ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 336

ตอนที่336คุณช่วยฟังฉันครั้งหนึ่ง

“มีสิทำไมจะไม่มี”เขาตอบ“ตอนเช้าโทรหาทำไมเธอไม่รับสาย”

ตั้งแต่เช้าเรื่องแรกที่เขานึกขึ้นได้คือโทรหาเธออยากจะถามว่าเธอกับลูกมีแพลนทำอะไรกันโทรแล้วโทรอีกแต่เธอก็ไม่รับพอครั้งสุดท้ายที่เขากำลังรอสายเธอก็กดตัดสายเขาทิ้ง

วันแรกที่กลับมาเธอก็เล่นหลบหายไปดีมากเลย

และแล้วเขาตั้งใจเริ่มประชุมก่อนครึ่งชั่วโมงเพื่อที่จะได้เสร็จเช้าแล้วตามมาที่นี่

ไม่รับสายไม่ใช่หรอเขามาถึงที่เลยละกัน

“คุณสะกดรอยตามฉันหรอ”นัชชาโกรธขึ้นมาจริงๆพอคิดถึงภาพที่มีคนของเขาคอยตามเธอก็ขนลุก

เตชิตยิ้มแห้ง“ดูการกระทำของเธอสิจะให้ฉันไม่สะกดรอยตามได้ยังไง”

นัชชาหน้าเสียเธอไม่รับสายก็จริงวันแรกที่กลับมายุ่งมากคืนนี้ต้องกลับบ้านไม่มีเวลามาสนใจเขาแต่เขากลับเล่นมาหาถึงที่

เขาก็เป็นแบบนี้แหละไม่มีเหตุผลยังนิสัยแบบนี้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยสักนิด

เวลาที่เหลือผู้ใหญ่สามคนกินข้าวกันไม่ค่อยดีมีแต่เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องกินอย่างเอร็ดอร่อยมีจินต์คอยคีบกับข้าวให้เดี๋ยวก็มีเตชิตแยกก้างปลาออกให้เขาก้มกินอย่างสบายใจ

นัชชากินไปไม่กี่คำเธอก็กินไม่ลงนั่งหน้าบูดอยู่ข้างๆ

พอคิดตังค์ทั้งหมดเสียไปแค่หกร้อยกว่าบาทนัชชาอยู่เมืองนอกชินกับการจ่ายเงินสดเธอกำลังจะก้มหยิบกระเป๋าตังค์เตชิตก็ยื่นโทรศัพท์ออกไปแล้ว

‘ติ๊ด’เงินถูกชำระเรียบร้อยแล้ว

“คุณไม่ต้อง.......”

“ฉันเลี้ยงธีมนต์”เหมือนเขารู้ว่าเธอจะพูดอะไรเลยพูดดักขึ้น

นัชชาพูดไม่ออกได้แต่กลืนคำลงคอเธอรู้แล้วอะไรที่บอกให้กลับมาเคลียร์กันที่นี่หลังจากกลับประเทศเขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทำทุกอย่างตามใจชอบไม่สนใจความรู้สึกของเธอ

“เดี๋ยวจะไปไหนต่อ”ไม่สนใจว่าเธอกำลังไม่พอใจอยู่เขาบอกต่อ“ฉันไปส่ง”

“ไม่ต้องจินต์เอารถมาด้วย”

“จะไปรบกวนคนอื่นทำไม”เขาขมวดคิ้วทำเหมือนเธอเป็นเด็กไม่รู้เรื่องรู้สาอะไร

นัชชาไม่ได้อยากอยู่ตามลำพังกับเขาแต่เห็นจินต์อยู่ระหว่างเขากับเธอคงจะอึดอัดน่าดูเธอเลยเอ่ยปากบอก“จินต์แกกลับไปก่อนเดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะกลับบ้านมีอะไรไว้โทรคุยกัน”

“งั้นฉันกลับก่อนนะ”

เตชิตพูดขึ้น“ขอบคุณที่คอยช่วย”

หลายปีที่ผ่านมาจินต์ไม่เคยได้ยินคำนี้จากปากเตชิตแต่วันนี้พอมาได้ยินเธอก็อดรู้สึกช็อกไม่ได้

ใช่ช็อกเธอไม่ชินที่เตชิตเป็นแบบนี้แปลกมากแปลกมากจริงๆ

จินต์ออกจากร้านมาก่อนหน้าร้านเหลือเพียงพวกเขาสามคน

ตอนแรกนัชชาอยากซื้ออะไรเกน้อยแต่พอนึกได้ว่าไม่มีอะไรต้องซื้อเธอจากมาห้าปีเวลานานขนาดนี้ตอนนี้บ้านมีสภาพเป็นยังไงเธอนึกภาพไม่ออก