัชชา พบอะไรแจ้งผมทันที อย่าเอิกเกริก”

“ครับ”

พอวางสาย ชายคนนั้นก็เอนศีรษะไปทางด้านหลังพิงกับเบาะรถ วางมือไว้ที่หน้าผาก นึกถึงเรื่องราวในวอร์ดที่เหมือนกันภาพยนตร์ การเคลื่อนไหวทุกอย่างของนัชชาและชนุดม

มีบางอย่างผิดปกติ

ผิดปกติอย่างมาก

เขาคิดเสมอว่านัชชาและชนุดมไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่ก็ความสัมพันธ์นั้นต้องไม่ธรรมดา แต่เมื่อเห็นในวันนี้ ทุกอย่างแตกต่างจากสิ่งที่เขาจินตนาการไว้

เขาอยู่กับนัชชามาก่อน ดังนั้นเขารู้ชัดได้ว่านัชชาชอบคนเช่นไร ท่าทีที่ยอมให้คนอื่นอย่างเต็มใจเช่นนั้นก็ไม่ใช่

วันนี้เธออยู่ต่อหน้าชนุดม เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่วิธีที่แฟนปฏิบัติต่อคนรัก

พลังของเธอทั้งหมดอยู่ที่เขา แม้ว่าจะไม่ใช่ปฏิกิริยาที่ดี แต่ไม่ว่าจะด้วยอารมณ์แบบไหน ก็เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากเขาทั้งสิ้น

และชนุดมไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ มีความรู้สึกที่เป็นศัตรูต่อกันอยู่และปรากฎชัดเจนมาก แต่ความเกลียดนั้นเหมือนถูกสะกดกั้นเอาไว้

คนที่อดกลั้นกลับลงมือออกหมัดได้ เขาไม่คิดว่าชนุดมสามารถระงับอารมณ์ตัวเองได้ คำอธิบายเดียวก็คือเขาไม่อาจไม่อดกลั้นเอาไว้ได้ เพราะความสัมพันธ์ของเขาและนัชชาไม่สามารถรับจุดยืนของเขาในเรื่องนี้ได้

ก่อนหน้านี้เตชิตคิดว่านัชชาและเขามีเรื่องหลอกลวง ตอนนี้กลับไม่ได้คิดเช่นนั้น เธอมีเรื่องอะไรสำคัญกว่าถึงได้ตบตาเขา

เตชิตคิดว่าก็ไม่ถึงกับเป็นไปไม่ได้ ห้าปีมานี้เธอฉลาดขึ้นมาก ถ้าหากเธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชนุดม ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าเธอต้องการปกปิดเรื่องอะไรที่ใหญ่กว่านั้น

นิ้วทั้งห้าของชายคนนั้นมารวมตัวกันและจับไว้ที่หัวของเขา จากนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จริงๆแล้วเธอมีเรื่องปกปิดเขาอีกมากแค่ไหน

….

นัชชาอยู่ที่โรงพยาบาลอย่างไม่สงบ เมื่อคิดถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในวันนี้ เธอเป็นเหมือนมดที่ถูกใจลน

ตกกลางคืน เมื่อถึงเวลาที่ธีมนต์กลับจากโรงเรียนมาถึงบ้าน เธอยิ่งนั่งอย่างไม่เป็นสุข เธอมองไปที่ชนุดมอย่างรวดเร็ว “ฉันว่าคุณกลับไปก่อนดีกว่า ธีมนต์อยู่กับน้าที่ช่วยดูแลเพียงคนเดียว ฉันเกรงว่าเขาจะกลัว”

ถึงแม้โดยปกติแล้วธีมนต์จะเป็นเด็กที่กล้าหาญ แต่เขาก็เพิ่งจะสี่ขวบและยังไงก็ยังเป็นเด็ก เมื่อเห็นว่าแม่และลุงไม่อยู่ เขาก็อาจจะกังวลใจ

“แล้วคุณจะทำอย่างไร” ชนุดมเข้าใจที่เธอเป็นห่วงธีมนต์ สิ่งที่เป็นห่วงที่สุดของผู้หญิงที่เป็นแม่

นัชชาส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร คุณไปเถอะ คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันที่นี่ฉันยิ่งไม่วางใจ คุณกลับไปยังช่วยฉันได้ จะว่าไปตอนนี้ฉันอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว จะเป็นอะไรไปได้”