ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 343

ตอนที่343 เด็กคนนั้นหายไป

สองวันต่อมานัชชาและจินต์เดินเล่นทานข้าวด้วยกันทั้งสองไม่เจอกันมานานจึงมีเรื่องคุยกันมากมายในเวลานั้นเองนัชชารับโทรศัพท์ที่โทรมาจากณัชชนม์

เพิ่งรับสายก็ได้ยินเสียงของณัชชนม์พูดอย่างร้อนใจว่า“ นัชชาหลานหายไปแล้ว! ”

ตะเกียบในมือของนัชชาหล่นเมื่อได้ยินประโยคนี้หัวของเธอมึนไปหมดหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็ถามอย่างเหม่อลอย“แม่พูดว่าอะไรนะคะ… ?”

เหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นณัชชนม์ก็ทำตัวไม่ถูกร้องไห้พลางพูดกับเธอ“เมื่อกี้แม่พาธีมนต์มาซื้อขนมทานแม่กำลังจ่ายเงินอยู่คลาดสายตาไปแป๊บเดียวก็หาเขาไม่เจอแล้วเมื่อกี้แม่ก็หาแถวนี้จนทั่วพ่อก็ช่วยกันหาพวกเราจะทำยังไงกันดีลูก……”

นัชชามึนไปพักใหญ่พอนึกถึงธีมนต์หายไปเหมือนต้นคอโดนตอไม้ฟาดเข้าให้เต็มแรงไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น

จินต์สังเกตเห็นเธอสีหน้าไม่สู้ดีขมวดคิ้วแย่งโทรศัพท์จากเธอมาพูดสายเอง"สวัสดีค่ะ? "

"จินต์เธออยู่กับนัชชาใช่ไหม？ธีมนต์หายไปแล้วเหตุเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้เองเมื่อกี้แม่บอกนัชชาแล้วดู

นัชชาด้วยนะอย่าให้อะไรเกิดขึ้นกับเธอตอนนี้กำลังตามมาธีมนต์อยู่..."

เมื่อจินต์ได้ยินว่าลูกของนัชชาหายไปก็ร้อนใจตามแต่ถ้าเทียบกับนัชชาเธอยังมีสติอยู่"เด็กหายไปเมื่อไรคะ? "

"เมื่อกี้นี้เองเพิ่งจะผ่านไปไม่ถึงสิบนาที..." ทางด้านนี้ณัชชนม์ยังไม่ทันพูดจบจินต์เห็นร่างของนัชชาลุกไปอย่างรวดเร็ว

เธอลุกขึ้นไล่ตามไปอย่างทันควัน"นัชชา!นัชชา! "

ร่างกายของนัชชาเหมือนไม่ใช่ของตัวเธออีกต่อไปฝ่าเท้าเริ่มเย็นเธอรู้แค่ว่าต้องรีบวิ่งออกไปดวงตาเบิกกว้าง

วิ่งกันไปถึงทางเข้าห้างจินต์ถึงได้คว้าตัวเธอไว้ได้"นัชชาเธอสงบสติอารมณ์ลงก่อน!"

ในเวลานี้นัชชาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้คำพูดเมื่อสักครู่ของณัชชนม์วนเวียนอยู่ในหัวดวงตาของเธอชุ่มไปด้วยน้ำตา“ ธีมนต์หายไปแล้ว...”

" ฉันรู้ฉันรู้" จินต์รีบปลอบเธอ" คุณป้าบอกว่าเขาหายไปเมื่อกี้นี้เพิ่งจะผ่านไปสิบนาทีเรารีบกลับไปบ้านระหว่างทางฉันจะให้เพื่อนของฉันช่วยเช็คกล้องวงจรปิดให้เธอลองคิดดูดีๆว่ามีใครน่าสงสัยบ้าง"

หลังพูดจบจินต์ก็รีบจูงมือเธอไปที่ลานจอดรถใต้ดินสภาพเธอในตอนนี้คงไม่สามารถขับรถได้ดังนั้นจึงให้นัชชานั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ

เธอถอยรถออกมาจากที่จอดรถและโทรหาตำรวจเพื่อแจ้งความพูดยังไม่ถึงสองประโยคก็ทะเลาะกับตำรวจ"อะไรนะไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ยังไม่ต้องแจ้งความ!เด็กอายุแค่สี่ขวบครึ่งไม่ใช่ผู้ใหญ่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นพวกคุณสามารถรับผิดชอบได้หรอ! "

นัชชาได้ยินรู้สึกใจเสียมือของเธอวางไว้บนหน้าตักเย็นเยือกไม่มีอุณหภูมิทั้งสิ้น

ความสะพรึงที่น่ากลัววกกลับมาในหัวใจของนัชชาเธอตัวสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้แม้แต่การหายใจก็โดนกระทบไปด้วย

ใจเย็นๆนัชชา

เธอนั่งปลอบใจตัวเองบอกกับตัวเองว่าในเวลานี้ลูกหายไปเธอต้องมีสติใจเย็นๆ

ส่วนจินต์เห็นว่าแจ้งตำรวจไม่เป็นผลจึงทำได้เพียงวางสายโทรศัพท์ด้วยความโกรธสบถคำหยาบกี่คำ

บรรยากาศภายในรถหนักหนาสาหัสรถขับไปด้วยความเร็วสูงจินต์ไม่สนใจชีวิตเหยียบคันเร่งอย่างสุดแรง

ทันใดนั้นนัชชานึกถึงชายที่ไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอมาสองวันแล้ว